SEAT: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
m Bot - Trocar {{AP}} por {{Artigo principal}}; cambios estética
voy hacer una pequeña actualización del articulo
Liña 1: Liña 1:
{{desenvolvemento}}

{{Compañía
{{Compañía
| nome_compañía = SEAT
| nome_compañía = SEAT

Revisión como estaba o 3 de xuño de 2015 ás 11:32

Modelo:Desenvolvemento

SEAT
Auto emoción

Editar o valor em Wikidata
TipoPrivada, subsidiaria do Grupo Volkswagen
Fundación1950
MatrizGrupo Volkswagen
LocalizaciónMartorell, Barcelona, España España
FundadorINI
Persoas claveFrancisco Javier García-Sanz (Presidente do Consello de Administración)
James Muir (Presidente)
IndustriaAutomóbil
ProdutosAutomóbil
Número de empregados14.000 (2011)
Na rede
https://www.seat.com/
Facebook: SEAT.Official Twitter: SEATOfficial Instagram: seatesp Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]
SEAT 131 de 1980.
Seat Córdoba. 2003.
Seat Altea. 2005.
Dani Solà no Rallie de terra de Cangas de Narcea 2001, cun SEAT Córdoba WRC.
Seat Arosa.

A Sociedade Española de Automóbiles de Turismo, máis coñecida polo seu acrónimo SEAT, é un dos principais fabricantes de automóbiles de España. Fabricou unhas 408.318 unidades o ano 2006 e prevese que aumentará a súa produción a 480.000 o ano 2008. Desde 1990 é subsidiaria do Grupo Volkswagen de Alemaña.

Historia

A compañía foi fundada en 1950 polo Instituto Nacional de Industria (INI) como medio para motorizar a España de posguerra e fabricaba os coches de FIAT, o principal fabricante de automóbiles de Italia, baixo licenza. O seu primeiro presidente foi José Ortiz Echagüe, o enxeñeiro fundador de CASA. O estado español mantivo unha participación importante na sociedade. Cando FIAT se retirou en 1980, o Grupo Volkswagen adquiriu a maioría das accións en 1986 converténdose no único accionista, ao adquirir a participación que mantiña o estado español.

O primeiro modelo foi o 1.400, o cal se produciu nunha amplísima gama de versións. A súa produción comezou en 1953 e rematou coa versión C en 1963, a cal era moi similar á versión 1500 que lle sucedería un ano despois. O segundo modelo en saír da Zona Franca foi o SEAT 600, do que se fabricaron as versións N, D, E, L Especial, 800 e outras minoritarias ata 800.000 unidades aproximadamente. É o modelo máis emblemático de SEAT e tivo boa parte de responsabilidade no proceso de motorización da clase media española. A súa produción comezou en 1957 e rematou no verán de 1973. Tras el, chegou ás cadeas de produción o 1.500, auténtico referente do luxo na España dos 60. En 1966 aparece o 850, concibido en Italia como un 600 mellorado (mellores acabados, maiores prestacións, menores defectos), o cal tivo tamén ampla difusión. En España apareceu unha inédita versión de 4 portas. Primeiro foi a versión de 4p «Curto», do que non se fixeron máis de 417 unidades, e posteriormente, o «Longo», de moito máis éxito, coupés e descapotable á parte.

Tras o 850, chega en 1968 dende Italia o 124, coche do ano en Europa; é un dos puntos de inflexión non xa na historia de SEAT, senón tamén no mundo do motor español. O seu motor de 1.197 cm³, os seus 60 CV, os seus máis de 140 km/h de velocidade máxima e a súa ampla carrocería convertérono na primeira berlina familiar española de verdade. O seu éxito fixo que estivese 12 anos en produción, en dúas variantes principais (faro redondo 68-75 e faro cadrado «Pamplona» 75-80). É o modelo que serviu de base para posteriores modelos como o 1.430, aparecido en 1969, nunha categoría superior ao 124. O seu motor de 1.438 cm³ rendía 70 CV. Inesquecibles son as súas versións 124 Sport de dúas portas con motores 1600 e 1800 un expoñente do glamour da época xunto aos seus irmáns pequenos os Seat 850 Coupé e Spider.

1973 é un ano memorable para SEAT; é o ano da chegada dos motores perquins que tantas glorias deron á marca e que tan recordados seguen sendo hoxe en día. Eran basicamente dous: 1.600 y 1.800; ambos os dous montáronse por primeira vez en España no substituto do 1.500, o 132, talvez o coche máis luxoso fabricado por SEAT, fabricado ata 1980. Posteriormente chegarían outras versións 2.000. En 1972, non obstante, tivo lugar outro dos grandes momentos de SEAT coa chegada do modelo 127 (1972-1984), primeiro tracción dianteira da marca, foi fabricado ata en tres versións diferentes, a última das cales, redeseñar, foi o «Fura» e Fura II para a exportación, chegou a ter unha versión «Crono» de grande rendemento co mítico motor 1430. Ademais, a diferenza de Italia, o 127 si contou con versión de 4 p, deseñada en España e amplamente exportada.

En 1974, ante o cesamento de produción do 850 e do 600 un ano antes, lánzase o 133, modelo quizais desfasado xa no seu nacemento, pero que non por iso tivo pouco éxito en particular entre os nostálxicos dos "todo atrás", modelo que se exportou como Fiat e se fabricou en Arxentina e Exipto. En 1975 chega o 131 en substitución do 1.430, de gran difusión mantívose en produción ata 1984 e marcou outro fito posto que dende a súa aparición xa co 124 Pamplona-Iruña convertido en berlina media, o 131 como media-alta e o 132 na gama alta, o consumidor español dispón dunha verdadeira gama dándose por rematada a época da motorización acelerada, cando se había que listar e esperar a que meses despois a le "asignase" un 600. En 1979 lánzase o «Ritmo», de vangardista deseño, o cal foi substituído en 1982 por o «Ronda» ante os problemas con FIAT.

Tamén o 1979 se comeza coa fabricación dos Lancia Beta de Seat, en versións Coupé e Hpe liftback, foron equipados co motor dous litros de Seat utilizado no 132 cunha cilindrada algo reducida fronte aos seus homólogos italianos por razóns fiscais e que supuxeron un substituto civilizado, xa con tracción dianteira e suspensión independente, das "tolas" (124 Sport) alcumados así polo comportamento que impoñía a súa concepción (tracción traseira e eixe ríxido)

En 1976 apareceu o 1.200 Sport e despois o Sport 1.430, deportivo con base de 127 e mecánica 124 concibido en España por Inducar, e a quen a chegada do 128 prexudicou en certa forma. En 1980 lanzárase o Seat Panda, que a partir de 1986, baixo a denominación de «Marbella», seguiu a súa senda de éxitos ata 1997. En 1984, xa baixo supervisión VW, se lanzou o «Ibiza», con numerosas motorizacións system porsche de novo desenvolvemento (1.2, 1.5 e 1.7) e unha variante diésel (1.7) de orixe Fiat e que conviviu algún tempo co Fura II.

Fábricas

SEAT dispón hoxe dunha planta de produción en Martorell, unha pequena cidade industrial situada na provincia de Barcelona. A fábrica de Martorell é unha das máis modernas de Europa, foi inaugurada por S.M. o Rei Don Juan Carlos I en 1993. No ano 2002 saíron desta fábrica máis de 450.000 automóbiles. Por outra banda, en 1976 comezou a produción do 124 renovado na fábrica de Landaben (Navarra), a cal tivera que adquirir instancias do Estado ante a crise de Authi. Hoxe esta fábrica é dirixida e produce modelos de Volkswagen, sendo independente do Grupo Seat.

SEAT dispón de organizacións de venda e de concesionarios propios en 70 países: España, Alemaña, Francia, México, Venezuela...

O número de empregados e traballadores era de 14.000 en 2011. Dispón dun propio centro de desenvolvemento, no que tamén se xerou o desenvolvemento de modelos doutras marcas do grupo, como o Audi Q5, e no que traballan adicionalmente 1.250 persoas

A compañía deseña os seus propios modelos de automóbiles, aínda que seguindo as pautas xerais do grupo Volkswagen. Para os efectos da estratexia de definición e posicionamento dos modelos, SEAT forma parte de Audi, xunto con Bentley e Lamborghini, todas elas á súa vez compañías do Grupo Volkswagen.

Modelos á venda

Data Serie Descrición Imaxe

Modelos en venda de SEAT

2004 – Altea, Altea XL, Altea Freetrack Altea monovolumen de segmento C.
1996 – Alhambra Monovolumen de segmento D.
1984 – Ibiza Modelo utilitario de segmento B, é o máis vendido de Seat.
1991 – Toledo Coche de segmento C.
1999 – León Vehículo de segmento C só dispoñible en cinco portas.
2009 – Exeo Segmento D, similar ao Audi A4
2011 – Mii Segmento A

Galería de imaxes

Véxase tamén

Ligazóns externas