ASTANO

Astano
Ficheiro:Astilleros y Talleres del Noroeste ASTANO.svg Astano
Escultura de José María González-Llanos, fundador de ASTANO, na Avenida de Esteiro (Ferrol)
Fundación	1941
Matriz	Astillero Fene, Navantia (SEPI)
Localización	Navantia, Avenida das Pías, 15500 Fene, A Coruña Galiza
Fundador	José María González-Llanos
Persoas clave	Pedro Barrié de la Maza
Industria	Naval
Produtos	Buques, Offshore, reparacións navais
[ editar datos en Wikidata ]

ASTANO (acrónimo de Astilleros y talleres del noroeste) foi unha empresa do sector naval, actualmente integrada en Navantia. Foi fundada en 1941 por José María González-Llanos tamén fundador de FENYA, enxeñeiro e antigo director de Bazán, cun capital social de 1 600 000 pesetas e 33 empregados.

Historia

Astano en 2008.

Estableceuse na ribeira da ría de Ferrol, no concello de Fene e comezou dedicándose á construción de barcos pesqueiros en madeira. En 1944 converteuse en sociedade anónima, entrando na empresa o Banco Pastor, e co seu capital acométese o paso á construción en metal iniciado o ano anterior, e comeza un medre sostido apoiado na expansión da pesca e nun mercado protexido. A entrada na dirección da empresa do enxeñeiro e ex director de Bazán José María González-Llanos iniciou o medre de Astano que chegaría a ser un dos máis importantes estaleiros do mundo. A empresa modernizou as instalacións, creou escolas de aprendices, comedores para os traballadores, vivendas sociais, economato e beneficios sociais e melloras económicas. Pasando da construción de buques en madeira a construir os maiores buques que se estaban a botar no mundo. A primeira crise chega en 1956 co esgotamento dos caladoiros do Gran Sol e comeza un xiro cara á elaboración de navíos de carga, fundamentalmente para carbón e petróleo nun mercado en expansión. A crise definitiva chega en 1971 coa empresa nunha situación crítica que provoca a toma de control polo Instituto Nacional de Industria, que non conseguiu endereitala. A subseguinte crise do petróleo de 1973 acabou por condenar ao estaleiro a perdas cada vez maiores e unha situación sen saída. Cando en 1972 se bota o Arteaga, navío de 323 000 toneladas, de enorme éxito na construción naval nacional, a empresa estaba en franca decadencia, o que non impediu o seu medre tecnolóxico e a botadura do navío mais grande, o Santa Maria en 1975 de 365 000 toneladas de peso morto. A factoría traballaba por debaixo da súa capacidade e en 1979 o INI faise cargo da totalidade da empresa e inxecta un capital de 3 500 millóns de pesetas.

Nese contexto de profunda reconversión prodúcese a negociación do ingreso de España na Unión Europea (entón CEE). O plano para o sector naval da CEE era moi duro e propoñía unha enorme redución da capacidade produtiva en toda a Unión. A España esixíaselle o peche dun estaleiro entre os de Puerto Real, Sestao ou Fene. O goberno socialista de Felipe González propuxo limitar a produción de Astano á construción Off-Shore, sector que estaba entrando nunha recesión, o que foi aceptado pola CEE con fortes reservas. O estaleiro poderá volver á construción naval civil o 1 de xaneiro de 2015, cando remate o veto actual.

Construción naval

A Discoverer Enterprise encaixada na ponte das Pías.

Construcións off-shore de Astano
Discoverer Enterprise no Golfo de México.
Número	Nome	Tipo	Botado
266	Drillmar I	Plataforma	15-09-1989
267	Gryphon A	FPSO	15-04-1992
269	Alba FSU	FSU	09-03-1993
273	Petrojarl Foinaven	FPSO	28-08-1995
274	Captain FPSO	FPSO	2-07-1996
275	Discoverer Enterprise	Drill Ship	12-12-1997
276	Discoverer Spirit	Drill Ship	14-05-1999
277	Discoverer Deep Seas	Drill Ship	22-12-1999

Dende os seus inicios Astano leva botados preto de 300 buques e construcións navais. Dende as súas orixes como estaleiro de pesqueiros en madeira a empresa foi evolucionando, pasando da construción de petroleiros ata un LNG (o Laietta, primeiro construído en España) e construcións offshore como os FPSO dos que foi un dos pioneiros en todo o mundo. Astano foi o primeiro estaleiro do mundo en construír un buque Off-Shore para a perforación e extracción de petróleo. Tódolos que existían ata entón eran transformacións de buques existentes. O Discoverer Enterprise botado en 1998 foi o primeiro dunha serie de dous máis: Discoverer Spirit botado en 1999 e Discoverer Deep Seas botado en 2000 construídos para a multinacional norte americana Transocean.

Astano ademais foi o estaleiro que sufriu unha mais forte reconversión perdendo 3 600 empregos fronte a reducións menores en Puerto Real e Sestao. A empresa enfrontábase a un mercado pequeno e moi competitivo cunha factoría sobredimensionada e con baixa produtividade, isto provocou a necesidade de enormes axudas do goberno, consideradas ilegais pola Unión Europea. Nesa situación de inviabilidade chégase á negociación coa UE do 2004 onde o goberno opta por integrar as instalacións no grupo de estaleiros do sector militar, primeiro chamado Izar e despois Navantia. Isto deu lugar a unha última reconversión pasando de 1 150 empregados aos 300 que ten hoxe. Actualmente o estaleiro está adicado só á construción naval militar, bloques, e ás reparacións de todo tipo de buques.

Reparacións navais

Un dos diques de reparacións de Astano cun buque militar.

Ademais da construción naval Astano adícase á reparación de todo tipo de buques, tamén militares. O estaleiro conta con once peiraos que suman 2 700 metros. Tamén hai dous diques para reparacións:

• 1 Dique de 260 x 38 m.
• 1 Dique de 160 x 24m.

Galería de imaxes

• 
  Medalla XXX anos traballando en Astano.
• 
  Dique de reparacións de ASTANO en Fene visto desde Caranza, Ferrol.
• 
  Día da botadura do FPSO Gryphon A construcción número 267 de Astano.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• http://astano-curso65.esp.st