O dereito á preguiza: Diferenzas entre revisións
m engado a Categoría:Obras traducidas do francés ao galego mediante HotCat |
m Bot: Engado {{Control de autoridades}}; cambios estética |
||
Liña 26: | Liña 26: | ||
Na obra Lafargue realiza unha crítica [[marxismo|marxista]] do sistema económico xurdido do [[capitalismo]], cuxo desenvolvemento desembocaría nunha crise de superprodución, causa de paro e miseria entre a clase traballadora. Lafargue propón acadar, mediante a xeralización do uso das máquinas e a redución da xornada laboral, o estadio dos dereitos do benestar co que culminaría a [[revolución social]], e cuxa sociedade pode consagrar o seu tempo ás ciencias, a arte e a satisfacción das necesidades humanas elementais. |
Na obra Lafargue realiza unha crítica [[marxismo|marxista]] do sistema económico xurdido do [[capitalismo]], cuxo desenvolvemento desembocaría nunha crise de superprodución, causa de paro e miseria entre a clase traballadora. Lafargue propón acadar, mediante a xeralización do uso das máquinas e a redución da xornada laboral, o estadio dos dereitos do benestar co que culminaría a [[revolución social]], e cuxa sociedade pode consagrar o seu tempo ás ciencias, a arte e a satisfacción das necesidades humanas elementais. |
||
==Edicións== |
== Edicións == |
||
''O dereito á preguiza'' acadou unha gran popularidade entre os partidarios e críticos co [[movemento obreiro]] europeo a finais do [[século XIX]] polo seu estilo irónico e contido polémico, para máis tarde significarse como unha das obras literarias de maior relevancia de [[Francia]]. |
''O dereito á preguiza'' acadou unha gran popularidade entre os partidarios e críticos co [[movemento obreiro]] europeo a finais do [[século XIX]] polo seu estilo irónico e contido polémico, para máis tarde significarse como unha das obras literarias de maior relevancia de [[Francia]]. |
||
Trala [[Revolución Rusa de 1917|revolución rusa]] e co auxe do pensamento partidario das políticas [[Unión Soviética|soviéticas]] do produtivismo, que é criticado na obra de Lafargue, o texto foi relegado até que trala [[Segunda Guerra Mundial]] foi redescuberto para a súa reedición e reivindicación por sectores moi dispares, abandonando a súa condición de obra ideolóxica para converterse en patrimonio universal. |
Trala [[Revolución Rusa de 1917|revolución rusa]] e co auxe do pensamento partidario das políticas [[Unión Soviética|soviéticas]] do produtivismo, que é criticado na obra de Lafargue, o texto foi relegado até que trala [[Segunda Guerra Mundial]] foi redescuberto para a súa reedición e reivindicación por sectores moi dispares, abandonando a súa condición de obra ideolóxica para converterse en patrimonio universal. |
||
==O pensamento de Lafargue== |
== O pensamento de Lafargue == |
||
N' ''O dereito á preguiza'', o autor fai unha defensa do soño da abundancia e o goce, e da liberación da [[escravitude]] do traballo, empregando a [[paradoxa]] como [[figura estilística]] para explicar mellor a doutrina marxista entre a clase obreira do seu tempo. Tomado como oposición á declaración do [[dereito ao traballo]] de [[1848]] (o subtítulo do libro é ''Réfutation du «Droit au travail»'' de 1848''), Lafargue defende que o traballo é o resultado dunha imposición do [[capitalismo]], contrariamente á idea tradicional de reivindicación obreira, contrapoñendo o dereito á preguiza, máis acorde cos instintos da natureza humana, cos que se acadarían o [[dereito ao benestar]] e a culminación da revolución social. |
N' ''O dereito á preguiza'', o autor fai unha defensa do soño da abundancia e o goce, e da liberación da [[escravitude]] do traballo, empregando a [[paradoxa]] como [[figura estilística]] para explicar mellor a doutrina marxista entre a clase obreira do seu tempo. Tomado como oposición á declaración do [[dereito ao traballo]] de [[1848]] (o subtítulo do libro é ''Réfutation du «Droit au travail»'' de 1848''), Lafargue defende que o traballo é o resultado dunha imposición do [[capitalismo]], contrariamente á idea tradicional de reivindicación obreira, contrapoñendo o dereito á preguiza, máis acorde cos instintos da natureza humana, cos que se acadarían o [[dereito ao benestar]] e a culminación da revolución social. |
||
Liña 40: | Liña 40: | ||
Non obstante, para Lafargue o maquinismo ou a introdución das máquinas nun sistema capitalista podería xeneralizar o paro e a miseria, mentres que no triunfo revolucionario, representarían o instrumento básico para "traballar o menos posible e disfrutar intelectual e fisicamente o máis posible". |
Non obstante, para Lafargue o maquinismo ou a introdución das máquinas nun sistema capitalista podería xeneralizar o paro e a miseria, mentres que no triunfo revolucionario, representarían o instrumento básico para "traballar o menos posible e disfrutar intelectual e fisicamente o máis posible". |
||
==Influencia== |
== Influencia == |
||
''O dereito á preguiza'' permitiu precisar os argumentos do pensamento de Lafargue en contra das teses de economistas teóricos do capitalismo, polo que tivo unha grande acollida entre o marxismo e o [[anarquismo]]. Máis tarde, tralas reedicións da década de [[1970]], a obra foi estudada polos teóricos da [[sociedade do ocio]], sendo unha obra considerada como precursora das súas doutrinas en favor de reducir a xornada laboral e consagrar mayior tempo ás ciencias, artes e necesidades imprescindibles. |
''O dereito á preguiza'' permitiu precisar os argumentos do pensamento de Lafargue en contra das teses de economistas teóricos do capitalismo, polo que tivo unha grande acollida entre o marxismo e o [[anarquismo]]. Máis tarde, tralas reedicións da década de [[1970]], a obra foi estudada polos teóricos da [[sociedade do ocio]], sendo unha obra considerada como precursora das súas doutrinas en favor de reducir a xornada laboral e consagrar mayior tempo ás ciencias, artes e necesidades imprescindibles. |
||
==Crítica== |
== Crítica == |
||
Para Pérez Ledesma, malia o rigor central de Lafargue, cae con frecuencia no uso de tópicos e apoloxías nas súas análises das formas de vida preindustriais que se axustan pouco á realidade histórica. Noutros fragmentos da súa obra tamén se recurre a caracterizacións étnicas coas que distingue aos diferentes pobos para os que o traballo é unha necesidade (entre eles cita aos galegos), aos que el considera libres á vez que demostra unha desconsideración cara aos traballos manuais na mesma liña que os filósofos da época clásica asentados entón nun sistema económico baseado no [[escravismo]]. |
Para Pérez Ledesma, malia o rigor central de Lafargue, cae con frecuencia no uso de tópicos e apoloxías nas súas análises das formas de vida preindustriais que se axustan pouco á realidade histórica. Noutros fragmentos da súa obra tamén se recurre a caracterizacións étnicas coas que distingue aos diferentes pobos para os que o traballo é unha necesidade (entre eles cita aos galegos), aos que el considera libres á vez que demostra unha desconsideración cara aos traballos manuais na mesma liña que os filósofos da época clásica asentados entón nun sistema económico baseado no [[escravismo]]. |
||
==Os galegos n'O dereito á preguiza== |
== Os galegos n'O dereito á preguiza == |
||
Paul Lafargue cita aos [[Galicia|galegos]] coma un exemplo negativo, canda [[Escocia|escoceses]], [[Auvernia|auverneses]], [[Pomerania|pomeranos]] e [[China|chineses]]. En contraposición cita a [[España|españois]] e [[Grecia|gregos]] como exemplo contrario. |
Paul Lafargue cita aos [[Galicia|galegos]] coma un exemplo negativo, canda [[Escocia|escoceses]], [[Auvernia|auverneses]], [[Pomerania|pomeranos]] e [[China|chineses]]. En contraposición cita a [[España|españois]] e [[Grecia|gregos]] como exemplo contrario. |
||
Liña 52: | Liña 52: | ||
{{Cita|Por contra, cales son as razas para as que o traballo é unha necesidade orgánica? Os auverneses; os escoceses, eses auverneses das Illas Británicas; os galegos, eses auverneses de España; os pomeranos, eses auverneses da Alemaña; os chineses, eses auverneses de Asia.}} |
{{Cita|Por contra, cales son as razas para as que o traballo é unha necesidade orgánica? Os auverneses; os escoceses, eses auverneses das Illas Británicas; os galegos, eses auverneses de España; os pomeranos, eses auverneses da Alemaña; os chineses, eses auverneses de Asia.}} |
||
==Véxase tamén== |
== Véxase tamén == |
||
===Bibliografía=== |
=== Bibliografía === |
||
*''O dereito á preguiza''. Edicións Positivas, ISBN 978-84-87783-59-7. Tradución de [[Onofre Sabaté]]. |
* ''O dereito á preguiza''. Edicións Positivas, ISBN 978-84-87783-59-7. Tradución de [[Onofre Sabaté]]. |
||
*''[http://fr.wikisource.org/wiki/Le_Droit_%C3%A0_la_paresse Le droit à la paresse]'', texto íntegro orixinal en [[wikisource]] {{fr}}. |
* ''[http://fr.wikisource.org/wiki/Le_Droit_%C3%A0_la_paresse Le droit à la paresse]'', texto íntegro orixinal en [[wikisource]] {{fr}}. |
||
{{ORDENAR:Dereito a preguiza}} |
{{ORDENAR:Dereito a preguiza}} |
||
{{Control de autoridades}} |
|||
[[Categoría:Obras literarias de 1880]] |
[[Categoría:Obras literarias de 1880]] |
||
[[Categoría:Obras literarias en francés]] |
[[Categoría:Obras literarias en francés]] |
Revisión como estaba o 24 de xaneiro de 2016 ás 18:00
Dereito á preguiza | |
---|---|
Título orixinal | Le Droit à la paresse |
Autor/a | Paul Lafargue |
Lingua | francés |
Xénero(s) | Ensaio |
Data de pub. | 1880 |
[ editar datos en Wikidata ] |
O dereito á preguiza (en francés Le Droit à la paresse) é un ensaio utópico do autor francés Paul Lafargue, o seu primeiro traballo teórico, redactado en Inglaterra en 1880 para a súa primeira publicación no xornal L'Egalité, e posteriormente como folleto en 1883.
Na obra Lafargue realiza unha crítica marxista do sistema económico xurdido do capitalismo, cuxo desenvolvemento desembocaría nunha crise de superprodución, causa de paro e miseria entre a clase traballadora. Lafargue propón acadar, mediante a xeralización do uso das máquinas e a redución da xornada laboral, o estadio dos dereitos do benestar co que culminaría a revolución social, e cuxa sociedade pode consagrar o seu tempo ás ciencias, a arte e a satisfacción das necesidades humanas elementais.
Edicións
O dereito á preguiza acadou unha gran popularidade entre os partidarios e críticos co movemento obreiro europeo a finais do século XIX polo seu estilo irónico e contido polémico, para máis tarde significarse como unha das obras literarias de maior relevancia de Francia.
Trala revolución rusa e co auxe do pensamento partidario das políticas soviéticas do produtivismo, que é criticado na obra de Lafargue, o texto foi relegado até que trala Segunda Guerra Mundial foi redescuberto para a súa reedición e reivindicación por sectores moi dispares, abandonando a súa condición de obra ideolóxica para converterse en patrimonio universal.
O pensamento de Lafargue
N' O dereito á preguiza, o autor fai unha defensa do soño da abundancia e o goce, e da liberación da escravitude do traballo, empregando a paradoxa como figura estilística para explicar mellor a doutrina marxista entre a clase obreira do seu tempo. Tomado como oposición á declaración do dereito ao traballo de 1848 (o subtítulo do libro é Réfutation du «Droit au travail» de 1848), Lafargue defende que o traballo é o resultado dunha imposición do capitalismo, contrariamente á idea tradicional de reivindicación obreira, contrapoñendo o dereito á preguiza, máis acorde cos instintos da natureza humana, cos que se acadarían o dereito ao benestar e a culminación da revolución social.
Lafargue analiza as consecuencias da crise de superprodución que consideraba inevitable no sistema económico burgués, e que se manifestarían pola ruína do capitalismo, o paro e a miseria da clase operaria. Nun estadio previo, Lafargue considera e critica conceptos como o sobreconsumo, a existencia dunha clase doméstica de consumidores improdutivos, ou a creación de necesidades e mercados ficticios cos que o sistema capitalista facilitaría a saída e redución de vida útil dos produtos.
Lafargue conclúe que é necesaria a redución das xornadas laborais a "3 horas como máximo", e a mellora da capacidade adquisitiva da clase traballadora como solucións ás crises de superprodución periódicas, pero opoñéndose ao interese capitalista polo beneficio económico e apuntaba como exemplo as políticas realizadas entón en Inglaterra e os EUA en favor do maquinismo.
Non obstante, para Lafargue o maquinismo ou a introdución das máquinas nun sistema capitalista podería xeneralizar o paro e a miseria, mentres que no triunfo revolucionario, representarían o instrumento básico para "traballar o menos posible e disfrutar intelectual e fisicamente o máis posible".
Influencia
O dereito á preguiza permitiu precisar os argumentos do pensamento de Lafargue en contra das teses de economistas teóricos do capitalismo, polo que tivo unha grande acollida entre o marxismo e o anarquismo. Máis tarde, tralas reedicións da década de 1970, a obra foi estudada polos teóricos da sociedade do ocio, sendo unha obra considerada como precursora das súas doutrinas en favor de reducir a xornada laboral e consagrar mayior tempo ás ciencias, artes e necesidades imprescindibles.
Crítica
Para Pérez Ledesma, malia o rigor central de Lafargue, cae con frecuencia no uso de tópicos e apoloxías nas súas análises das formas de vida preindustriais que se axustan pouco á realidade histórica. Noutros fragmentos da súa obra tamén se recurre a caracterizacións étnicas coas que distingue aos diferentes pobos para os que o traballo é unha necesidade (entre eles cita aos galegos), aos que el considera libres á vez que demostra unha desconsideración cara aos traballos manuais na mesma liña que os filósofos da época clásica asentados entón nun sistema económico baseado no escravismo.
Os galegos n'O dereito á preguiza
Paul Lafargue cita aos galegos coma un exemplo negativo, canda escoceses, auverneses, pomeranos e chineses. En contraposición cita a españois e gregos como exemplo contrario.
Para o español, en quen o animal orixinario non está atrofiado, o traballo é a peor escravitude.
Por contra, cales son as razas para as que o traballo é unha necesidade orgánica? Os auverneses; os escoceses, eses auverneses das Illas Británicas; os galegos, eses auverneses de España; os pomeranos, eses auverneses da Alemaña; os chineses, eses auverneses de Asia.
Véxase tamén
Bibliografía
- O dereito á preguiza. Edicións Positivas, ISBN 978-84-87783-59-7. Tradución de Onofre Sabaté.
- Le droit à la paresse, texto íntegro orixinal en wikisource (en francés).