Célula delta: Diferenzas entre revisións
m Bot: Retiro 7 ligazóns interlingüísticas, proporcionadas agora polo Wikidata en d:q2621407 |
|||
| Liña 15: | Liña 15: | ||
==Secreción== |
==Secreción== |
||
A [[hormona]] [[somatostatina]] producida polas células delta e por algunhas [[neurona]]s é unha hormona peptídica de efectos inhibitorios. Inhibe a liberación da [[hormona do crecemento]], da [[TSH]] e das hormonas gastrointestinais, e das pancreáticas [[insulina]] e o [[glicagón]], e inhibe a adenilciclase das [[célula parietal|células parietais]] do estómago. Contribúe a diminuír o baleiramento gástrico, e reduce o peristaltismo e fluxo sanguíneo intestinal, e a [[secreción]] exócrina pancreática. |
A [[hormona]] [[somatostatina]] producida polas células delta e por algunhas [[neurona]]s é unha [[hormona peptídica]] de efectos inhibitorios. Inhibe a liberación da [[hormona do crecemento]], da [[TSH]] e das hormonas gastrointestinais, e das pancreáticas [[insulina]] e o [[glicagón]], e inhibe a adenilciclase das [[célula parietal|células parietais]] do estómago. Contribúe a diminuír o baleiramento gástrico, e reduce o peristaltismo e fluxo sanguíneo intestinal, e a [[secreción]] exócrina pancreática. |
||
==Notas== |
==Notas== |
||
Revisión como estaba o 10 de outubro de 2015 ás 21:49
As células delta (células δ) ou células D [1] son células produtoras de somatostatina, que se encontran nas paredes do estómago e intestino e nos illotes de Langerhans do páncreas.
No estómago atópanse no antro e fondo. Nos roedores as células delta do páncreas están localizadas na periferia dos illotes de Langerhans, pero nos humanos a arquitectura dos illotes está xeralmente menos organizada e as células delta poden aparecer tamén na parte central do illote.
Vistas con microscopio electrónico, as células delta poden identificarse como células máis pequenas e con gránulos algo máis compactos ca as células beta dos illotes. Os gránulos das células D no estómago son redondos, duns 350 nm de diámetro, cunha porción central finamente granular e densidade electrónica media [2].
As células delta conteñen receptores de colecistoquinina B ou CCKBR (que responden á gastrina), que aumentan a liberación de somatostatina, e receptores M3 (que responden á acetilcolina), que fan decrecer a liberación de somatostatina das células delta.
O péptido intestinal vasoactivo (VIP) actúa sobre as células delta causando unha maior liberación de somatostatina.
Importancia clínica
Os tumores de células delta denomínanse "somatostatinomas".
Secreción
A hormona somatostatina producida polas células delta e por algunhas neuronas é unha hormona peptídica de efectos inhibitorios. Inhibe a liberación da hormona do crecemento, da TSH e das hormonas gastrointestinais, e das pancreáticas insulina e o glicagón, e inhibe a adenilciclase das células parietais do estómago. Contribúe a diminuír o baleiramento gástrico, e reduce o peristaltismo e fluxo sanguíneo intestinal, e a secreción exócrina pancreática.
Notas
- ↑ MeSH D+cell [1]
- ↑ D. W. Fawcett. Tratado de Histología. Editorial Interamericana-Mc. Graw Hill. 11ª edición. Páxinas 655. ISBN 84-7605-361-4