Paracelso: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
Sen resumo de edición
m Alma mater -> Alma máter
Liña 13: Liña 13:
|etnia =
|etnia =
|campo = [[Alquimia|alquimista]], [[medicina|médico]] e [[Astroloxía|astrólogo]]
|campo = [[Alquimia|alquimista]], [[medicina|médico]] e [[Astroloxía|astrólogo]]
|alma_mater = [[Universidade de Basilea]]<br />[[Universidade de Viena]]<br />[[Universidade de Ferrara]]
|alma_máter = [[Universidade de Basilea]]<br />[[Universidade de Viena]]<br />[[Universidade de Ferrara]]
|director_tese =
|director_tese =
|alumnos_tese =
|alumnos_tese =

Revisión como estaba o 9 de novembro de 2015 ás 23:10

Infotaula de personaParacelso
Theophrastus Phillippus Aureolus Bombastus von Hohenheim

Paracelso por Quentin Matsys
Nome orixinal(de) Philippus Aureolus Theophrastus Bombast von Hohenheim Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(de) Philippus Aureolus Theophrastus Bombastus von Hohenheim Editar o valor em Wikidata
10 de novembro de 1493
Einsiedeln (Antiga Confederación Suíza) Editar o valor em Wikidata
Morte24 de setembro de 1541
Salzburgo Austria Austria
Lugar de sepulturaTomb of Paracelsus (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Catedrático
Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaSuíza Suíza
País de nacionalidadesuízo/alemán
RelixiónCristianismo Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Basilea
Universidade de Viena
Universidade de Ferrara
Coñecido porSe cría que lograra a transmutación do chumbo en ouro mediante procedementos alquimistas
Actividade
Campo de traballoalquimista, médico e astrólogo
Ocupaciónmédico escritor , químico , filósofo , naturalista , médico , farmacéutico , astrónomo , otorrinolaringólogo , astrólogo , escritor Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade de Basilea Editar o valor em Wikidata
AlumnosLorenz Lutz (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Pseudónimo literarioParacelsus Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua latina, lingua francesa e lingua alemá Editar o valor em Wikidata
Familia
PaisWilhelm Bombast von Hohenheim (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata  e NN (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
IMSLP: Category:Paracelsus Find a Grave: 12402 Editar o valor em Wikidata

Theophrastus Phillippus Aureolus Bombastus von Hohenheim,[1] ou Theophrastus Bombast von Hohenheim,[2] [3], nado en Zúric (Einsiedeln) o 10 de novembro de 1493 e finado en Salzburgo o 24 de setembro de 1541[4], foi un alquimista, médico e astrólogo suízo, coñecido como Paracelso ou Teofrasto Paracelso.

Foi moi coñecido porque se cría que lograra a transmutación do chumbo en ouro mediante procedementos alquimistas, e por darlle ao zinc o seu nome, chamándoo zincum[5]. O nome Paracelso (Paracelsus, en latín), que escolleu para si mesmo e polo que é xeralmente coñecido, significa "superior a Celso", un médico romano do século I.

Traxectoria

Memorial de Paracelso, no Parque do seu nome, en Einsiedeln (Suíza).
Monumento Paracelso e Beratzhausen, Baviera.
Gravado dunha salamántiga segundo Paracelso.

Naceu e foi criado en Einsiedeln (Zúric), fillo do médico e alquimista suabo Wilhelm Bombast von Hohenheim e de nai suíza. Na súa xuventude traballou nas minas como analista. Comezou os seus estudos aos 16 anos na universidade de Basilea, proseguíndoos máis tarde en Viena. Doutorouse na universidade de Ferrara.

Paracelso estaba contra a idea que entón tiñan os médicos de que a cirurxía era unha actividade marxinal relegada aos barbeiros.

As súas investigacións foron sobre todo no campo da mineraloxía. Viaxou bastante en busca do coñecemento da alquimia. Fabricou remedios ou medicamentos coa axuda dos minerais para destinalos á loita do corpo contra a enfermidade.

Outra achega á medicina moderna foi a introdución do termo sinovial; de aí o líquido sinovial, que lubrifica as articulacións.

Ademais, estudou e descubriu as características de moitas enfermidades (sífilis e bocio, entre outras) e para combatelas serviuse do xofre e o mercurio.

Dise que Paracelso foi un precursor da homeopatía, pois aseguraba que "o parello cura o parello" e nesa teoría fundamentaba a fabricación das súas medicinas.

A orde cósmica era o que lle interesaba a Paracelso en primeira instancia, e achouno na tradición astrolóxica. A doutrina do Astrum in corpore é a súa idea capital e máis querida. Fiel á concepción do home como microcosmos, puxo o firmamento no corpo do home e o designou como Astrum ou Sydus (en galego, astro ou constelación). Foi para el un ceo endosomático cuxo curso estelar non coincide co do ceo astronómico, senón coa constelación individual que comeza co "Ascendente" ou horóscopo.

Atribúeselle a paternidade do termo Espaxiria.

Un dos principios de Paracelso foi: "unicamente un home virtuoso pode ser bo médico"; para el a medicina tiña catro piares:

  1. Astronomía.
  2. Ciencias naturais.
  3. Química.
  4. O amor.

Introduciu o uso do láudano.

O seu principal libro foi A gran cirurxía (Die Grosse Wundartzney).

A pesar de que ganou bastantes inimigos e tivo fama de mago, contribuíu en gran maneira a que a medicina seguira un camiño máis científico e se afastase das teorías dos escolásticos.

Tamén achegou datos alquímicos. A Paracelso atribuíselle a idea de que os catro elementos (terra, lume, aire e auga) pertencían a criaturas fantásticas que xa existían antes do mundo. Así pois, a terra pertencería aos gnomos, a auga ás nereidas (ninfas acuáticas), o aire aos silfos (espíritos do vento) e o lume ás salamántigas (fadas de lume).

Igualmente, Paracelso aceptou os temperamentos galénicos e os asociou aos catro sabores fundamentais.

Esta asociación tivo tal difusión na súa época que aínda hoxe en día, na linguaxe coloquial, nos referimos a un carácter doce (tranquilo, flegmático), amargo (colérico), salgado (sanguíneo, *dicharacheiro) e o carácter ácido pertencería ao temperamento melancólico.

Notas

  1. ↑ Debus, A. G. (1993): Paracelsus, Five Hundred Years. Paracelsus and the medical revolution of the Renaissance. Bethseda, Maryland: Hahnemann University Library, National Library of Medicine e Escola de Medicina da Universidade de Washington, páx. 4. Paracelsus.PDF
  2. ↑ Schüller Pérez, Amador (2004): Real Academia Nacional de Medicina de España. PDF Anales de la Real Academia Nacional de Medicina, tomo CXXI, caderno IV, páx., 676.
  3. ↑ Asimov, Isaac: Introducción a la ciencia. Volume 1. Barcelona: Orbis. ISBN 978-84-7634-117-9, páxs. 117-119.
  4. ↑ Jung, C. G.: Obra completa. Volume 15. Sobre el fenómeno del espíritu en el arte y en la ciencia. Paracelso. 3, § 1. Madrid: Editorial Trotta.
  5. ↑ Habashi, Fathi: "Discovering the 8th Metal" in International Zinc Association (IZA) PDF.

Véxase tamén

Bibliografía

  • Paracelso (2009). Ed. facsímile. Rodolfo Putz. Valladolid: Maxtor, ed. Botánica oculta: las plantas mágicas según Paracelso. ISBN 978-84-9761-275-3. 
  • – (2007 [2ª edición]). Edición de Jolande Jacobi, introdución de Gerhard Wehr, epílogo de C. G. Jung, tradución Carlos Fortea. El Árbol del Paraíso 24. Madrid: Ediciones Siruela, ed. Textos esenciales. ISBN 978-84-7844-567-7. 
  • – (2007). Barcelona: Ediciones Obelisco, ed. La naturaleza de las cosas. ISBN 978-84-9777-342-3. 
  • – (2004). Agotado. Barcelona: Ediciones 29, ed. Diccionario de botánica oculta: las plantas mágicas. ISBN 978-84-7175-529-2. 
  • – (2004). Barcelona: Editorial Humanitas, ed. Los misterios de los signos del zodíaco: medicinas celestiales. Cura mágica de enfermedades con sellos grabados en metales. ISBN 978-84-7910-383-5. 
  • – (2004). Barcelona: Editorial Humanitas, ed. La aplicación de la magia divina: la filosofía oculta. ISBN 978-84-7910-381-1. 
  • – (2004). Barcelona: Editorial Humanitas, ed. Los secretos de la alquimia: el arte oculto revelado en la naturaleza de los planetas. ISBN 978-84-7910-380-4. 
  • – (2003). Cuarta edición biligüe alemán-espanol. Barcelona: Ediciones Obelisco, ed. Libro de las ninfas, los silfos, los pigmeos, las salamandras y los demás espíritus. ISBN 978-84-9777-043-9. 
  • – (1999). Agotado. Barcelona: Editorial Humanitas, ed. Las plantas mágicas: botánica oculta. ISBN 978-84-7910-037-7. 
  • – (1997). Barcelona: MRA, ed. Manual de la Piedra Filosofal y otros textos alquímicos. ISBN 978-84-88865-28-1. 
  • – (1990). Barcelona: Edicomunicación, ed. Paracelso: Obras Completas. ISBN 978-84-7672-264-0. 
  • – (1984). Agotado. Buenos Aires: Editorial Kier, ed. Botánica oculta: las plantas mágicas. ISBN 978-950-17-0611-6. 
  • – (1977). Madrid: Luis Cárcamo editor, ed. Tres tratados esotéricos. ISBN 978-84-85316-00-7. 
  • – (1945). Contiene Estudio Preliminar sobre Paracelso; Libro de los Prólogos; Libro de las Entidades; Libro de las Paradojas. 435 págs. Buenos Aires, Argentina: Editorial Schapire, ed. Obras Completas (Opera Omnia). ISBN 978-84-86307-45-5. 
  • Agamben, Giorgio (2009). Buenos Aires: Adriana Hidalgo editora, ed. Signatura rerum: sobre el método. ISBN 978-987-1556-17-5. 
  • Jung, Carl Gustav. Madrid: Editorial Trotta, en prensa, ed. Obras completas. Volumen 13. Estudios Sobre Representaciones Alquímicas. Paracelso como fenómeno espiritual (1942). 
  • — (1999 [3ª edición 2007]). Madrid: Editorial Trotta, ed. Obras completas. Volumen 15. Sobre el fenómeno del espíritu en el arte y en la ciencia. Paracelso (1929). Paracelso como médico (1941/1942). ISBN 978-84-8164-300-8/ ISBN 978-84-8164-342-8. 
  • Puerto, Javier (2001). Tres Cantos: Nivola libros y ediciones, ed. Paracelso: el hombre en llamas. ISBN 978-84-95599-24-7. 
  • Riviere, Patrick (2001). Barcelona: Editorial De Vecchi, ed. Paracelso. ISBN 978-84-315-2642-9. 
  • Yates, F.A. (2008). Madrid: Ediciones Siruela, ed. El iluminismo rosacruz. ISBN 978-84-9841-176-6. 

Outros artigos

Ligazóns externas

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paracelso&oldid=3698670»