Circuíto de Mónaco: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Fendetestas (conversa | contribucións)
m Engadir imaxes
Liña 73: Liña 73:


O trazado é considerado como un dos máis complexos de trazar, ademais de ser un dos máis perigosos. Aquí hanse de lamentar mortes como a de [[Lorenzo Bandini]] en {{f1|1967}}. Ademais producíronse outros graves accidentes como o mencionado antes de Wendlinger ou de [[Patrick Tambay]] no [[Gran Premio de Mónaco de 1984]].
O trazado é considerado como un dos máis complexos de trazar, ademais de ser un dos máis perigosos. Aquí hanse de lamentar mortes como a de [[Lorenzo Bandini]] en {{f1|1967}}. Ademais producíronse outros graves accidentes como o mencionado antes de Wendlinger ou de [[Patrick Tambay]] no [[Gran Premio de Mónaco de 1984]].

==Configuracións previas do circuíto==
<gallery>
Image:Circuit de Monaco 1950.png|1929–1972
Image:Circuit de Monaco 1973.png|1973–1975
Image:Circuit de Monaco 1976.png|1976–1985
Image:Circuit de Monaco 1986.png|1986–1996
</gallery>



== Mortes por accidentes ==
== Mortes por accidentes ==

Revisión como estaba o 31 de outubro de 2015 ás 10:46

Circuíto de Mónaco
Plano do Circuíto
Datos
Carreiras FIA Fórmula 1 Formula 3000, GP2 Series, World Series by Renault, F3 Euroseries
Localización Monte Carlo, Mónaco
Lonxitude 3´337 km
Curvas 18
Volta rápida (2004) 1:14.439
Piloto Récord Alemaña Michael Schumacher
Escudería Récord Ferrari
Coordenadas 43°44′5″N 7°25′14″L / 43.73472, -7.42056
Vista do Circuíto
Vista do porto cos boxes á esquerda


Esquema do circuíto.

Circuíto de Mónaco é un circuíto de carreiras urbano situado nas rúas dos barrios de Monte Carlo e La Condamine ao redor do porto do Principado de Mónaco que alberga o Gran Premio de Mónaco de Fórmula 1. Foi fundado en 1920 por Anthony Nogues.

Tamén se coñece como circuíto de Monte Carlo debido a que gran parte do seu percorrido está en "Monte Carlo".

Debido á súa especial configuración con curvas pechadas e rectas curtas, o que prima nel é a habilidade dos pilotos fronte á potencia das máquinas.

Historia

A idea dun Gran Premio polas rúas de Mónaco tívoa Anthony Noghès, presidente do Club Car de Mónaco e amigo próximo da familia gobernante Grimaldi. A carreira inaugural disputouse en 1929 e foi gañada por William Grover-Williams nun Bugatti.

Características

Entrada e...
... saída da famosa pinza do Hotel Fairmont

A construción do circuíto leva seis semanas, e o desmantelamento logo da carreira tres semanas. O circuíto de carreiras ten moitos cambios de rasante, curvas pechadas, e estreitas. Estas características fan que quizais sexa a pista máis esixente das carreiras de Fórmula Un. Aínda que o trazado cambiou moitas veces durante a súa historia, aínda se considera como a última proba para demostrar a habilidade dos pilotos de Fórmula Un. Contén tanto a curva máis lenta na Fórmula Un (a pinza de Fairmont, tomada a só 46 km/h e unha das máis rápidas (a peculiar curva do túnel, tres curvas máis aló da pinza, tomada a 260 km/h.

Debido á natureza estreita e revirada do circuíto, favorece a habilidade dos pilotos sobre a potencia dos coches, pero como o trazado é tan estreito e perigoso hai moi poucos adiantamentos. Nelson Piquet comparou a pista de carreiras como "montar unha carreira de bicicletas na túa sala de estar".[1] Antes de 1987, o número de automóbiles na saída da carreira limitouse a 20, en comparación cos 26 de outros circuítos. A sección do famoso túnel (que se corre baixo o Hotel Fairmont, marcado en gris no esbozo do circuíto) dise que é difícil para os pilotos debido ao rápido cambio de luz á escuridade e volta á luz de novo, nunha das zonas máis rápidas da carreira. Como consecuencia, o resultado da carreira adoita decidirse pola pole position, así como polas estratexias de boxes, é extremadamente duro coas caixas de cambios e os freos.

Fixéronse varios intentos para mellorar as condicións de amoreamento nos boxes. En 2002, foi extraída unha cantidade considerable de terra do porto para cambiar un pouco a forma dunha sección do circuíto, o que deixaba máis espazo para os novos boxes, que se estrearon na carreira de 2004.

Pódese admitir que o circuíto sexa menos seguro que outros circuítos utilizados para a Fórmula Un, o piloto e ex gañador Michael Schumacher declarou antes do Gran Premio de 2012 que o risco adicional é "xustificable unha vez ao ano".[2] Se non fose un Gran Premio xa existente, non se permitiría engadilo ao calendario da Fórmula Un, por razóns de seguridade.[3]

O trazado

A volta comeza cun sprint curto no Boulevard Alberto I, atopámonos cunha estreita curva a dereitas chamada Santa Devota. Esta é unha curva de case 90 graos á dereita xeralmente tomada en primeira ou segunda marcha.[4] Esta curva viu moitos accidentes na primeira volta, aínda que agora son menos frecuentes xa que a eliminación da rotonda no vértice da curva antes da carreira de 2003, fixo que a entrada da curva máis ampla. Os coches diríxense costa arriba ao longo da avenida d'Ostende, antes de comezar a baixar cara a esquerda ao longo de Massenet.

Fóra de Massenet, os coches pasan por diante do famoso Casino antes de alcanzar rapidamente a chamada Praza do Casino. Esta parte da pista atópase 44 metros máis alta que a parte máis baixa. Os coches pasan pola pequena recta da Avenida das Belas Artes, evitando un enorme chichón na parte esquerda da pista, un recordatorio da natureza única do circuíto. Leva á estreita curva de Mirabeau, que ven seguida por un curto descenso ata á aínda máis forte horquilla Fairmont (era coñecida como a horquilla da estación antes de que o hotel abrira as súas portas no lugar en 1973; o nome da horquilla cambia dependendo do nome do hotel)[5]. É unha curva que se utilizou no pasado para moitas manobras de adiantamento. Pero, actualmente é case fisicamente imposible que dous coches de F1 modernos pasen á beira un do outro, xa que os pilotos deben utilizar o bloqueo completo da dirección para tomala. É tan forte que moitos equipos de Fórmula 1 deben redeseñar a súa dirección e suspensión especificamente para negociar esta curva.

Logo da horquilla, os coches diríxense costa abaixo a unha dobre curva a dereitas coñecida como Portier antes de dirixirse cara ao famoso túnel que transcorre xusto por baixo do hotel Fairmont, unha característica única dun circuíto de Fórmula Un. (Ata 2009 só outro circuíto, Detroit EE.UU. en 1982-88, aparece un túnel, pero a F1 agora inclúe as carreiras no Circuíto de Yas Marina de Abu Zabi, que presenta un túnel máis curto na saída da rúa de boxes.) Así como o cambio de luz da unha pobre visibilidade,[6] un coche pode perder un 20-30 % do seu downforce debido ás propiedades aerodinámicas únicas do túnel.[6] O túnel tamén presenta un problema único cando chove. Como é interior, o túnel polo xeral permanece seco, mentres que o resto da pista está mollada. É famosa a moi chuviosa carreira de 1984, o xefe da Fórmula Un Bernie Ecclestone mandou aos bombeiros locais que mollaran o túnel para darlle o mesmo agarre na superficie que o resto da pista. Isto fíxose a petición do piloto de McLaren Niki Lauda.

O túnel

Ao saír do túnel, os coches teñen que frear forte para pasar unha chicana esquerda-dereita-esquerda. Esta foi o escenario de varios grandes accidentes, incluído o de Karl Wendlinger de 1994, Jenson Button de 2003 e Sergio Pérez de 2011. A chicana é xeralmente o único lugar no circuíto onde pódense intentar os adiantamentos. Hai unha pequena recta ata a curva de Tabac, unha curva pechada de cuarta velocidade que se toma a uns 195 km/h.[7] Acelerando ata 225 km/h, os coches chegan á Piscina, unha rápida curva dereita-esquerda seguida dunha chicana máis lenta dereita-esquerda, que leva aos coches máis aló do Estadio Náutico Rainiero III, a súa piscina dá nome á curva.

Trala Piscina, hai unha pequena recta seguida dunha forte freada para unha curva rápida a esquerda que é seguida inmediatamente por unha estreita curva de 135 graos a dereita chamada La Rascasse. Esta é outra curva, que require o completo bloqueo da dirección, e será recordada por moito tempo como o escenario dunha das manobras máis sospeitosas na recente historia da Fórmula Un. Na tempada 2006, cando Michael Schumacher detivo deliberadamente o seu coche na cualificación co fin de evitar que Fernando Alonso e Mark Webber, que eran os dous seguintes e estaban en voltas rápidas, adiantaranlle na cualificación. La Rascasse deixa aos coches nunha pequena recta que precede á última curva, Virage Antony Noghes. Leva o nome do organizador do primeiro Gran Premio de Mónaco, a curva a dereita é estreita e deixa os coches de novo na recta de meta, para iniciar unha nova volta.

O trazado é considerado como un dos máis complexos de trazar, ademais de ser un dos máis perigosos. Aquí hanse de lamentar mortes como a de Lorenzo Bandini en 1967. Ademais producíronse outros graves accidentes como o mencionado antes de Wendlinger ou de Patrick Tambay no Gran Premio de Mónaco de 1984.

Configuracións previas do circuíto


Mortes por accidentes

Todos os gañadores de Fórmula 1, no circuíto de Mónaco

Ano Piloto Auto Duración Lonxitude Voltas Velocidade media Data GP de
1950 Juan Manuel Fangio Alfa Romeo 3:13:18,700 h 3´180 km 100 98´701 km/h 21 de maio Mónaco
1955 Francia Maurice Trintignant Ferrari 2:58:09,800 h 3´145 km 100 105´914 km/h 22 de maio
1956 Stirling Moss Maserati 3:00:32,900 h 3´145 km 100 104´515 km/h 13 de maio
1957 Juan Manuel Fangio Maserati 3:10:12,800 h 3´145 km 105 104´165 km/h 19 de maio
1958 Francia Maurice Trintignant Cooper-Climax 2:52:27,900 h 3´145 km 100 109´414 km/h 18 de maio
1959 Australia Jack Brabham Cooper-Climax 2:55:51,300 h 3´145 km 100 107´304 km/h 10 de maio
1960 Stirling Moss Lotus-Climax 2:53:45,500 h 3´145 km 100 10´,599 km/h 29 de maio
1961 Stirling Moss Lotus-Climax 2:45:50,100 h 3´145 km 100 113´788 km/h 14 de maio
1962 Bruce McLaren Cooper-Climax 2:46:29,700 h 3´145 km 100 113´337 km/h 3 de xuño
1963 Graham Hill BRM 2:41:49,700 h 3´145 km 100 116´605 km/h 26 de maio
1964 Graham Hill BRM 2:41:19,500 h 3´145 km 100 116´969 km/h 10 de maio
1965 Graham Hill BRM 2:37:39,600 h 3´145 km 100 119´688 km/h 30 de maio
1966 Jackie Stewart BRM 2:33:10,500 h 3´145 km 100 123´192 km/h 22 de maio
1967 Denny Hulme Brabham-Repco 2:34:34,300 h 3´145 km 100 123´079 km/h 7 de maio
1968 Graham Hill Lotus-Ford 2:00:32,300 h 3´145 km 80 125´238 km/h 26 de maio
1969 Graham Hill Lotus-Ford 1:56:59,400 h 3´145 km 80 129´037 km/h 18 de maio
1970 Austria Jochen Rindt Lotus-Ford 1:54:36,600 h 3´145 km 80 131´716 km/h 10 de maio
1971 Jackie Stewart Tyrrell-Ford 1:52:21,300 h 3´145 km 80 134´360 km/h 23 de maio
1972 Francia Jean-Pierre Beltoise BRM 2:26:54,700 h 3´145 km 80 102´756 km/h 14 de maio
1973 Jackie Stewart Tyrrell-Ford 1:57:44,300 h 3´278 km 78 130´298 km/h 3 de xuño
1974 Ronnie Peterson Lotus-Ford 1:58:03,700 h 3´278 km 78 129´941 km/h 26 de maio
1975 Austria Niki Lauda Ferrari 2:01:21,310 h 3´278 km 75 121´552 km/h 11 de maio
1976 Austria Niki Lauda Ferrari 1:59:51,470 h 3´278 km 78 127´994 km/h 30 de maio
1977 Jody Scheckter Wolf-Ford 1:57:52,770 h 3´312 km 76 128´120 km/h 22 de maio
1978 Francia Patrick Depailler Tyrrell-Ford 1:55:14,660 h 3´312 km 75 129´325 km/h 7 de maio
1979 Jody Scheckter Ferrari 1:55:22,480 h 3´312 km 76 130´902 km/h 27 de maio
1980 Carlos Reutemann Williams-Ford 1:55:34,365 h 3´312 km 76 130´677 km/h 18 de maio
1981 Gilles Villeneuve Ferrari 1:54:23,380 h 3´312 km 76 132´029 km/h 31 de maio
1982 Italia Riccardo Patrese Brabham-Ford 1:54:11,259 h 3´312 km 76 132´262 km/h 23 de maio
1983 Finlandia Keke Rosberg Williams-Ford 1:56:38,121 h 3´312 km 76 129´487 km/h 15 de maio
1984 Francia Alain Prost McLaren-TAG-Porsche 1:01:07,740 h 3´312 km 31 100´776 km/h 3 de xuño
1985 Francia Alain Prost McLaren-TAG-Porsche 1:51:58,034 h 3´312 km 78 138´435 km/h 19 de maio
1986 Francia Alain Prost McLaren-TAG-Porsche 1:55:41,060 h 3´328 km 78 134´634 km/h 11 de maio
1987 Ayrton Senna Lotus-Honda 1:57:54,085 h 3´328 km 78 132´102 km/h 31 de maio
1988 Francia Alain Prost McLaren-Honda 1:57:17,077 h 3´328 km 78 132´797 km/h 15 de maio
1989 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:53:33,251 h 3´328 km 77 135´401 km/h 7 de maio
1990 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:52:46,982 h 3´328 km 78 138´097 km/h 27 de maio
1991 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:53:02,334 h 3´328 km 78 137´785 km/h 12 de maio
1992 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:50:59,372 h 3´328 km 78 140´329 km/h 31 de maio
1993 Ayrton Senna McLaren-Ford 1:52:10,947 h 3´328 km 78 138´837 km/h 23 de maio
1994 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford 1:49:55,372 h 3´328 km 78 141´691 km/h 15 de maio
1995 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Renault 1:53:11,258 h 3´328 km 78 137´604 km/h 28 de maio
1996 Francia Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda 2:00:45,629 h 3´328 km 78 124´014 km/h 19 de maio
1997 Alemaña Michael Schumacher Ferrari 2:00:05,654 h 3´367 km 62 104´295 km/h 11 de maio
1998 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Mercedes 1:51:23,595 h 3´367 km 78 141´459 km/h 24 de maio
1999 Alemaña Michael Schumacher Ferrari 1:49:31,812 h 3´367 km 78 143´865 km/h 16 de maio
2000 David Coulthard McLaren-Mercedes 1:49:28,213 h 3´370 km 78 144´072 km/h 4 de xuño
2001 Alemaña Michael Schumacher Ferrari 1:47:22,561 h 3´370 km 78 146´882 km/h 27 de maio
2002 David Coulthard McLaren-Mercedes 1:45:39,055 h 3´370 km 78 149´280 km/h 26 de maio
2003 Juan Pablo Montoya Williams-BMW 1:42:19,012 h 3´340 km 78 152´772 km/h 1 de xuño
2004 Italia Jarno Trulli Renault 1:45:46,601 h 3´340 km 77 145´881 km/h 23 de maio
2005 Finlandia Kimi Räikkönen McLaren-Mercedes 1:45:15,556 h 3´340 km 78 148´502 km/h 22 de maio
2006 España Fernando Alonso Renault 1:43:43,116 h 3´340 km 78 150´708 km/h 28 de maio
2007 España Fernando Alonso McLaren-Mercedes 1:40:29,329 h 3´340 km 78 155´552 km/h 27 de maio
2008 Lewis Hamilton McLaren-Mercedes 2:00:42,742 h 3´340 km 76 126´170 km/h 25 de maio
2009 Jenson Button Brawn GP-Mercedes 1:40:44.282 h 3´340 km 78 155´167 km/h 24 de maio
2010 Australia Mark Webber Red Bull Racing 1:50:13.355 h 3´340 km 78 141´815 km/h 16 de maio
2011 Alemaña Sebastian Vettel Red Bull Racing 2:09:38,373 h 3´340 km 78 120´574 km/h 29 de maio
2012 Australia Mark Webber Red Bull Racing 1:46:06.557 h 3´340 km 78 147´312 km/h 27 de maio
2013 Alemaña Nico Rosberg Mercedes 2:17:52.056 h 3´340 km 78 113´378 km/h 26 de maio
2014 Alemaña Nico Rosberg Mercedes 1:49:27.661 h 3´340 km 78 142´802 km/h 25 de maio
2015 Alemaña Nico Rosberg Mercedes 1:49:18.420 h 3´337 km 78 km/h 24 de maio

Récord: A.Senna (6 veces)

Notas

  1. http://www.motorsportmagazine.com/2011/05/24/monaco-challenge-remains-unique/
  2. Benson, Andrew. "BBC Sport – Michael Schumacher says risk of racing at Monaco is "justifiable"". BBC. Consultado o 19 May 2012. 
  3. Mansell, Nigel; Allsop, Derick (1989). In the Driving Seat: A Guide to the Grand Prix Circuits. Stanley Paul & Co. p. 32. ISBN 0-09-173818-0. Consultado o 24 May 2012. 
  4. Smith, B. (31 December 1995). Reliant Motors Formula 1 Annual. Words on Sport Limited. ISBN 978-1-898351-25-2. Consultado o 24 May 2012. 
  5. Schleicher, Robert (3 November 2002). Slot Car Bible. Voyageur Press. p. 62. ISBN 978-0-7603-1153-0. Consultado o 26 May 2012. 
  6. 6,0 6,1 In The Driving Seat, Page 42
  7. In The Driving Seat, Page 43
  8. 8,0 8,1 8,2 David Hayhoe; David Holland; Steve Rider (29 March 2006). Grand Prix Data Book: A Complete Statistical Record of the Formula 1 World Championship Since 1950. Haynes Publishing. ISBN 978-1-84425-223-7. Consultado o 24 May 2012. 

Véxase tamén

Bibliografía

Outros artigos

Ligazóns externas