Asasinato de John Lennon: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
retiro ligazóns agora proporcionadas polo Wikidata
Liña 19: Liña 19:


No exterior, o porteiro Perdomo quitou a pistola da man a Chapman e a pateó lonxe da beirarrúa.<ref name="CrimeLibrary2" /> Chapman, a continuación, quitouse o abrigo e sombreiro para prepararse da chegada da policía para mostrar que non levaba ningún tipo de arma oculta e sentouse na beirarrúa. O porteiro Perdomo gritoulle a Chapman «Dásche conta do que fixeches?», ao cal Chapman con moita calma respondeu «Si, acabo de disparar a John Lennon». Os primeiros policías en chegar foron Steve Spiro e Peter Cullen, quen estaban na Rúa 72 con[[Broadway]] cando escoitaron un informe de disparos ocorridos no edificio Dakota. Os oficiais atoparon a Chapman sentado «moi acougado» na beirarrúa. Informaron que Chapman deixara caer o revólver ao chan e sostiña un libro de peto, ''[[O vixía no centeo|The Catcher in the Rye]]'', de [[J.D. Salinger]].<ref name="insanity defense">{{cita web |url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?sec=health&res=9E00E1D8133BF93AA35751C0A967948260 |título=Lennon Murder Suspect Preparing Insanity Defense |apelidos=Montgomery |nome=Paul L. |data=9 de febreiro de 1981 |obra=The New York Times |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref> Chapman escribira unha mensaxe na parte interior de tápaa do libro: «Para Holden Caulfield. De Holden Caulfield. Esta é a miña declaración». Máis tarde diría que a súa vida reflectía a de [[Holden Caulfield]], o protagonista do libro.[[Ficheiro:Dakota Apartments Entryway.jpg|miniatura|dereita|215px|Vista lateral da entrada do edificio Dakota mostrando os chanzos que Lennon camiñou antes de morrer no vestíbulo.]]O segundo equipo de oficiais en chegar uns poucos minutos despois foron Bill Gamble e James Moran. Inmediatamente cargaron a Lennon no seu coche patrulla e levarono rápidamente ao [[St. Luke's-Roosevelt Hospital Center|Hospital Roosevelt]]. O oficial Moran dixo que colocaron a Lennon no asento traseiro.<ref name="DailyMirror8December">{{cita web |nome=David |apelidos=Edwards |url=http://www.mirror.co.uk/news/tm_objectid=16442570&method=full&siteid=94762&headline=monday-8th-december-1980--lennon-s-last-day--name_page.html |título=Lennon’s Last Day |obra=[[Daily Mirror]] |data=3 de decembro de 2005 |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref> Moran preguntou «Sabes quen es?»; hai versións contradictorias sobre o que sucedeu despois. Nunha dise que Lennon asentiu lixeiramente e tratou de falar, pero só foi capaz de facer un son de gorgoteo, e perdeu o coñecemento pouco despois.<ref name="Lennonshotonwaytoseeson">{{cita web |url=http://www.thestar.com/entertainment/article/223747 |título=Lennon shot on way to see son |obra=Thestar.com |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref>
No exterior, o porteiro Perdomo quitou a pistola da man a Chapman e a pateó lonxe da beirarrúa.<ref name="CrimeLibrary2" /> Chapman, a continuación, quitouse o abrigo e sombreiro para prepararse da chegada da policía para mostrar que non levaba ningún tipo de arma oculta e sentouse na beirarrúa. O porteiro Perdomo gritoulle a Chapman «Dásche conta do que fixeches?», ao cal Chapman con moita calma respondeu «Si, acabo de disparar a John Lennon». Os primeiros policías en chegar foron Steve Spiro e Peter Cullen, quen estaban na Rúa 72 con[[Broadway]] cando escoitaron un informe de disparos ocorridos no edificio Dakota. Os oficiais atoparon a Chapman sentado «moi acougado» na beirarrúa. Informaron que Chapman deixara caer o revólver ao chan e sostiña un libro de peto, ''[[O vixía no centeo|The Catcher in the Rye]]'', de [[J.D. Salinger]].<ref name="insanity defense">{{cita web |url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?sec=health&res=9E00E1D8133BF93AA35751C0A967948260 |título=Lennon Murder Suspect Preparing Insanity Defense |apelidos=Montgomery |nome=Paul L. |data=9 de febreiro de 1981 |obra=The New York Times |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref> Chapman escribira unha mensaxe na parte interior de tápaa do libro: «Para Holden Caulfield. De Holden Caulfield. Esta é a miña declaración». Máis tarde diría que a súa vida reflectía a de [[Holden Caulfield]], o protagonista do libro.[[Ficheiro:Dakota Apartments Entryway.jpg|miniatura|dereita|215px|Vista lateral da entrada do edificio Dakota mostrando os chanzos que Lennon camiñou antes de morrer no vestíbulo.]]O segundo equipo de oficiais en chegar uns poucos minutos despois foron Bill Gamble e James Moran. Inmediatamente cargaron a Lennon no seu coche patrulla e levarono rápidamente ao [[St. Luke's-Roosevelt Hospital Center|Hospital Roosevelt]]. O oficial Moran dixo que colocaron a Lennon no asento traseiro.<ref name="DailyMirror8December">{{cita web |nome=David |apelidos=Edwards |url=http://www.mirror.co.uk/news/tm_objectid=16442570&method=full&siteid=94762&headline=monday-8th-december-1980--lennon-s-last-day--name_page.html |título=Lennon’s Last Day |obra=[[Daily Mirror]] |data=3 de decembro de 2005 |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref> Moran preguntou «Sabes quen es?»; hai versións contradictorias sobre o que sucedeu despois. Nunha dise que Lennon asentiu lixeiramente e tratou de falar, pero só foi capaz de facer un son de gorgoteo, e perdeu o coñecemento pouco despois.<ref name="Lennonshotonwaytoseeson">{{cita web |url=http://www.thestar.com/entertainment/article/223747 |título=Lennon shot on way to see son |obra=Thestar.com |dataacceso=18/01/2014|lingua=inglés}}</ref>


O Dr. Stephan Lynn recibiu a Lennon na sala de emerxencias do Hospital Roosevelt. Cando Lennon chegou non tiña pulso e non respiraba. O Dr. Lynn e outros doutores traballaron durante 20 minutos, abrindo o peito de Lennon e intentando facer unha masaxe cardíaco manual para restablecer a circulación, pero o dano nos vasos sanguíneos arredor do corazón era demasiado grande.<ref>[http://www.nytimes.com/2005/12/08/nyregion/08lennon.html "Recalling the Night He Held Lennon's Still Heart", Corey Kilgannon, ''New York Times'', 8 de diciembre de 2005]</ref> Lennon foi declarado morto á chegada á sala de emerxencias do Roosevelt Hospital ás 11:15 p.m polo Dr. Lynn.<ref name="Death Certificate">{{cita web |data=22 de xuño de 2004 |url=http://www.jfkmontreal.com/john_lennon/Death_Cert.htm|título=John Lennon Death Certificate |obra=JFKmontreal.com |dataacceso=6 de diciembre de 2009|lingua=inglés }}</ref> A causa da morte reportouse como unha [[hipovolemia]], causada pola perda de máis do 80% do volume sanguíneo. O Dr. Elliott M.Gross, o Xefe do Servizo Médico Forense, dixo que ninguén podería ter vivido máis duns poucos minutos con tales feridas múltiples de bala. Xa que Lennon foi ferido con catro balas de punta oca, que se expanden ao entrar no obxectivo e perturban gravemente o tecido a medida que viaxan a través do obxectivo, os órganos danados de Lennon estaban practicamente destruídos ao producirse o impacto.Ono, chorando mentres dicía «Ai non, non, non, non... díganme que non é verdade», foi levada ao Roosevelt Hospital e entrou en estado de ''shock'' despois de saber que o seu marido morrera. <ref name="RS951"/> O día seguinte, Ono emitiu unha declaración: «Non» hai «ningún funeral para John. John amou e rezou pola raza humana. Por favor, fagan o mesmo por el. Con cariño, Yoko e Sean».<ref name="RS951">{{cita novas |apelido=Cave |nome=Damien |coautores=Matt Diehl, Gavin Edwards, Jenny Eliscu, David Fricke, Lauren Gitlin, Matt Hendrickson, Kirk Miller, Austin Scaggs, and Rob Sheffield |título=The death of John Lennon in 1980: 50 moments that changed the history of rock & roll |obra=[[Rolling Stone]] |issue=951 |páxina=140 |data=24 de xuño de 2004 |url=http://www.rollingstone.com/news/story/6085503/the_death_of_john_lennon_in_1980 |issn=0035-791X |dataacceso=16 de novembro de 2007
}}</ref>


==Notas ==
==Notas ==

Revisión como estaba o 19 de outubro de 2014 ás 16:31

Edificio Dakota lugar do asasinato.

O luns 8 de decembro de 1980, John Lennon foi asasinado de cinco disparos efectuados por parte de Mark David Chapman na entrada do edificio onde vivía, o edificio Dakota. Lennon acababa de regresar do Record Plant Studio coa súa esposa, Yoko Ono.

John Lennon foi un influyente músico británico de rock que adquiriu fama mundial por ser un dos membros fundadores da banda The Beatles, pola súa carreira como solista, e polo seu labor como activista político en contra das guerras. Foi declarado morto á súa chegada ao St. Luke's-Roosevelt Hospital Center, onde ademais sinalouse que ninguén podería vivir máis duns poucos minutos logo de sufrir tales lesións, pois perdera o 80% do seu volume sanguíneo. Pouco despois, nas estacións locais de noticias reportouse a morte de Lennon, polo que se congregou unha multitude no Roosevelt Hospital e en fronte do edificio Dakota.

Foi incinerado o 10 de decembro de 1980, no Cemiterio Ferncliff de Hartsdale, Nova York; as cinzas foron entregadas a Ono, quen decidiu non realizar un funeral por el, aínda que se realizaron varias homenaxes e tributos no seu honor.

Asasinato

A mañá do 8 de decembro de 1980, a fotógrafa Annie Leibovitz foi ao apartamento de Ono e Lennon para realizar unha sesión fotográfica para a revista Rolling Stone. A mesma prometera a Lennon que unha foto con Ono sería a portada, pero inicialmente tratou de obter unha imaxe de Lennon só.[1] Leibovitz recordou que «ninguén quería a Ono na portada».[2] Lennon insistiu que tanto el como a súa esposa debían estar na portada, e logo de tomar as imaxes, Leibovitz abandonou o seu apartamento. Logo da sesión de fotos, Lennon deu a que foi a súa última entrevista ao DJ de San Francisco Dave Sholin para un programa musical na RKO Radio Network.[3] Ás 5:00 p.m., Lennon e Ono abandonaron o seu apartamento para mesturar a pista «Walking on Thin Ice», unha canción de Ono con Lennon na guitarra principal, en Record Plant Studio.[4]

Mentres Lennon e Ono camiñaban cara ao seu limusina, foron rodeados por varios individuos que buscaban autógrafos; entre estes, Mark David Chapman.[5] Era común que os fanáticos esperasen fóra do edificio Dakota para ver a Lennon e obter o seu autógrafo.[6] Chapman, un empregado de hospital de 25 anos de idade e proveniente de Honolulu, Hawaii, había ir por primeira vez a Nova York para matar a Lennon en novembro pero cambiou de opinión e regresou ao seu fogar.[7] Silenciosamente, entregoulle a Lennon unha copia de Double Fantasy, e Lennon asinouno. Tras facelo, Lennon cortesmente preguntoulle, «É todo o que queres?», e Chapman asentiu. O fotógrafo e fan de Lennon, Paul Goresh, tomou unha foto do encontro.[8]

Os Lennon pasaron varias horas no estudo Record Plant antes de regresar ao edificio Dakota ás 10:50 p.m. Lennon non quixo comer fóra para poder estar en casa a tempo para dar as boas noites ao seu fillo de cinco anos, Sean, antes de que este fóra a durmir, e porque a Lennon agradáballe compracer aos fans que esperaran un longo tempo para velo fóra do seu fogar con autógrafos ou imaxes. Saíron da súa limusina na Rúa 72, malia que o coche podería haber ir cara ao patio, máis seguro.[9]

O porteiro do edificio Dakota, José Sanjenis Perdomo, e o condutor dun taxi, viron a Chapman parado na sombra do arco.[10] Ono camiñaba diante de Lennon cara á recepción. Mentres Lennon pasaba, Chapman disparou cinco balas de punta oca .38 Special a Lennon cun revólver Charter Arms.[11] Na radio, televisión, e xornais reportouse entón que, antes dos disparos, Chapman gritou «Sr. Lennon» e deixouse caer nunha «posición de combate»,[12][13][14] pero isto non se menciona nas audiencias xudiciais nin nas entrevistas coas testemuñas. Chapman dixo que non recorda gritar o nome de Lennon antes de dispararlle.[15][16][17] Un tiro fallou, pasando por encima da cabeza de Lennon e impactando nunha fiestra do edificio Dakota. Con todo, dous tiros deron a Lennon no lado esquerdo das súas costas e dúas máis penetraron o seu ombreiro esquerdo. As catro balas inflixironlle graves feridas, o menos una delas perforou a súa aorta.[18] Lennon subiu cinco peldaños cara ao área de seguridade, dixo «disparáronme» e derrubouse. O conserxe Jay Hastings cubriu a Lennon co seu uniforme, e quitoulle as lentes; logo chamou á policía.

A entrada do edificio Dakota, onde Lennon foi asasinado.

No exterior, o porteiro Perdomo quitou a pistola da man a Chapman e a pateó lonxe da beirarrúa.[10] Chapman, a continuación, quitouse o abrigo e sombreiro para prepararse da chegada da policía para mostrar que non levaba ningún tipo de arma oculta e sentouse na beirarrúa. O porteiro Perdomo gritoulle a Chapman «Dásche conta do que fixeches?», ao cal Chapman con moita calma respondeu «Si, acabo de disparar a John Lennon». Os primeiros policías en chegar foron Steve Spiro e Peter Cullen, quen estaban na Rúa 72 conBroadway cando escoitaron un informe de disparos ocorridos no edificio Dakota. Os oficiais atoparon a Chapman sentado «moi acougado» na beirarrúa. Informaron que Chapman deixara caer o revólver ao chan e sostiña un libro de peto, The Catcher in the Rye, de J.D. Salinger.[19] Chapman escribira unha mensaxe na parte interior de tápaa do libro: «Para Holden Caulfield. De Holden Caulfield. Esta é a miña declaración». Máis tarde diría que a súa vida reflectía a de Holden Caulfield, o protagonista do libro.

Vista lateral da entrada do edificio Dakota mostrando os chanzos que Lennon camiñou antes de morrer no vestíbulo.

O segundo equipo de oficiais en chegar uns poucos minutos despois foron Bill Gamble e James Moran. Inmediatamente cargaron a Lennon no seu coche patrulla e levarono rápidamente ao Hospital Roosevelt. O oficial Moran dixo que colocaron a Lennon no asento traseiro.[20] Moran preguntou «Sabes quen es?»; hai versións contradictorias sobre o que sucedeu despois. Nunha dise que Lennon asentiu lixeiramente e tratou de falar, pero só foi capaz de facer un son de gorgoteo, e perdeu o coñecemento pouco despois.[21]


O Dr. Stephan Lynn recibiu a Lennon na sala de emerxencias do Hospital Roosevelt. Cando Lennon chegou non tiña pulso e non respiraba. O Dr. Lynn e outros doutores traballaron durante 20 minutos, abrindo o peito de Lennon e intentando facer unha masaxe cardíaco manual para restablecer a circulación, pero o dano nos vasos sanguíneos arredor do corazón era demasiado grande.[22] Lennon foi declarado morto á chegada á sala de emerxencias do Roosevelt Hospital ás 11:15 p.m polo Dr. Lynn.[23] A causa da morte reportouse como unha hipovolemia, causada pola perda de máis do 80% do volume sanguíneo. O Dr. Elliott M.Gross, o Xefe do Servizo Médico Forense, dixo que ninguén podería ter vivido máis duns poucos minutos con tales feridas múltiples de bala. Xa que Lennon foi ferido con catro balas de punta oca, que se expanden ao entrar no obxectivo e perturban gravemente o tecido a medida que viaxan a través do obxectivo, os órganos danados de Lennon estaban practicamente destruídos ao producirse o impacto.Ono, chorando mentres dicía «Ai non, non, non, non... díganme que non é verdade», foi levada ao Roosevelt Hospital e entrou en estado de shock despois de saber que o seu marido morrera. [24] O día seguinte, Ono emitiu unha declaración: «Non» hai «ningún funeral para John. John amou e rezou pola raza humana. Por favor, fagan o mesmo por el. Con cariño, Yoko e Sean».[24]

Notas

  1. "John Lennon Biography". Guardian Unlimited (en inglés). 12 de agosto de 2005. Consultado o 106/04.  Texto "2013" ignorado (Axuda)
  2. Lucas, Dean (2007). Famous Pictures Magazine, ed. "Naked Lennon" (en inglés). Consultado o 26 de xullo de 2007. 
  3. Smith, Harry (8 de decembro de 2005). "John Lennon Remembered". CBS News (en inglés). Consultado o 8 de novembro de 2008. 
  4. "The Last Days of Dead Celebrities". ABC, Inc. (en inglés). Consultado o 06/04/2013. 
  5. "Is That All You Want?". Courtroom Television Network (en inglés). Consultado o 14/04/2013. 
  6. "The Last Day In The Life", Jay Cocks, TIME Magazine, 22 de decembro de 1980
  7. "Descent Into Madness". People (en inglés). 22 de xuño de 1981. 
  8. Buskin, Richard (3 de xullo de 2007). "John Lennon Encounters Mark David Chapman". Howstuffworks.com (en inglés). Consultado o 17 de marzo de 2010. 
  9. Ledbetter, Les (09 de decembro de 1980). "John Lennon of Beatles Is Killed". New York Times (en inglés). 
  10. 10,0 10,1 "Mark David Chapman: The Man Who Killed John Lennon!". Courtroom Television Network (en inglés). Consultado o 4 de maio de 2008. 
  11. "Police Trace Tangled Path Leading To Lennon's Slaying at the Dakota". elvispelvis.com. Consultado o 20 de diciembre de 2007. 
  12. CBS Evening News television report, 9 de diciembre de 1980.
  13. ABC News Nightline television report cerca de la mañana del 9 de diciembre de 1980. The "Mr. Lennon" and "combat stance" statements were made several times.
  14. "Police Trace Tangled Path Leading To Lennon's Slaying at the Dakota" por Paul L. Montgomery, The New York Times, 10 de diciembre de 1980, pp. A1,B6 (unverified quotes attributed to NYPD Chief of Detectives James T. Sullivan and in turn to an unnamed witness)
  15. "I don't recall saying, 'Mr. Lennon'". Telegraph.co.uk (en inglés).  Parámetro descoñecido |fechaacceso= ignorado (suxírese |data-acceso=) (Axuda)
  16. Transcript of 2008 parole hearing in which Chapman denies calling out "Mr. Lennon"
  17. Transcript of 1981 competency hearing in which Chapman says he did not say anything to Lennon
  18. "John Lennon - After The Music". Robert Soliman (en inglés).  Parámetro descoñecido |fechaacceso= ignorado (suxírese |data-acceso=) (Axuda)
  19. Montgomery, Paul L. (9 de febreiro de 1981). "Lennon Murder Suspect Preparing Insanity Defense". The New York Times (en inglés). Consultado o 18/01/2014. 
  20. Edwards, David (3 de decembro de 2005). "Lennon’s Last Day". Daily Mirror (en inglés). Consultado o 18/01/2014. 
  21. "Lennon shot on way to see son". Thestar.com (en inglés). Consultado o 18/01/2014. 
  22. "Recalling the Night He Held Lennon's Still Heart", Corey Kilgannon, New York Times, 8 de diciembre de 2005
  23. "John Lennon Death Certificate". JFKmontreal.com (en inglés). 22 de xuño de 2004. Consultado o 6 de diciembre de 2009. 
  24. 24,0 24,1 Cave, Damien; Matt Diehl, Gavin Edwards, Jenny Eliscu, David Fricke, Lauren Gitlin, Matt Hendrickson, Kirk Miller, Austin Scaggs, and Rob Sheffield (24 de xuño de 2004). "The death of John Lennon in 1980: 50 moments that changed the history of rock & roll". Rolling Stone (951). p. 140. ISSN 0035-791X. Consultado o 16 de novembro de 2007.  A referencia usa o parámetro obsoleto |coautores= (Axuda)

Libros e artigos

  • Badman, Keith (1999). Omnibus Press, ed. The Beatles After the Breakup 1970-2000: A day-by-day diary. ISBN 0-7119-7520-5. 
  • Seaman, Fred (1991). Birch Lane Press, ed. The Last Days of John Lennon. ISBN 978-1559720847. 
  • Bresler, Fenton (1990). St. Martin's Press, ed. Who Killed John Lennon. ISBN 978-0312923679. 
  • Cocks, Jay (22 de decembro de 1980). "The Last Day in the Life". Time. 
  • David Rosenthal et al., "The Death and Life of John Lennon". New York, 22 de decembro de 1980.
  • Tom Mathews et al., "Death of a Beatle." Newsweek, 22 de decembro de 1980.

Ligazóns externas