A Última Cea: Diferenzas entre revisións
m Bot - Trocar {{AP}} por {{Artigo principal}}; cambios estética |
Sen resumo de edición |
||
Liña 11: | Liña 11: | ||
Pero a cronoloxía do [[Evanxeo de Xoán]] indica que se celebrou antes da [[Pascua cristiá|Pascua]] (Xoán 13:1, 18:28). As referencias no Evanxeo de Xoán que marcan o día da preparación para a Pascua (Xoán 19:14, 31, e 42), tómanse por moitos para indicar que a morte de [[Cristo]] ocorreu no tempo da matanza dos cordeiros da Pascua (esta cronoloxía posterior é a aceptada pola [[igrexa Ortodoxa]]). |
Pero a cronoloxía do [[Evanxeo de Xoán]] indica que se celebrou antes da [[Pascua cristiá|Pascua]] (Xoán 13:1, 18:28). As referencias no Evanxeo de Xoán que marcan o día da preparación para a Pascua (Xoán 19:14, 31, e 42), tómanse por moitos para indicar que a morte de [[Cristo]] ocorreu no tempo da matanza dos cordeiros da Pascua (esta cronoloxía posterior é a aceptada pola [[igrexa Ortodoxa]]). |
||
Porén, aqueles que sitúan a última cea na tarde do xoves, xeralmente atribúen a Marcos 14:12 e Lucas 22:7 as únicas referencias explícitas nos evanxeos, e que no momento da crucifixión de Cristo é cando se dá a matanza de cordeiros, dando lugar o Día de la Preparación no evanxeo de Xoán como unha posíbel referencia ao Venres de Pascua, durante o cal se realizan as preparacións para o descanso do [[Shabat]]. |
|||
Ademais, moitos teóricos cuestionaron estas cronoloxías, e rexeitaron as súas afirmacións de que os evanxeos fan referencia á Pascua e sosteñen que coinciden con Xoán,<ref>Véxase: Morris, Leon, ''The Gospel According to John, Revised'', páxs. 684-695.</ref> xa que existen multitude de feitos que teñen lugar tras a Última Cea, como a traizón, o arresto, o interrogatorio e os posteriores xuízos, que dificilmente poderían ter lugar durante unha noite. |
Ademais, moitos teóricos cuestionaron estas cronoloxías, e rexeitaron as súas afirmacións de que os evanxeos fan referencia á Pascua e sosteñen que coinciden con Xoán,<ref>Véxase: Morris, Leon, ''The Gospel According to John, Revised'', páxs. 684-695.</ref> xa que existen multitude de feitos que teñen lugar tras a Última Cea, como a traizón, o arresto, o interrogatorio e os posteriores xuízos, que dificilmente poderían ter lugar durante unha noite. |
||
Liña 17: | Liña 17: | ||
Algúns grupos minoritarios de cristiáns cren que un exhaustivo exame dos evanxeos indican que a Última Cena tivo lugar en martes, e que Xesús foi crucificado nun mércores.<ref>[http://replay.waybackmachine.org/20091027145239/http://geocities.com/bc1in2k/Death_Res_JC.html When Christ Died, and Rose] {{en}}</ref> |
Algúns grupos minoritarios de cristiáns cren que un exhaustivo exame dos evanxeos indican que a Última Cena tivo lugar en martes, e que Xesús foi crucificado nun mércores.<ref>[http://replay.waybackmachine.org/20091027145239/http://geocities.com/bc1in2k/Death_Res_JC.html When Christ Died, and Rose] {{en}}</ref> |
||
A cea discútese a través dos catro evanxeos da [[Biblia]] canónica. Os [[evanxeo|evanxeos sinópticos]] afirman que na mañá do mesmo día o cordeiro pascual para cena sexa sacrificado. |
A cea discútese a través dos catro evanxeos da [[Biblia]] canónica. Os [[evanxeo|evanxeos sinópticos]] afirman que na mañá do mesmo día o cordeiro pascual para cena sexa sacrificado. Porén, baixo o método xudeu de tempo de recollemento, o día considerábase que empeza xusto ao amencer, polo tanto a festividade da Pascua pénsase que ocorra no día posterior en que foi sacrificado. Isto implica que ou os sinópticos non están instruídos no coñecemento do recollemento xudeu, ou que usaron a técnica literaria de ver os eventos que pasaron en varios días nun só. |
||
Outros interpretan a linguaxe dos evanxeos sinópticos como suficientemente permisivos como para ter unha tarde sacrificando os cordeiros pascuais. |
Outros interpretan a linguaxe dos evanxeos sinópticos como suficientemente permisivos como para ter unha tarde sacrificando os cordeiros pascuais. |
||
Liña 29: | Liña 29: | ||
=== Exemplos clásicos === |
=== Exemplos clásicos === |
||
O tema foi tratado en numerosas ocasións pola [[Arte sacra|arte cristiá]], non sendo un tema novo que tratase por primeira vez Leonardo, cuxo cadro, |
O tema foi tratado en numerosas ocasións pola [[Arte sacra|arte cristiá]], non sendo un tema novo que tratase por primeira vez Leonardo, cuxo cadro, porén, converteuse na quintaesencia do tema. |
||
O nome ''[[Il Cenacolo]]'' é unha evidente referencia ao Simposio de [[Platón]]; por iso os apóstolos estruturáronse en catro tríades, das cales as dúas do extremo luminoso corresponden a tríades platónicas. |
O nome ''[[Il Cenacolo]]'' é unha evidente referencia ao Simposio de [[Platón]]; por iso os apóstolos estruturáronse en catro tríades, das cales as dúas do extremo luminoso corresponden a tríades platónicas. |
||
== Notas == |
== Notas == |
||
{{ |
{{Listaref}} |
||
== Véxase tamén == |
== Véxase tamén == |
||
{{ |
{{Commonscat|Last Supper}} |
||
=== Bibliografía === |
=== Bibliografía === |
||
* Brown, Raymond E. (1997): ''An Introduction to the New Testament''. Doubleday. ISBN 0-385-24767-2 |
* Brown, Raymond E. (1997): ''An Introduction to the New Testament''. Doubleday. ISBN 0-385-24767-2 |
||
Liña 46: | Liña 46: | ||
=== Outros artigos === |
=== Outros artigos === |
||
* [[Misa]] |
* [[Misa]] |
||
* [[Transubstanciación]]. |
|||
=== Ligazóns externas === |
=== Ligazóns externas === |
Revisión como estaba o 19 de xullo de 2015 ás 09:04
Na fe cristiá, A Última Cea foi a última ocasión na que Xesús de Nazaret se reuniu cos seus apóstolos para compartir o pan e o viño antes da súa morte.
Considérase, para a Igrexa Católica, que é o momento en que se institúe a eucaristía.
A Última Cea, foi o tema de numerosas pinturas, sendo quizais a obra de Leonardo da Vinci máis coñecida de todas.
Cronoloxía
A cea está considerada pola maioría dos teóricos como un Séder (ou Cena de Pascua xudía), celebrada na noite do Xoves Santo antes da crucifixión, o Venres Santo. Esta crenza baséase na cronoloxía dos Evanxeos.
Pero a cronoloxía do Evanxeo de Xoán indica que se celebrou antes da Pascua (Xoán 13:1, 18:28). As referencias no Evanxeo de Xoán que marcan o día da preparación para a Pascua (Xoán 19:14, 31, e 42), tómanse por moitos para indicar que a morte de Cristo ocorreu no tempo da matanza dos cordeiros da Pascua (esta cronoloxía posterior é a aceptada pola igrexa Ortodoxa). Porén, aqueles que sitúan a última cea na tarde do xoves, xeralmente atribúen a Marcos 14:12 e Lucas 22:7 as únicas referencias explícitas nos evanxeos, e que no momento da crucifixión de Cristo é cando se dá a matanza de cordeiros, dando lugar o Día de la Preparación no evanxeo de Xoán como unha posíbel referencia ao Venres de Pascua, durante o cal se realizan as preparacións para o descanso do Shabat.
Ademais, moitos teóricos cuestionaron estas cronoloxías, e rexeitaron as súas afirmacións de que os evanxeos fan referencia á Pascua e sosteñen que coinciden con Xoán,[1] xa que existen multitude de feitos que teñen lugar tras a Última Cea, como a traizón, o arresto, o interrogatorio e os posteriores xuízos, que dificilmente poderían ter lugar durante unha noite.
Algúns grupos minoritarios de cristiáns cren que un exhaustivo exame dos evanxeos indican que a Última Cena tivo lugar en martes, e que Xesús foi crucificado nun mércores.[2]
A cea discútese a través dos catro evanxeos da Biblia canónica. Os evanxeos sinópticos afirman que na mañá do mesmo día o cordeiro pascual para cena sexa sacrificado. Porén, baixo o método xudeu de tempo de recollemento, o día considerábase que empeza xusto ao amencer, polo tanto a festividade da Pascua pénsase que ocorra no día posterior en que foi sacrificado. Isto implica que ou os sinópticos non están instruídos no coñecemento do recollemento xudeu, ou que usaron a técnica literaria de ver os eventos que pasaron en varios días nun só.
Outros interpretan a linguaxe dos evanxeos sinópticos como suficientemente permisivos como para ter unha tarde sacrificando os cordeiros pascuais.
Iconografía
A Última Cea de Leonardo da Vinci
- Artigo principal: A Última Cea (Leonardo).
A Última Cea é unha pintura mural realizada por Leonardo da Vinci nos anos 1494-1497. Encóntrase na parede sobre a que se pintou orixinalmente: o refectorio de Santa Maria delle Grazie, en Milán.
Fronte á iconografía clásica que pode verse noutras obras renacentistas, Leonardo non representa a Xudas Iscariote, o traidor, diante da mesa, senón incluído entre os apóstolos. Leonardo optou por representar o momento posterior ao anuncio de Cristo de que un deles o traizoará e todos se preguntan "son eu, Señor?". En lugar de representar a Xesucristo como un máis co apóstolo Xoán en brazos, Leonardo opta por illar a figura de Xesucristo e agrupar aos apóstolos de tres en tres, caracterizando a cada un deles a través da súa actitude e movemento.
Exemplos clásicos
O tema foi tratado en numerosas ocasións pola arte cristiá, non sendo un tema novo que tratase por primeira vez Leonardo, cuxo cadro, porén, converteuse na quintaesencia do tema.
O nome Il Cenacolo é unha evidente referencia ao Simposio de Platón; por iso os apóstolos estruturáronse en catro tríades, das cales as dúas do extremo luminoso corresponden a tríades platónicas.
Notas
- ↑ Véxase: Morris, Leon, The Gospel According to John, Revised, páxs. 684-695.
- ↑ When Christ Died, and Rose (en inglés)
Véxase tamén
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: A Última Cea |
Bibliografía
- Brown, Raymond E. (1997): An Introduction to the New Testament. Doubleday. ISBN 0-385-24767-2
- Brown, Raymond E. et al. (1990): The New Jerome Biblical Commentary. Prentice Hall. ISBN 0-13-614934-0
- Bultmann, Rudolf (1971): The Gospel of John. Blackwell.
- Kilgallen, John J. (1989): A Brief Commentary on the Gospel of Mark. Paulist Press. ISBN 0-8091-3059-9
- Linders, Barnabus (1972): The Gospel of John. Marshal Morgan and Scott.