Manuel Martínez González: Diferenzas entre revisións
o nome do concello é simplemente "Cangas" |
Xas (conversa | contribucións) m arranxiños de formato e cat |
||
Liña 1: | Liña 1: | ||
'''Manuel Martínez González''', nado en [[Azuqueca de Henares]] ([[Provincia de Guadalaxara|Guadalaxara]]) o [[21 de abril]] de [[1849]] e falecido o [[26 de abril]] de [[1894]], foi un poeta [[Galicia|galego]]. |
'''Manuel Martínez González''', nado en [[Azuqueca de Henares]] ([[Provincia de Guadalaxara|Guadalaxara]]) o [[21 de abril]] de [[1849]] e falecido o [[26 de abril]] de [[1894]], foi un poeta [[Galicia|galego]]. |
||
== |
==Traxectoria== |
||
Manuel Martínez González era fillo dun [[garda civil]] natural de [[Somozas]], e mais dunha [[provincia de Salamanca|salmantina]]. Aos seis anos comezou os estudos primarios en [[Santiago de Compostela]], onde fora destinado seu pai. Máis tarde pasou a cursar [[Dereito]] na mesma cidade, estudos que rematou en [[Madrid]] en [[1871]]. |
Manuel Martínez González era fillo dun [[garda civil]] natural de [[Somozas]], e mais dunha [[provincia de Salamanca|salmantina]]. Aos seis anos comezou os estudos primarios en [[Santiago de Compostela]], onde fora destinado seu pai. Máis tarde pasou a cursar [[Dereito]] na mesma cidade, estudos que rematou en [[Madrid]] en [[1871]]. |
||
Posteriormente, Martínez fixo oposicións para [[notaría]], exercendo a profesión, sucesivamente, en [[Vigo]], [[Cangas]] e [[Padrón]]. |
Posteriormente, Martínez fixo oposicións para [[notaría]], exercendo a profesión, sucesivamente, en [[Vigo]], [[Cangas]] e [[Padrón]]. |
||
⚫ | |||
Faleceu en [[1894]]. |
|||
⚫ | |||
Boa parte da súa obra poética está espallada por revistas e xornais da época. Só publicou un libro de poemas: |
Boa parte da súa obra poética está espallada por revistas e xornais da época. Só publicou un libro de poemas: |
||
* ''Poemas gallegos''. Pontevedra. Tipografía de José M. Madrigal. 1883. |
* ''Poemas gallegos''. Pontevedra. Tipografía de José M. Madrigal. 1883. |
||
Liña 14: | Liña 12: | ||
A pesar do seu título todas as poesías inclusas no libro están redactadas en galego, excepto precisamente, o poema introdutorio do libro: "A Galicia", que está escrito en castelán. |
A pesar do seu título todas as poesías inclusas no libro están redactadas en galego, excepto precisamente, o poema introdutorio do libro: "A Galicia", que está escrito en castelán. |
||
== |
===Temática=== |
||
Os poemas incluídos no seu único libro son de temáticas variadas. Boa parte son de tipo social ou civil, e tratan de diversos aspectos da Galicia da época: "Oda a Alfonso XII" (epón ao monarca unha critica do caciquismo político), "O pobre" (sobre a emigración) ou "A Unión Ibérica", son mostras das preocupacións de Martínez González. Tal como fora corrente na poesía galaica decimonónica, non se esquece de incluír poemas costumistas: "A romería", "Bo consello". A imitación da primeira [[Rosalía de Castro|Rosalía]] aparece en títulos como "Cantares da aldea" e "Cantares gallegos", e non faltan poesías intimistas e de tipo romántico: "Rimas", "Na eternidá". Hai incluso composicións historicistas ("[[Rodrigo Gómez]]") e, un bon ramallete de poemas de circunstancias, adicados expresamente a amizades distintas ("A Don Benito Losada". "No album da señorita Dª Maruxiña León"). |
Os poemas incluídos no seu único libro son de temáticas variadas. Boa parte son de tipo social ou civil, e tratan de diversos aspectos da Galicia da época: "Oda a Alfonso XII" (epón ao monarca unha critica do caciquismo político), "O pobre" (sobre a emigración) ou "A Unión Ibérica", son mostras das preocupacións de Martínez González. Tal como fora corrente na poesía galaica decimonónica, non se esquece de incluír poemas costumistas: "A romería", "Bo consello". A imitación da primeira [[Rosalía de Castro|Rosalía]] aparece en títulos como "Cantares da aldea" e "Cantares gallegos", e non faltan poesías intimistas e de tipo romántico: "Rimas", "Na eternidá". Hai incluso composicións historicistas ("[[Rodrigo Gómez]]") e, un bon ramallete de poemas de circunstancias, adicados expresamente a amizades distintas ("A Don Benito Losada". "No album da señorita Dª Maruxiña León"). |
||
== |
===Lingua=== |
||
A escrita de Martínez González é a usual no [[século XIX]], con abundancia de [[apóstrofe]]s. Utiliza o "y" con matiz arcaicista (''rey'', ''nay'', ''ley'') e con carácter antihiático (''todo o manexa'' / ''y é quen o desfay''; ''filliño d'a yalma''). Substitúe con o -r- nos grupos con -l- (''imposibre'', ''puebro'', ''groria''). Usa o seseo de tipo implosivo (''xues'', ''arcás''). Abundan no léxico os castelanismos popularizados xa na época (''decir'', ''puebro'', ''carretera'', ''gallego'', ''diputado'') e os vulgarismos (''hestoria'', ''auntamento'', ''Madrí'', ''eleutoral''). |
A escrita de Martínez González é a usual no [[século XIX]], con abundancia de [[apóstrofe]]s. Utiliza o "y" con matiz arcaicista (''rey'', ''nay'', ''ley'') e con carácter antihiático (''todo o manexa'' / ''y é quen o desfay''; ''filliño d'a yalma''). Substitúe con o -r- nos grupos con -l- (''imposibre'', ''puebro'', ''groria''). Usa o seseo de tipo implosivo (''xues'', ''arcás''). Abundan no léxico os castelanismos popularizados xa na época (''decir'', ''puebro'', ''carretera'', ''gallego'', ''diputado'') e os vulgarismos (''hestoria'', ''auntamento'', ''Madrí'', ''eleutoral''). |
||
==Véxase tamén== |
|||
== |
===Bibliografía=== |
||
* Carballo Calero, Ricardo, ''Historia da literatura galega contemporánea''. Vigo. Galaxia. 1975. |
|||
*{{Cita libro |título= Historia da literatura galega contemporánea 1808-1936|nome= Ricardo|apelidos= Carballo Calero|ligazónautor= Ricardo Carballo Calero|coautores= |ano= 1981|editor= Galaxia|localización= Vigo|isbn= 84-7154-390-7|páxina= |páxinas= 450-453|dataacceso=10 de abril de 2008 |url=}} |
|||
* López Rodríguez, Francisco, ''Lembranza de Manuel Martínez González'', in "Grial. Revista galega de cultura", nº 71, Vigo, xaneiro-febreiro-marzo 1981, páx. 76 e ss. |
|||
*{{Cita publicación periódica |nome= Francisco|apelidos= López Rodríguez|ano= 1981|título= Lembranza de Manuel Martínez González|revista= Grial|volume= |número= 71|páxinas= 76-79|editor= |doi= |url= |dataacceso=10 de abril de 2008}} |
|||
{{ORDENAR:Martinez Gonzalez, Manuel}} |
|||
[[Categoría:Escritores en lingua galega]] |
|||
[[Categoría:Nados na provincia de Guadalaxara]] |
|||
[[Categoría:Nados en 1849]] |
|||
[[Categoría:Finados en 1894]] |
Revisión como estaba o 15 de xaneiro de 2015 ás 22:48
Manuel Martínez González, nado en Azuqueca de Henares (Guadalaxara) o 21 de abril de 1849 e falecido o 26 de abril de 1894, foi un poeta galego.
Traxectoria
Manuel Martínez González era fillo dun garda civil natural de Somozas, e mais dunha salmantina. Aos seis anos comezou os estudos primarios en Santiago de Compostela, onde fora destinado seu pai. Máis tarde pasou a cursar Dereito na mesma cidade, estudos que rematou en Madrid en 1871.
Posteriormente, Martínez fixo oposicións para notaría, exercendo a profesión, sucesivamente, en Vigo, Cangas e Padrón.
Obra publicada
Boa parte da súa obra poética está espallada por revistas e xornais da época. Só publicou un libro de poemas:
- Poemas gallegos. Pontevedra. Tipografía de José M. Madrigal. 1883.
A pesar do seu título todas as poesías inclusas no libro están redactadas en galego, excepto precisamente, o poema introdutorio do libro: "A Galicia", que está escrito en castelán.
Temática
Os poemas incluídos no seu único libro son de temáticas variadas. Boa parte son de tipo social ou civil, e tratan de diversos aspectos da Galicia da época: "Oda a Alfonso XII" (epón ao monarca unha critica do caciquismo político), "O pobre" (sobre a emigración) ou "A Unión Ibérica", son mostras das preocupacións de Martínez González. Tal como fora corrente na poesía galaica decimonónica, non se esquece de incluír poemas costumistas: "A romería", "Bo consello". A imitación da primeira Rosalía aparece en títulos como "Cantares da aldea" e "Cantares gallegos", e non faltan poesías intimistas e de tipo romántico: "Rimas", "Na eternidá". Hai incluso composicións historicistas ("Rodrigo Gómez") e, un bon ramallete de poemas de circunstancias, adicados expresamente a amizades distintas ("A Don Benito Losada". "No album da señorita Dª Maruxiña León").
Lingua
A escrita de Martínez González é a usual no século XIX, con abundancia de apóstrofes. Utiliza o "y" con matiz arcaicista (rey, nay, ley) e con carácter antihiático (todo o manexa / y é quen o desfay; filliño d'a yalma). Substitúe con o -r- nos grupos con -l- (imposibre, puebro, groria). Usa o seseo de tipo implosivo (xues, arcás). Abundan no léxico os castelanismos popularizados xa na época (decir, puebro, carretera, gallego, diputado) e os vulgarismos (hestoria, auntamento, Madrí, eleutoral).
Véxase tamén
Bibliografía
- Carballo Calero, Ricardo (1981). Galaxia, ed. Historia da literatura galega contemporánea 1808-1936. Vigo. pp. 450–453. ISBN 84-7154-390-7.
- López Rodríguez, Francisco (1981). "Lembranza de Manuel Martínez González". Grial (71): 76–79.