ASTANO: Diferenzas entre revisións
→Construción naval: edición táboa |
|||
Liña 32: | Liña 32: | ||
[[Ficheiro:Discoverer Enterprise.jpg|miniatura|dereita|A Discoverer Enterprise encaixada na [[ponte das Pías]].]] |
[[Ficheiro:Discoverer Enterprise.jpg|miniatura|dereita|A Discoverer Enterprise encaixada na [[ponte das Pías]].]] |
||
{| style="background:Aquamarine; float:left; margin: 1em 1em 1em 1em;" class="wikitable" |
{| style="background:Aquamarine; float:left; margin: 1em 1em 1em 1em; border: 5px solid #a86; box-shadow: 0.1em 0.1em 0.5em rgba(0,0,0,0.75); border-radius: 0.5em;" class="wikitable" |
||
! colspan="4" align=center style="background:#000088; color:white" |'''Construcións off-shore de Astano''' |
! colspan="4" align=center style="background:#000088; color:white" |'''Construcións off-shore de Astano''' |
||
|-align=center |
|-align=center |
Revisión como estaba o 21 de outubro de 2015 ás 00:27
Coordenadas: 43°28′32.47″N 8°10′47.73″O / 43.4756861, -8.1799250
Astano | |
---|---|
Escultura de José María González-Llanos, fundador de ASTANO, na Avenida de Esteiro (Ferrol) | |
Fundación | 1941 |
Matriz | Astillero Fene, Navantia (SEPI) |
Localización | Navantia, Avenida das Pías, 15500 Fene, A Coruña Galiza |
Fundador | José María González-Llanos |
Persoas clave | Pedro Barrié de la Maza |
Industria | Naval |
Produtos | Buques, Offshore, reparacións navais |
[ editar datos en Wikidata ] |
ASTANO (acrónimo de Astilleros y talleres del noroeste) foi unha empresa do sector naval situada en Fene, actualmente integrada en Navantia. Foi fundada en 1941 por José María González-Llanos tamén fundador de FENYA, enxeñeiro e antigo director de Bazán, cun capital social de 1 600 000 pesetas e 33 empregados. O concello de Fene puxo o nome de Astano á avenida principal do polígono de Vilar do Colo.
Historia
Estableceuse na ribeira da ría de Ferrol, no concello de Fene e comezou dedicándose á construción de barcos pesqueiros en madeira. En 1944 converteuse en sociedade anónima, entrando na empresa o Banco Pastor, e co seu capital acométese o paso á construción en metal iniciado o ano anterior, e comeza un medre sostido apoiado na expansión da pesca e nun mercado protexido. A entrada na dirección da empresa do enxeñeiro e ex director de Bazán José María González-Llanos iniciou o medre de Astano que chegaría a ser un dos máis importantes estaleiros do mundo. A empresa modernizou as instalacións, creou escolas de aprendices, comedores para os traballadores, vivendas sociais, economato e beneficios sociais e melloras económicas. Pasando da construción de buques en madeira a construir os maiores buques que se estaban a botar no mundo. A primeira crise chega en 1956 co esgotamento dos caladoiros do Gran Sol e comeza un xiro cara á elaboración de navíos de carga, fundamentalmente para carbón e petróleo nun mercado en expansión. A crise definitiva chega en 1971 coa empresa nunha situación crítica que provoca a toma de control polo Instituto Nacional de Industria, que non conseguiu endereitala. A subseguinte crise do petróleo de 1973 acabou por condenar ao estaleiro a perdas cada vez maiores e unha situación sen saída. Cando en 1972 se bota o Arteaga, navío de 323 000 toneladas, de enorme éxito na construción naval nacional, a empresa estaba en franca decadencia, o que non impediu o seu medre tecnolóxico e a botadura dos petroleiros mais grandes, o Al-Andalus en 1974 de 362 946 toneladas de peso morto e 362,57 metros de eslora, e o Santa Maria en 1975 de 365 000 toneladas de peso morto. Son os buques maiores construídos e botados en grada do mundo. A factoría traballaba por debaixo da súa capacidade e en 1979 o INI faise cargo da totalidade da empresa e inxecta un capital de 3 500 millóns de pesetas.
Nese contexto de profunda reconversión prodúcese a negociación do ingreso de España na Unión Europea (entón CEE). O plano para o sector naval da CEE era moi duro e propoñía unha enorme redución da capacidade produtiva en toda a Unión. A España esixíaselle o peche dun estaleiro entre os de Puerto Real, Sestao ou Fene. O goberno socialista de Felipe González propuxo limitar a produción de Astano á construción Off-Shore, sector que estaba entrando nunha recesión, o que foi aceptado pola CEE con fortes reservas. O estaleiro poderá volver á construción naval civil o 1 de xaneiro de 2015, cando remate o veto actual.[1]
Construcións off-shore de Astano | |||
---|---|---|---|
Discoverer Enterprise no Golfo de México. | |||
Número | Nome | Tipo | Botado |
266 | Drillmar I | Plataforma | 15-09-1989 |
267 | Gryphon A | FPSO | 15-04-1992 |
269 | Alba FSU | FSU | 09-03-1993 |
273 | Petrojarl Foinaven | FPSO | 28-08-1995 |
274 | Captain FPSO | FPSO | 2-07-1996 |
275 | Discoverer Enterprise | Drill Ship | 12-12-1997 |
276 | Discoverer Spirit | Drill Ship | 14-05-1999 |
277 | Discoverer Deep Seas | Drill Ship | 22-12-1999 |
Dende os seus inicios Astano leva botados preto de 300 buques e construcións navais. Dende as súas orixes como estaleiro de pesqueiros en madeira a empresa foi evolucionando, pasando da construción de petroleiros ata un LNG (o Laietta, primeiro construído en España) e construcións offshore como os FPSO dos que foi un dos pioneiros en todo o mundo. Astano foi o primeiro estaleiro do mundo en construír un buque Off-Shore para a perforación e extracción de petróleo. Tódolos que existían ata entón eran transformacións de buques existentes. O Discoverer Enterprise[2] botado en 1998 foi o primeiro dunha serie de dous máis: Discoverer Spirit botado en 1999 e Discoverer Deep Seas botado en 2000 construídos para a multinacional norte americana Transocean.
Astano ademais foi o estaleiro que sufriu unha mais forte reconversión perdendo 3 600 empregos fronte a reducións menores en Puerto Real e Sestao. A empresa enfrontábase a un mercado pequeno e moi competitivo cunha factoría sobredimensionada e con baixa produtividade, isto provocou a necesidade de enormes axudas do goberno, consideradas ilegais pola Unión Europea. Nesa situación de inviabilidade chégase á negociación coa UE do 2004 onde o goberno opta por integrar as instalacións no grupo de estaleiros do sector militar, primeiro chamado Izar e despois Navantia. Isto deu lugar a unha última reconversión pasando de 1 150 empregados aos 300 que ten hoxe. Actualmente o estaleiro está adicado só á construción naval militar, bloques, e ás reparacións de todo tipo de buques.
Ademais da construción naval Astano adícase á reparación de todo tipo de buques, tamén militares. O estaleiro conta con once peiraos que suman 2 700 metros. Tamén hai dous diques para reparacións:
- Dique número 2 de 260 x 38 m.
- Dique número 1 de 160 x 24 m.
Galería de imaxes
-
Medalla XXX anos traballando en Astano.
-
Dique de reparacións de ASTANO en Fene visto desde Caranza, Ferrol.
-
Día da botadura do FPSO Gryphon A construción número 267 de Astano.
-
Praca da Avenida Astano en Vilar do Colo, Fene.
Notas
- ↑ El astillero de Fene, en la encrucijada Diario de Ferrol.
- ↑ "Discoverer Enterprise", na web de Transocean.