Nicolao Aleksandrovich de Rusia

O tsarévich Nicolao.

Nicolao Aleksándrovich de Rusia (en ruso: Цесаревич Николай Александрович Романов) nado en  Tsarskoe Selo o 20 de setembro de 1843 e fiando en Niza o 24 de abril de 1865, foi tsarévich do Imperio ruso desde o 2 de marzo de 1855 até a súa morte. Era chamado por un alcume, Nixa.

Traxectoria

Era o fillo maior do tsarévich Alexandre Nikolaevich e de María Aleksandrovna (María de Hesse-Darmstadt), quen ascenderon ao trono en 1855, trala morte do anterior tsar, Nicolao I.

Educación

Lembraba pola nobreza do seu trato e a modestia de carácter á súa nai. Os profesores encargados de preparalo para acceder ao trono ruso ven nel a alguén excepcional, cuxa intelixencia e humanidade elevarían a Rusia.

Para familiarizalo co pobo ruso, Alexandre II, faio percorrer Rusia desde que cumpriu os dezaoito anos. Estas viaxes continuas acaban por cansar ao tsarévich.

As causas da súa enfermidade producen varías hipótese no diagnóstico dos médicos: segundo uns, deberíase a un arrefriado da columna vertebral tras caerse dun cabalo, segundo outros, sofre de reumatismo. Recoméndaselle un tratamento de baños de mar en Scheveningue, preto de A Haia.

Compromiso matrimonial

Nicolao de neno coa súa irmá maior, a gran duquesa Alexandra.

Esperanzados nunha rápida recuperación, os seus pais deciden comprometelo no verán de 1864, coa princesa María Sofía Federica Dagmar de Dinamarca, segunda filla do rei Cristián IX de Dinamarca e de Luísa de Hesse-Kassel, e cuñada de Alberto Eduardo, Príncipe de Gales, herdeiro ao trono británico. Pero a pesar dos medicamentos, os baños e as masaxes, as dores do tsarévich agrávanse día tras día, e Nicolao andaba encurvado como un ancián.

Crese que cando estaba no seu leito de morte, Nicolao expresou o seu desexo de que a súa noiva casase co seu irmán menor e sucesor como tsarévich, Alexandre.

Morte

Nicolao cría ter unha constitución forte ata que foi evidente que non era así. Crese que contraeu bronquite e foi enviado ao sur de Francia, onde chega en 1863, nun estado esquelético e sen apenas poder moverse. A emperatriz María Aleksandrovna instálase tamén en Niza, en vila Bermond, onde segue con angustia os progresos da enfermidade do seu fillo. Na noite do 23 ao 24 de abril de 1865, Nicolao sucumbe ante unha meninxite fulminante cerebral-espinal. De Niza, o seu corpo é levado a Villefranche (hoxe Villefranche-sur-Mer) e embarcado a bordo da fragata Alexandre Nevski para ser inhumado na catedral de San Pedro e San Paulo de San Petersburgo.

A familia imperial rusa fixo construír un oratorio no lugar onde o Gran duque morreu, construíndose despois unha gran igrexa ortodoxa entre 1903 e 1913, nas proximidades do oratorio, e que é cualificada a miúdo como a catedral ortodoxa rusa de Niza.

En Niza, existe un bulevar chamado ''Tsarévich'', próximo da catedral rusa, que perpetúa o recordo do gran duque Nicolao.

Devanceiros

Devanceiros de Nicolás Aleksándrovich de Rusia