Teatro García Barbón: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Explorar o historial de forma interactiva
← Edición máis vellaEdición máis nova →
Contido eliminado Contido engadido
VisualTexto wiki
m Bot: Replacements: fix URL prefix
Sen resumo de edición
Liña 18: Liña 18:
| alugado =
| alugado =
| director =
| director =
| capacidade = 994<ref>[http://www.obrasocialncg.com/ga/centro/cultural/centro_cultural_novacaixagalicia_vigo Obra Social NCG]</ref>
| capacidade = 994
| inauguración = [[23 de abril]] de [[1927]]
| inauguración = [[23 de abril]] de [[1927]]
| reapertura = [[22 de marzo]] de [[1984]]
| reapertura = [[22 de marzo]] de [[1984]]
Liña 34: Liña 34:
== Historia ==
== Historia ==
[[Ficheiro:Teatro García Barbón, rúa Marques de Valladares.JPG|miniatura|esquerda|185px|Fachada traseira.]]
[[Ficheiro:Teatro García Barbón, rúa Marques de Valladares.JPG|miniatura|esquerda|185px|Fachada traseira.]]
O actual Teatro García Barbón ten a súa orixe nun teatro anterior queimado polo lume no mes de febreiro de [[1910]] e localizado no mesmo emprazamento e cuxo derradeiro propietario foi don [[Xosé García Barbón]]. O teatro anterior foi chamado primeiro “Romea”, logo “Cervantes” e finalmente “Rosalía de Castro” ata que o lume o consumiu.
O actual Teatro García Barbón ten a súa orixe no [[Teatro Rosalía de Castro de Vigo|Teatro Rosalía de Castro]] queimado polo lume no mes de febreiro de [[1910]], localizado no mesmo emprazamento, cuxo derradeiro propietario foi [[Xosé García Barbón]].<ref>[http://cinesdegalicia.educabarrie.org/inventario/ficha/500/Teatro+Rosal%C3%ADa+Castro+%28Cervantes%29 ''Inventario de cines de Galicia''] Fundación Barrié.</ref><ref>[http://www.farodevigo.es/gran-vigo/2010/01/31/martes-carnaval-ceniza/407492.html "Un Martes de Carnaval y ceniza"] ''[[Faro de Vigo]]'', 31/1/2010 {{Es}}.</ref><ref>[http://www.farodevigo.es/gran-vigo/2011/12/11/tres-nombres-teatro/604934.html "Tres nombres para un teatro"] ''Faro de Vigo'', 11/12/11 {{Es}}.</ref>


Tralo lume o propietario do inmoble, o Sr. García Barbón, encargou ao arquitecto [[Antonio Palacios]], un dos principais arquitectos do momento, un ambicioso proxecto de complexo cultural inspirado no modelo da [[Opera de París]] e formado por dúas salas teatrais superpostas, amplos salóns de columnas e unha monumental escaleira. A obra do inmoble comezouse no ano [[1913]] no seu emprazamento da rúa Policarpo Sanz. O teatro inaugurouse o [[23 de abril]] de [[1927]] coa obra “Madame Pompadour”. O inmoble non defraudou a ninguén e impresionou ao público pola súa grandiosidade e calidade artística.
Tralo lume as sobriñas de García Barbón encargaron ao arquitecto [[Antonio Palacios]], un dos principais arquitectos do momento, un ambicioso proxecto de complexo cultural inspirado no modelo da [[Opera de París]] e formado por dúas salas teatrais superpostas, amplos salóns de columnas e unha monumental escaleira. A obra comezouse no ano [[1913]] no seu emprazamento da rúa Policarpo Sanz. O teatro inaugurouse o [[23 de abril]] de [[1927]] coa [[opereta]] ''[[Madame Pompadour]]''. A edificación non defraudou e impresionou ao público pola súa grandiosidade e calidade artística.


A parte exterior do “García Barbón” construíuse en bloques de [[granito]], material típico do [[O Porriño|Porriño]] natal do arquitecto. O seu estilo califícase como [[neobarroco]], dentro da corrente modernista de comenzos do século pasado<ref name=Teatro_Garcia_Barbon>[http://www.afundacion.org/es/centro/centro_cultural_afundacion_vigo Teatro Afundación].</ref>.
A parte exterior do “García Barbón” construíuse en bloques de [[granito]], material típico do [[O Porriño|Porriño]] natal do arquitecto. O seu estilo cualifícase como [[neobarroco]], dentro da corrente modernista de comenzos do século pasado.<ref name=Teatro_Garcia_Barbon>[http://www.afundacion.org/ga/centro/centro_cultural_afundacion_vigo Teatro Afundación].</ref>


⚫
En 1970 foi adquirido pola [[Caja de Ahorros de Vigo]] (despois [[Caixanova]], logo [[Novacaixagalicia]] e finalmente [[Afundación]]) que pretendía convertelo nun centro cultural. Entre os anos [[1982]] e [[1984]] o inmoble foi restaurado polo arquitecto [[Desiderio Pernas]]. Entre as novidades da restauración destaca a cúpula de [[cobre]] engadida para acoller a [[biblioteca]] do derradeiro andar. Rematando o edificio, engadíronse tamén dúas esculturas dos cabalos de bronce de [[Juan Oliveira Viéitez]] nos machóns da fachada principal e o resto das figuras de pedra de [[Manuel García Buciños]], alegorías da pintura, teatro, escultura, literatura, cine e música<ref name=Teatro_Garcia_Barbon/>. Rematados os traballos de restauración, o teatro, convertido no Centro Cultural Caixavigo foi aberto de novo o [[22 de marzo]] de [[1984]]<ref name=Cultura_Galega>[http://www.culturagalega.org/noticia.php?id=4253&soportal=ningun O Centro Cultural Caixanova de Vigo fai balance dos seus vinte anos de actividade.]</ref>. Cumpridos vinte anos da súa inauguración, o centro levou a cabo unhas 300.000 actividades, tivo uns 8 millóns de usuarios, e unha media de catro actos ao día.<ref name=Cultura_Galega/>
Entre os anos [[1982]] e [[1984]] o inmoble foi restaurado polo arquitecto [[Desiderio Pernas]] ao ser adquirido pola entidade financeira Caixa Vigo (actualmente [[Afundación]]) que pretendía convertelo nun centro cultural.

⚫
Entre as novidades da restauración destaca a cúpula de [[cobre]] engadida para acoller a biblioteca do derradeiro andar. Rematando o edificio, engadíronse tamén dúas esculturas dos cabalos de bronce de [[Juan Oliveira Viéitez]] nos machóns da fachada principal e o resto das figuras de pedra de [[Manuel García Buciños]], alegorías da pintura, teatro, escultura, literatura, cine e música<ref name=Teatro_Garcia_Barbon/>. Rematados os traballos de restauración, o teatro, convertido no Centro Cultural Caixavigo foi aberto de novo o [[22 de marzo]] de [[1984]]<ref name=Cultura_Galega>[http://www.culturagalega.org/noticia.php?id=4253&soportal=ningun O Centro Cultural Caixanova de Vigo fai balance dos seus vinte anos de actividade.]</ref>. Cumpridos vinte anos da súa inauguración, o centro levou a cabo unhas 300.000 actividades, tivo uns 8 millóns de usuarios, e unha media de catro actos ao día<ref name=Cultura_Galega/>.


==Notas==
==Notas==
{{Listaref}}
{{Listaref|2}}


== Véxase tamén ==
== Véxase tamén ==
Liña 51: Liña 49:
{{Commonscat|Teatro García Barbón}}
{{Commonscat|Teatro García Barbón}}
===Outros artigos===
===Outros artigos===
*[[Auditorio Pazo de Congresos Mar de Vigo]].
*[[Auditorio Pazo de Congresos Mar de Vigo]]


===Ligazóns externas===
===Ligazóns externas===
*Páxinas [http://hoxe.vigo.org/movemonos/h_barbon.php?lang=gal de cultura] e [http://www.turismodevigo.org/gl/teatro-cc-afundacion de turismo] do Concello de Vigo
*[http://www.patrimonio.org/catalogo/ben.php?id=169&lg=gal Teatro García Barbón], na páxina [[Patrimonio.org]].


{{LugaresdeintereseVigo}}
{{LugaresdeintereseVigo}}

Revisión como estaba o 18 de xullo de 2015 ás 09:41

Teatro Afundación Vigo
Teatro García Barbón.
Localización de Teatro García Barbón en Galicia
Teatro García Barbón
Situación en Galiza
EnderezoPolicarpo Sanz, 13, Vigo. 36202, Pontevedra
CidadeVigo
PaísGalicia Galiza
Coordenadas42°14′16″N 8°43′24″O / 42.237903, -8.723389Coordenadas: 42°14′16″N 8°43′24″O / 42.237903, -8.723389
Arquitecto/sDesiderio Pernas e Antonio Palacios
Propiedade deAfundación
Capacidade994
Inauguración23 de abril de 1927
Reapertura22 de marzo de 1984
Outros nomesTeatro García Barbón
Páxina webPáxina web

O Centro Cultural Afundación Vigo é un centro cultural cuxa sede se atopa no Teatro García Barbón no concello de Vigo. Constitúe unha das obras arquitectónicas máis emblemáticas da cidade olívica.

Historia

Fachada traseira.

O actual Teatro García Barbón ten a súa orixe no Teatro Rosalía de Castro queimado polo lume no mes de febreiro de 1910, localizado no mesmo emprazamento, cuxo derradeiro propietario foi Xosé García Barbón.[1][2][3]

Tralo lume as sobriñas de García Barbón encargaron ao arquitecto Antonio Palacios, un dos principais arquitectos do momento, un ambicioso proxecto de complexo cultural inspirado no modelo da Opera de París e formado por dúas salas teatrais superpostas, amplos salóns de columnas e unha monumental escaleira. A obra comezouse no ano 1913 no seu emprazamento da rúa Policarpo Sanz. O teatro inaugurouse o 23 de abril de 1927 coa opereta Madame Pompadour. A edificación non defraudou e impresionou ao público pola súa grandiosidade e calidade artística.

A parte exterior do “García Barbón” construíuse en bloques de granito, material típico do Porriño natal do arquitecto. O seu estilo cualifícase como neobarroco, dentro da corrente modernista de comenzos do século pasado.[4]

En 1970 foi adquirido pola Caja de Ahorros de Vigo (despois Caixanova, logo Novacaixagalicia e finalmente Afundación) que pretendía convertelo nun centro cultural. Entre os anos 1982 e 1984 o inmoble foi restaurado polo arquitecto Desiderio Pernas. Entre as novidades da restauración destaca a cúpula de cobre engadida para acoller a biblioteca do derradeiro andar. Rematando o edificio, engadíronse tamén dúas esculturas dos cabalos de bronce de Juan Oliveira Viéitez nos machóns da fachada principal e o resto das figuras de pedra de Manuel García Buciños, alegorías da pintura, teatro, escultura, literatura, cine e música[4]. Rematados os traballos de restauración, o teatro, convertido no Centro Cultural Caixavigo foi aberto de novo o 22 de marzo de 1984[5]. Cumpridos vinte anos da súa inauguración, o centro levou a cabo unhas 300.000 actividades, tivo uns 8 millóns de usuarios, e unha media de catro actos ao día.[5]

Notas

  1. ↑ Inventario de cines de Galicia Fundación Barrié.
  2. ↑ "Un Martes de Carnaval y ceniza" Faro de Vigo, 31/1/2010 (en castelán).
  3. ↑ "Tres nombres para un teatro" Faro de Vigo, 11/12/11 (en castelán).
  4. ↑ 4,0 4,1 Teatro Afundación.
  5. ↑ 5,0 5,1 O Centro Cultural Caixanova de Vigo fai balance dos seus vinte anos de actividade.

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns externas

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Teatro_García_Barbón&oldid=3599896»