Paulo VI, papa: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Acerto (conversa | contribucións)
Reverted edits by 148.213.67.54 to last version by Xabier Cid with monobook-suite
YonaBot (conversa | contribucións)
Liña 1: Liña 1:
{{fusión}}[[Paulo VI, Papa]]
{{Template:PapS-XX}}
{{fusióndesde}}[[Paulo VI]]
{{Template:PapS-XX}} [[Category:Papas]]
'''Paulo VI''' (en [[latín]]: ''Paulus PP. VI'') (*Concesio, [[Lombardía]], [[26 de setembro]] de [[1897]] - †[[Castel Gandolfo]], [[6 de agosto]] de [[1978]]). [[Papa]] número 262 da [[Igrexa Católica]]. O seu nome de nacemento era '''Giovanni Battista Montini'''.
[[Category:Papas]]
[[Image:Pope Paul VI. 1967.jpg|right|Paulo VI]]
'''Paulo VIN''' (en [[latín]]: ''Paulus PP. VIN'') (*Concesio, [[Lombardía]], [[26 de setembro]] de [[1897]] - †[[Castel Gandolfo]], [[6 de agosto]] de [[1978]]). [[Papa]] número 262 da [[Igrexa Católica]]. O seu nome de nacemento era '''Giovanni Battista Montini'''.


==Biografía==
==Biografía==
Giovanni Battista Montini naceu en [[1897]] en Concesio, unha poboación próxima a [[Brescia]], [[Italia]]. Foi o segundo dos tres fillos de Giuditta Montini (o seu apelido de solteira era Alghisi) e o avogado Giorgio Montini, quen tamén foi director do periódico ''Il Cittadino dei Brescia'' e deputado ó parlamento italiano.
Giovanni Battista Montini naceu en [[1897]] en Concesio, unha poboación próxima a [[Brescia]], [[Italia]]. Foi o segundo dos tres fillos de Giuditta Montini (o seu apelido de soltera era Alghisi) e o avogado Giorgio Montini, quen tamén foi director do periódico ''Il Cittadino dei Brescia'' e deputado ó parlamento italiano.


Inicia os seus estudos teolóxicos no seminario diocesano de Brescia en 1916 e recibe a súa ordenación [[sacerdote|sacerdotal]] na catedral de Brescia o 29 de maio de 1920, asistiu á Pontificia Universidade Gregoriana e á Universidade Estatal de [[Roma]] e iniciou en seguida unha carreira diplomática pontificia que habería de durar máis de trinta anos.
Inicia os seus estudios teolóxicos no seminario diocesano de Brescia en 1916 e recibe a súa ordenación [[sacerdote|sacerdotal]] na catedral de Brescia o 29 de maio de 1920, asistiu á Pontificia Universidad Gregoriana e á Universidad Estatal de [[Roma]] e iniciou en seguida unha carreira diplomática pontificia que habería de durar máis de trinta anos.


[[Pío XII]] afastouno da Secretaría de Estado nomeándoo arcebispo de [[Milán]] o [[1 de novembro]] de [[1954]]. Pero [[Xoán XXIII]] recuperouno, facéndoo [[cardeal (relixión)|cardeal]] o [[15 de decembro]] de [[1958]] e incorporándoo á preparación do [[Concilio Vaticano II]] a partir do [[11 de outubro]] de [[1962]].
[[Pio XII]] afastouno da Secretaría de Estado nomeándoo arcebispo de [[Milán]] o 1 de novembro de 1954. Pero [[Xoán XXIII]] recuperouno, facéndoo [[cardeal (relixión)|cardeal]] o 15 de decembro de 1958 e incorporándoo á preparación do [[Concilio Vaticano II]] a partir do 11 de outubro de 1962.


A temperá morte de Xoán XXIII deixou ó seu sucesor a difícil tarefa de levar adiante o [[Concilio]] e aplica-las súas innovacióacións á vida da [[Igrexa]]. Para esa tarefa foi elixido Montini en [[1963]], 18 días despois da morte do seu predecesor e a el correspondeulle a apertura da segunda sesión do [[Concilio Vaticano II]] o [[29 de setembro]] de [[1963]] e as seguintes sesións ata a súa posta en marcha a partir do [[7 de marzo]] de [[1965]]. O seu pontificado, polo tanto, estivo marcado pola concreción do espírito do Concilio na renovación e modernización da [[Igrexa católica]] e das súas ensinanzas, reestruturou as institucións vaticanas, internacionalizou o [[Sacro Colexio Cardenalicio]] reducindo o predominio abafador dos italianos, descentralizou o poder papal para impulsar unha maior colaboración dos fieis na vida da Igrexa, viaxou por todo o mundo para dobrar a presenza pública da Igrexa e deu un novo impulso ó diálogo ecuménico coas restantes confesións cristiás.
A temperá morte de Xoán XXIII deixou ó seu sucesor a difícil tarefa de levar adiante o [[Concilio]] e aplica-las súas innovacións á vida da [[Igrexa]]. Para esa tarefa foi elixido Montini en 1963, 18 días despois da morte do seu predecesor e a el correspondeulle a apertura da segunda sesión do Concilio Vaticano II o 29 de setembro de 1963 e as seguintes sesións ata a súa posta en marcha a partir do 7 de marzo de 1965. O seu pontificado, por tanto, estivo marcado pola concreción do espírito do Concilio na renovación e modernización da [[Igrexa católica]] e das súas ensinanzas, reestruturou as institucións vaticanas, internacionalizou o [[Sacro Colexio Cardenalicio]] reducindo o predominio abrumador dos italianos, descentralizou o poder papal para impulsar unha maior colaboración dos fieis na vida da Igrexa, viaxou por todo o mundo para redobrar a presenza pública da Igrexa e deu un novo impulso ó diálogo ecuménico coas restantes confesións cristiás.


[[Image:Erb-Pavla-VI.jpg|thumb|Escudo Pontificio]]
As [[encíclica]]s de Paulo VIN amosaron a preocupación da Igrexa por problemas do mundo moderno como o subdesenvolvemento (Populorum progressio, 1967) ou o control da natalidade (Humanae vitae, 1968); pero demostraron tamén a moderación da apertura que producira o Concilio Vaticano II: en contraste co impulso utópico e progresista de Xoán XXIII, Paulo VI amosouse máis conciliador, pragmático e conservador. Así, por exemplo, a incorporación dos fieis á vida da [[Igrexa]] non se levou ata as súas últimas consecuencias, negándose Paulo VI a altera-lo sistema tradicional de elección dos papas para evitar que o cónclave se convertese nunha especie de Parlamento democrático (1975).
As [[encíclica]]s de Paulo VI amosaron a preocupación da [[Igrexa católica]] por problemas do mundo moderno como o subdesenvolvemento (Populorum progressio, 1967) ou o control da natalidade (Humanae vitae, 1968); pero demostraron tamén a moderación da apertura que producira o Concilio Vaticano II: en contraste co impulso utópico e progresista de Xoán XXIII, Paulo VI amosouse máis conciliador, pragmático e conservador. Así, por exemplo, a incorporación dos fieis á vida da Igrexa non se levou ata as súas últimas consecuencias, se negando Paulo VI a altera-lo sistema tradicional de elección dos papa para evitar que o conclave convertésese nunha especie de Parlamento democrático (1975).


Este conservadorismo non impediu o cavilar dun grupo de católicos integristas franceses encabezados por [[Monseñor Lefebvre]], defensores da misa en [[latín]] e doutras doutrinas preconciliares (1976).
Este conservadorismo non impediu o cavila dun grupo de católicos integristas franceses encabezados por [[Monseñor Lefebvre]], defensores da misa en [[latín]] e doutras doutrinas preconciliares (1976).


Durante o seu pontificado presidiu a apertura da porta santa na [[Basílica de San Pedro]] dende o [[24 de decembro]] de [[1974]] dando inicio ó ano santo ou [[xubileu]], o cal foi seguido por aproximadamente mil millóns de persoas en todo o mundo.
Durante o seu pontificado presidiu a apertura da porta santa na [[Basílica de San Pedro]] dende o 24 de decembro de 1974 dando inicio ó ano santo ou [[xubileu]], o cal foi seguido por aproximadamente mil millóns de persoas en todo o mundo.


En abril de [[1978]], Paulo VI maniféstase ante as [[Brigadas Vermellas]] polo secuestro do político italiano democratacristiano e amigo de xuventude [[Aldo Moro]], de quen se coñece a noticia do seu asasinato o [[9 de maio]] e preside o seu funeral na basílica de [[Letrán]], amosándose visiblemente conmovido e sendo posiblemente esta unha das razóns polas cales se derramou a súa saúde, a cal se agrava o [[5 de agosto]] e falece o día [[6 de agosto|6]] ás 21.40 horas por un ataque cardíaco.
En abril de 1978, Paulo VI maniféstase ante as [[Brigadas Vermellas]] polo secuestro do político italiano democratacristiano e amigo de xuventude [[Aldo Morro]], de quen se coñece a noticia do seu asasinato o 9 de maio e preside a súa funeral na basílica de [[Letrán]], se amosando visiblemente conmovido e sendo posiblemente esta unha das razóns polas cales se estragou a súa saúde, a cal se agrava o 5 de agosto e falece o día 6 ás 21.40 horas por un ataque cardíaco.

==Encíclicas==
* [http://www.vatican.vai/holy_father/paul_vin/encyclicals/documents/hf_p-vi_enc_06081964_ecclesiam_sp.html ''Ecclesiam Suam''] (6 de agosto de 1964)
* ''Mense Maio'' (29 de abril de 1965)
* ''Mysterium Fidei'' (3 de setembro de 1965)
* ''Christi Matri'' (15 de setembro de 1966)
* [http://www.vatican.vai/holy_father/paul_vin/encyclicals/documents/hf_p-vi_enc_26031967_populorum_sp.html ''Populorum Progressio''] (26 de marzo de 1967)
* ''Sacerdotalis Caelibatus'' (24 de xuño de 1967)
* [http://www.vatican.vai/holy_father/paul_vin/encyclicals/documents/hf_p-vi_enc_25071968_humanae-vitae_sp.html ''Humanae Vitae''] (25 de xullo de 1968)


==Bibliografía==
==Bibliografía==
[[Image:PaulVITravelsMap.JPG|thumb|Mapa coas viaxes de Paulo VI]]
* Don, Luitpold (1990). ''Pablo VI: El reformador solitario''. Editorial Herder, Barcelona. ISBN 84-254-1726-0
* Don, Luitpold (1990). ''Pablo VI: El reformador solitario''. Editorial Herder, Barcelona. ISBN 84-254-1726-0
* Hebblethwaite, Peter (1993). ''Pablo VI: El primer papa moderno''. Javier Vergara Editor, Buenos Aires. ISBN 950-15-1561-3
* Hebblethwaite, Peter (1993). ''Pablo VI: El primer papa moderno''. Javier Vergara Editor, Buenos Aires. ISBN 950-15-1561-3
* Vidal Manzanares, César (1997). ''Diccionario de los papas''. Ediciones Península, Barcelona. ISBN 84-8307-067-7
* Vidal Manzanares, César (1997). ''Diccionario de los papas''. Ediciones Península, Barcelona. ISBN 84-8307-067-7


[[be-x-old:Павал VI (папа рымскі)]]
==Enlaces externos==
{{Commons|Paulus VI|Paulo VI}} [[Category:Papas]]
* [http://www.vatican.va/phome_sp.htm Sitio Web Oficial Do Vaticano]
* [http://www.vatican.va/holy_father/paul_vi/index_sp.htm Indice do Papa Paulo VI na Web do Vaticano]

[[Category:Papas]]


[[be:Павал VI (папа рымскі)]]
[[be:Павал VI (папа рымскі)]]
Liña 43: Liña 45:
[[de:Paul VI.]]
[[de:Paul VI.]]
[[en:Pope Paul VI]]
[[en:Pope Paul VI]]
[[es:Pablo VI]]
[[eo:Paŭlo la 6-a]]
[[eo:Paŭlo la 6-a]]
[[es:Pablo VI]]
[[et:Paulus VI]]
[[eu:Paulo VI.a]]
[[eu:Paulo VI.a]]
[[fi:Paavali VI]]
[[fi:Paavali VI]]
[[fr:Paul VI]]
[[fr:Paul VI]]
[[gl:Paulo VI]]
[[he:פאולוס השישי]]
[[he:פאולוס השישי]]
[[hr:Pavao VI.]]
[[hr:Pavao VI.]]
[[hu:VI. Pál pápa]]
[[hu:VI. Pál pápa]]
[[id:Paus Paulus VI]]
[[id:Paus Paulus VI]]
[[io:Paulus 6ma]]
[[it:Papa Paolo VI]]
[[it:Papa Paolo VI]]
[[ja:パウロ6世 (ローマ教皇)]]
[[ja:パウロ6世 (ローマ教皇)]]
Liña 69: Liña 72:
[[simple:Pope Paul VI]]
[[simple:Pope Paul VI]]
[[sk:Pavol VI.]]
[[sk:Pavol VI.]]
[[sl:Papež Pavel VI.]]
[[sv:Paulus VI]]
[[sv:Paulus VI]]
[[th:สมเด็จพระสันตะปาปาปอลที่ 6]]
[[tl:Papa Pablo VI]]
[[tl:Papa Pablo VI]]
[[uk:Павло VI]]
[[uk:Павло VI (папа римський)]]
[[war:Papa Pablo VI]]
[[zh:保祿六世]]
[[zh:保祿六世]]

Revisión como estaba o 8 de xuño de 2007 ás 02:13

Paulo VI, Papa

Modelo:PapS-XX Paulo VI (en latín: Paulus PP. VI) (*Concesio, Lombardía, 26 de setembro de 1897 - †Castel Gandolfo, 6 de agosto de 1978). Papa número 262 da Igrexa Católica. O seu nome de nacemento era Giovanni Battista Montini.

Biografía

Giovanni Battista Montini naceu en 1897 en Concesio, unha poboación próxima a Brescia, Italia. Foi o segundo dos tres fillos de Giuditta Montini (o seu apelido de soltera era Alghisi) e o avogado Giorgio Montini, quen tamén foi director do periódico Il Cittadino dei Brescia e deputado ó parlamento italiano.

Inicia os seus estudios teolóxicos no seminario diocesano de Brescia en 1916 e recibe a súa ordenación sacerdotal na catedral de Brescia o 29 de maio de 1920, asistiu á Pontificia Universidad Gregoriana e á Universidad Estatal de Roma e iniciou en seguida unha carreira diplomática pontificia que habería de durar máis de trinta anos.

Pio XII afastouno da Secretaría de Estado nomeándoo arcebispo de Milán o 1 de novembro de 1954. Pero Xoán XXIII recuperouno, facéndoo cardeal o 15 de decembro de 1958 e incorporándoo á preparación do Concilio Vaticano II a partir do 11 de outubro de 1962.

A temperá morte de Xoán XXIII deixou ó seu sucesor a difícil tarefa de levar adiante o Concilio e aplica-las súas innovacións á vida da Igrexa. Para esa tarefa foi elixido Montini en 1963, 18 días despois da morte do seu predecesor e a el correspondeulle a apertura da segunda sesión do Concilio Vaticano II o 29 de setembro de 1963 e as seguintes sesións ata a súa posta en marcha a partir do 7 de marzo de 1965. O seu pontificado, por tanto, estivo marcado pola concreción do espírito do Concilio na renovación e modernización da Igrexa católica e das súas ensinanzas, reestruturou as institucións vaticanas, internacionalizou o Sacro Colexio Cardenalicio reducindo o predominio abrumador dos italianos, descentralizou o poder papal para impulsar unha maior colaboración dos fieis na vida da Igrexa, viaxou por todo o mundo para redobrar a presenza pública da Igrexa e deu un novo impulso ó diálogo ecuménico coas restantes confesións cristiás.

Ficheiro:Erb-Pavla-VI.jpg
Escudo Pontificio

As encíclicas de Paulo VI amosaron a preocupación da Igrexa católica por problemas do mundo moderno como o subdesenvolvemento (Populorum progressio, 1967) ou o control da natalidade (Humanae vitae, 1968); pero demostraron tamén a moderación da apertura que producira o Concilio Vaticano II: en contraste co impulso utópico e progresista de Xoán XXIII, Paulo VI amosouse máis conciliador, pragmático e conservador. Así, por exemplo, a incorporación dos fieis á vida da Igrexa non se levou ata as súas últimas consecuencias, se negando Paulo VI a altera-lo sistema tradicional de elección dos papa para evitar que o conclave convertésese nunha especie de Parlamento democrático (1975).

Este conservadorismo non impediu o cavila dun grupo de católicos integristas franceses encabezados por Monseñor Lefebvre, defensores da misa en latín e doutras doutrinas preconciliares (1976).

Durante o seu pontificado presidiu a apertura da porta santa na Basílica de San Pedro dende o 24 de decembro de 1974 dando inicio ó ano santo ou xubileu, o cal foi seguido por aproximadamente mil millóns de persoas en todo o mundo.

En abril de 1978, Paulo VI maniféstase ante as Brigadas Vermellas polo secuestro do político italiano democratacristiano e amigo de xuventude Aldo Morro, de quen se coñece a noticia do seu asasinato o 9 de maio e preside a súa funeral na basílica de Letrán, se amosando visiblemente conmovido e sendo posiblemente esta unha das razóns polas cales se estragou a súa saúde, a cal se agrava o 5 de agosto e falece o día 6 ás 21.40 horas por un ataque cardíaco.

Encíclicas

  • Ecclesiam Suam (6 de agosto de 1964)
  • Mense Maio (29 de abril de 1965)
  • Mysterium Fidei (3 de setembro de 1965)
  • Christi Matri (15 de setembro de 1966)
  • Populorum Progressio (26 de marzo de 1967)
  • Sacerdotalis Caelibatus (24 de xuño de 1967)
  • Humanae Vitae (25 de xullo de 1968)

Bibliografía

  • Don, Luitpold (1990). Pablo VI: El reformador solitario. Editorial Herder, Barcelona. ISBN 84-254-1726-0
  • Hebblethwaite, Peter (1993). Pablo VI: El primer papa moderno. Javier Vergara Editor, Buenos Aires. ISBN 950-15-1561-3
  • Vidal Manzanares, César (1997). Diccionario de los papas. Ediciones Península, Barcelona. ISBN 84-8307-067-7