Sacarina: Diferenzas entre revisións
engado caixa de datos químicos |
|||
Liña 1: | Liña 1: | ||
{{chembox |
|||
| Verifiedfields = changed |
|||
| Watchedfields = changed |
|||
| verifiedrevid = 411273318 |
|||
| Reference =<ref>''Merck Index'', 11th Edition, '''8282'''.</ref> |
|||
| ImageFile =Saccharin.svg |
|||
| ImageSize =170px |
|||
| ImageFile1 =Saccharin-from-xtal-3D-balls.png |
|||
| ImageSize1 = |
|||
| IUPACName =2''H''-1λ<sup>6</sup>,2-benzotiazol-1,1,3-triona |
|||
| OtherNames = Sulfimida benzoica<br> |
|||
Orto sulfobenzamida |
|||
|Section1={{Chembox Identifiers |
|||
| ChemSpiderID_Ref = |
|||
| ChemSpiderID = 4959 |
|||
| UNII_Ref = |
|||
| UNII = FST467XS7D |
|||
| KEGG_Ref = |
|||
| KEGG = D01085 |
|||
| InChI = 1/C7H5NO3S/c9-7-5-3-1-2-4-6(5)12(10,11)8-7/h1-4H,(H,8,9) |
|||
| InChIKey = CVHZOJJKTDOEJC-UHFFFAOYAR |
|||
| ChEMBL_Ref = |
|||
| ChEMBL = 310671 |
|||
| StdInChI_Ref = |
|||
| StdInChI = 1S/C7H5NO3S/c9-7-5-3-1-2-4-6(5)12(10,11)8-7/h1-4H,(H,8,9) |
|||
| StdInChIKey_Ref = |
|||
| StdInChIKey = CVHZOJJKTDOEJC-UHFFFAOYSA-N |
|||
| CASNo_Ref = |
|||
| CASNo =81-07-2 |
|||
| PubChem =5143 |
|||
| ChEBI_Ref = |
|||
| ChEBI = 32111 |
|||
| SMILES = O=C2c1ccccc1S(=O)(=O)N2 |
|||
}} |
|||
|Section2={{Chembox Properties |
|||
| C = 7 | H = 5 | N = 1 | O = 3 | S = 1 |
|||
| MolarMass =183,1845 |
|||
| Appearance =White crystalline solid |
|||
| Density =0.828 g/cm<sup>3</sup> |
|||
| MeltingPtC = 228,8-229,7 |
|||
| Melting_notes = |
|||
| BoilingPt = |
|||
| Solubility =1 g por 290 mL |
|||
}} |
|||
|Section3={{Chembox Hazards |
|||
| MainHazards = |
|||
| FlashPt = |
|||
| AutoignitionPt = |
|||
}} |
|||
}} |
|||
[[Ficheiro:Sodium_saccharin_molecule.png|miniatura|dereita| [[Estrutura química]] da sacarina sódica.]] |
[[Ficheiro:Sodium_saccharin_molecule.png|miniatura|dereita| [[Estrutura química]] da sacarina sódica.]] |
||
A '''sacarina''' é un dos máis antigos [[edulcorante]]s. Foi descuberta en [[1879]] por [[Ira Remsen]] e [[Constantine Fahlberg]] da [[Universidade Johns Hopkins]]. Quimicamente é unha [[Imida]] o-sulfobenzoica. Denominada na industria alimentaria coas siglas [[Sacarina|E 954]] |
A '''sacarina''' é un dos máis antigos [[edulcorante]]s. Foi descuberta en [[1879]] por [[Ira Remsen]] e [[Constantine Fahlberg]] da [[Universidade Johns Hopkins]]. Quimicamente é unha [[Imida]] o-sulfobenzoica. Denominada na industria alimentaria coas siglas [[Sacarina|E 954]] |
Revisión como estaba o 22 de abril de 2015 ás 18:30
Sacarina[1] | |
---|---|
2H-1λ6,2-benzotiazol-1,1,3-triona | |
Outros nomes Sulfimida benzoica | |
Identificadores | |
Número CAS | 81-07-2 |
PubChem | 5143 |
ChemSpider | 4959 |
UNII | FST467XS7D |
KEGG | D01085 |
ChEBI | CHEBI:32111 |
ChEMBL | CHEMBL310671 |
Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
Propiedades | |
Fórmula molecular | C7H5NO3S |
Masa molar | 183,18 g mol−1 |
Aspecto | White crystalline solid |
Densidade | 0.828 g/cm3 |
Punto de fusión | 2 288–2 297 °C; 4 150–4 167 °F; 2 561–2 570 K |
Solubilidade en auga | 1 g por 290 mL |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. |
A sacarina é un dos máis antigos edulcorantes. Foi descuberta en 1879 por Ira Remsen e Constantine Fahlberg da Universidade Johns Hopkins. Quimicamente é unha Imida o-sulfobenzoica. Denominada na industria alimentaria coas siglas E 954
Características
A sacarina foi sintetizada en 1878, utilizándose como edulcorante desde principios do século XX. Provén do petróleo e do alcatrán de hulla, unha substancia que se deriva do carbón mineral. É de 300 a 500 veces máis doce que a sacarosa. A forma máis utilizada é o sal sódico, xa que a forma ácida é pouco soluble en auga. Ten un resaibo amargo, sobre todo cando se utiliza a concentracións altas, pero este resaibo pode minimizarse mesturándoa con outras substancias. É un edulcorante resistente ó quecemento e ós medios ácidos, polo que é útil en moitos procesos de elaboración de alimentos.
Usos
Emprégase como edulcorante non calórico, e en medicina cando está contraindicada a inxesta de azucre. Emprégase na elaboración de iogures, refrescos, produtos para diabéticos, produtos baixos en calorías, e como edulcorante de mesa.
A polémica
Dende que comezou o seu uso, a sacarina veuse sometida a ataques por razóns de tipo económico, ó provocar co seu uso a diminución do consumo de azucre, así como polo seu posible efecto sobre a saúde dos consumidores. Nos anos setenta varios grupos de investigadores indicaron que doses altas de sacarina (5% do peso total da dieta) eran capaces de inducir a aparición de cancro de vexiga nas ratas.
A sacarina non é mutáxena. O seu efecto na vexiga das ratas prodúcese mediante unha irritación continua deste órgano debido ós cambios na composición global da urina que, entre outros efectos, dan lugar a cambios no pH e a formación de precipitados minerais. O ataque continuo ten como resposta a proliferación celular para reparar os danos, e nalgúns casos esta proliferación queda fóra de control e da lugar á produción de tumores. É interesante constatar que o efecto de formación de precipitados na urina das ratas se debe en gran parte ou na súa totalidade ó sodio que contén a sacarina, xa que a forma libre ou o sal de calcio non producen este efecto.
A sacarina non é pois carcinóxena por si mesma, senón a través do seu efecto como desencadeante dunha agresión fisicoquímica á vexiga da rata, que induce a proliferación celular. Con concentracións na dieta (as utilizadas realmente polas persoas) nas que non exista absolutamente ningunha posibilidade de que se produza esta agresión á vexiga, o risco non será moi pequeno, senón simplemente nulo. Estudos epidemiolóxicos levados a cabo en USA, Gran Bretaña, Xapón, Dinamarca, en persoas que consumían sacarina dende facía moitos anos, non encontraron unha incidencia de cancros máis elevada que na poboación normal.
A sacarina noutros países
Porén, o uso da sacarina está prohibido nalgúns países como Canadá. En Estados Unidos planeouse a súa prohibición en 1977, pero as campañas das empresas afectadas e dalgunhas asociacións, entre elas as de diabéticos, motivaron que se ditara unha moratoria á prohibición.
A situación da sacarina quedou inestable en Estados Unidos, estando sometida a normas de etiquetado estritas con frases do tipo "Este produto contén sacarina, da que se determinou que produce cancro en animais de laboratorio" e "o uso deste produto pode ser perigoso para a súa saúde".
Véxase tamén
Ligazóns externas
- ↑ Merck Index, 11th Edition, 8282.