José Reino Caamaño: Diferenzas entre revisións
m Bot: Engado {{Control de autoridades}}; cambios estética |
Sen resumo de edición Etiquetas: edición desde un dispositivo móbil Edición feita a través do sitio móbil |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
'''José Bernardo Reino Caamaño''', nado en [[Insua, Mazaricos, Mazaricos|Insua]] ([[Mazaricos]]) o [[21 de abril]] de [[1882]] e finado en Santiago de Compostela o [[2 de xaneiro]] de [[1964]], foi un avogado e político galego. |
'''José Bernardo Reino Caamaño''', nado en [[Insua, Mazaricos, Mazaricos|Insua]] ([[Mazaricos]]) o [[21 de abril]] de [[1882]] e finado en Santiago de Compostela o [[2 de xaneiro]] de [[1964]], foi un avogado e político galego, membro do Congreso dos Diputados de España polo distrito 9 de Muros na provincia de A Coruña durante as tres últimas das lexislaturas do período histórico coñecido como Restauración Borbónica en España e tamén durante as dúas lexislaturas da Segunda República Española. |
||
Emparentado coas familias Caamaño e Fabeiro, da vila de Negreira e do Pazo de Cotón. O seu irmán Carlos, médico, era alcalde de Verín en xullo de 1936, siendo fusilado o 17 de xuño de 1937. |
|||
== Traxectoria == |
== Traxectoria == |
||
Revisión como estaba o 25 de xaneiro de 2016 ás 20:12
José Bernardo Reino Caamaño, nado en Insua (Mazaricos) o 21 de abril de 1882 e finado en Santiago de Compostela o 2 de xaneiro de 1964, foi un avogado e político galego, membro do Congreso dos Diputados de España polo distrito 9 de Muros na provincia de A Coruña durante as tres últimas das lexislaturas do período histórico coñecido como Restauración Borbónica en España e tamén durante as dúas lexislaturas da Segunda República Española. Emparentado coas familias Caamaño e Fabeiro, da vila de Negreira e do Pazo de Cotón. O seu irmán Carlos, médico, era alcalde de Verín en xullo de 1936, siendo fusilado o 17 de xuño de 1937.
Traxectoria
Licenciado en dereito pola Universidade de Santiago de Compostela en 1902, foi xuíz de primeira instancia en Vilalba (1908), Lalín (1911) e Betanzos (1915). Publicou versos en castelán e galego na Revista Gallega[1] e El Umia. En 1916 e 1917 foi proclamado deputado provincial da Deputación da Coruña polo distrito de Negreira-Corcubión. En 1923 foi elixido deputado polo distrito de Muros-Negreira nas Cortes Españolas pola fracción demócrata do Partido Liberal. Na Segunda República foi unha das figuras da Derecha Liberal Republicana en Galicia e foi elixido deputado pola provincia da Coruña nas eleccións a Cortes Constituíntes de 1931 e polo Partido Republicano Conservador nas eleccións xerais de 1933, destacando pola súa condena á persecución relixiosa. Foi maxistrado da Audiencia desde 1933. Durante a Guerra civil defendeu en xuízo a algúns acusados polo franquismo[2], chegando a afirmar que os únicos rebeldes eran o que os xulgaban, razón pola que foi multado e tivo que permanecer escondido durante un tempo[3]. O seu irmán Carlos Reino Caamaño, que era alcalde de Verín por Izquierda Republicana foi condenado a morte e executado en 1937. Dende 1940 foi profesor na Universidade de Santiago de Compostela, sendo nomeado profesor adxunto honorario de Dereito Mercantil en 1948. Foi presidente da Caixa de Aforros e Monte de Piedade e decano do Colexio de Avogados de Santiago de Compostela.
Notas
- ↑ Poemas de José Reino
- ↑ Foi o avogado defensor de Fernando Domínguez Caamaño e Luis Rastrollo González, procesados por rebelión na causa 231/36 xunto cos outros membros do Comité de Defensa da República de Santiago de Compostela, e xulgados en Consello de guerra o 19 de novembro de 1936.
- ↑ La guerra en un pequeño municipio: Negreira (y II)
Véxase tamén
Bibliografía
- Liñares Giraut, X. Amancio (1993). Do Castro, ed. Negreira na guerra do 36. Sada. ISBN 84-7492-656-4.
Ligazóns externas
