Francisco Javier de Istúriz: Diferenzas entre revisións
m →Traxectoria: Arranxiño |
m →Traxectoria: Engadido |
||
Liña 30: | Liña 30: | ||
Participou na [[Guerra da Independencia española|Guerra da Independencia]] e xunto cos progresistas e liberais foi un activo defensor de algunhas sublevacións militares en contra de [[Fernando VII]]. Presidente das Cortes de Cádiz tras a invasión dos ''Cen mil Fillos de San Luís''. Coa Restauración absolutista exiliouse en [[Inglaterra]] acusado de afrancesado. Retornou a España en [[1833]] e con [[Juan Álvarez Mendizábal|Mendizábal]] presidiu o ''Estamento de Procuradores'' nas Cortes Xerais. Opúxose ás reformas do goberno, especialmente a desamortizacón e ao cambio de altos amndos do exército, o que lle valeu a [[Presidente do Goberno de España|Presidencia do Goberno]] ofrecida por [[María Cristina de Borbón]]. Nos tres meses que durou a súa presidencia, disolveu as cortes procurando buscar unha maioría de apoio que superase o Estatuto Real de [[1834]], pero o ''Motín da Granja de San Ildefonso'' forzou a súa destitución e veuse obrigado a rehabilitar a Constitución de [[1812]]. |
Participou na [[Guerra da Independencia española|Guerra da Independencia]] e xunto cos progresistas e liberais foi un activo defensor de algunhas sublevacións militares en contra de [[Fernando VII]]. Presidente das Cortes de Cádiz tras a invasión dos ''Cen mil Fillos de San Luís''. Coa Restauración absolutista exiliouse en [[Inglaterra]] acusado de afrancesado. Retornou a España en [[1833]] e con [[Juan Álvarez Mendizábal|Mendizábal]] presidiu o ''Estamento de Procuradores'' nas Cortes Xerais. Opúxose ás reformas do goberno, especialmente a desamortizacón e ao cambio de altos amndos do exército, o que lle valeu a [[Presidente do Goberno de España|Presidencia do Goberno]] ofrecida por [[María Cristina de Borbón]]. Nos tres meses que durou a súa presidencia, disolveu as cortes procurando buscar unha maioría de apoio que superase o Estatuto Real de [[1834]], pero o ''Motín da Granja de San Ildefonso'' forzou a súa destitución e veuse obrigado a rehabilitar a Constitución de [[1812]]. |
||
Marchou a [[Inglaterra]] até [[1837]] e foi novamente Presidente do [[Congreso dos Deputados]] e das Cortes até [[1840]]. Foi o ideólogo civil da revolución de 1841 en España que terminou fracasando. Designado novamente Presidente do Consello de Ministros entre [[1846]] e [[1847]] durante a [[década moderada]], foi posteriormente Presidente do [[Senado de España|Senado]] e novamente Presidente do Goberno en [[1858]]. Logo foi enviado a cubrir asuntos en [[Europa]]. |
Marchou a [[Inglaterra]] até [[1837]] e foi novamente Presidente do [[Congreso dos Deputados]] e das Cortes até [[1840]]. Foi o ideólogo civil da revolución de 1841 en España que terminou fracasando. Designado novamente Presidente do Consello de Ministros entre [[1846]] e [[1847]] durante a [[década moderada]], foi posteriormente Presidente do [[Senado de España|Senado]] e novamente Presidente do Goberno en [[1858]], na fin do chamado [[Bienio Moderado]]. Logo foi enviado a cubrir asuntos en [[Europa]]. |
||
{{Gobernante |
{{Gobernante |
Revisión como estaba o 8 de novembro de 2015 ás 19:45
Francisco Javier de Istúriz Montero, nado en Cádiz en 1790 e finado en Madrid en 1871, foi un político español.
Traxectoria
Participou na Guerra da Independencia e xunto cos progresistas e liberais foi un activo defensor de algunhas sublevacións militares en contra de Fernando VII. Presidente das Cortes de Cádiz tras a invasión dos Cen mil Fillos de San Luís. Coa Restauración absolutista exiliouse en Inglaterra acusado de afrancesado. Retornou a España en 1833 e con Mendizábal presidiu o Estamento de Procuradores nas Cortes Xerais. Opúxose ás reformas do goberno, especialmente a desamortizacón e ao cambio de altos amndos do exército, o que lle valeu a Presidencia do Goberno ofrecida por María Cristina de Borbón. Nos tres meses que durou a súa presidencia, disolveu as cortes procurando buscar unha maioría de apoio que superase o Estatuto Real de 1834, pero o Motín da Granja de San Ildefonso forzou a súa destitución e veuse obrigado a rehabilitar a Constitución de 1812.
Marchou a Inglaterra até 1837 e foi novamente Presidente do Congreso dos Deputados e das Cortes até 1840. Foi o ideólogo civil da revolución de 1841 en España que terminou fracasando. Designado novamente Presidente do Consello de Ministros entre 1846 e 1847 durante a década moderada, foi posteriormente Presidente do Senado e novamente Presidente do Goberno en 1858, na fin do chamado Bienio Moderado. Logo foi enviado a cubrir asuntos en Europa.
Reinado de Isabel II de España | ||
---|---|---|
Segue a: Juan Álvarez Mendizábal |
Francisco Javier de Istúriz | Precede a: José María Calatrava |
Presidente do Goberno de España |
Reinado de Isabel II de España | ||
---|---|---|
Segue a: Ramón María Narváez |
Francisco Javier de Istúriz | Precede a: Carlos Martínez de Irujo |
Presidente do Goberno de España |
Reinado de Isabel II de España | ||
---|---|---|
Segue a: Francisco Armero Peñaranda |
Francisco Javier de Istúriz | Precede a: Leopoldo O'Donnell |
Presidente do Goberno de España |