Cerdanyola del Vallès

Cerdanyola del Vallès

Cerdanyola del Vallès é un municipio da comarca do Vallès Occidental, na provincia de Barcelona, Comunidade Autónoma de Cataluña, España.

A cidade conta cun poboado ibero (ca n'Olivé), a ermida románica de Sant Iscle de les Feixes, o castelo de Sant Marçal e un gran número de masías, testemuño do pasado agrícola. Así mesmo tamén hai casas modernistas que se construíu a burguesía como casas de veraneo.

En Cerdanyola atopamos a Universidade Autónoma de Barcelona (máis coñecida como a UAB) situada no barrio de Bellaterra, o Parque Tecnolóxico do Vallès (PTV), e construirase no futuro un sincrotrón (un acelerador de partículas).

Historia

Durante a Prehistoria, en Cerdanyola vivían pequeñas comunidades de cazadores, recolectores e agricultores. Atóparonse restos de cazadores nómadas da época paleolítica, que fabricaban instrumentos de pedra, preto de Can Magrans e Can Domènec e do río Sec. Pouco a pouco a chaira de Cerdanyola e a serra de Collserola foron ocupadas por pequenas granxas e aldeas de cabanas entre o neolítico e a primeira idade de ferro. Na rúa París da cidade atopáronse restos de 50 persoas inhumadas.

Durante a época ibera en Cerdanyola establecéronse os laietanos, que se dedicaban basicamente ao gando e ao cultivo. Atopáronse moitos restos no Poboado Ibero de Ca n'Oliver, que tiña muralla, rúas definidas, casas e almacén. Tamén hai pequenos xacementos en Can Xercavins e no actual campus da UAB.

Coa chegada do imperio romano, os poboadores iberos desapareceron e comezou a dominación romana, que provocou a creación de novas explotacións agrícolas, dedicadas principalmente ao cultivo da viña para a produción de viño.

O nome de Cerdanyola é documentado por primeira vez no ano 975, nun documento do Mosteiro de Sant Cugat.

Desde o século IX forma parte do Condado de Barcelona, englobado na Marca Hispánica, e os poboadores dedícanse basicamente á agricultura. Desde esta época, Cerdanyola converteuse nun cúmulo de masías e casas dispersadas polo municipio. Durante moito tempo non houbo un núcleo urbano. A vila estaba dividida en dúas parroquias, as de Feixes e Sant Martí, e dentro da xurisdición do Castelo de Sant Marçal. Nesta época a sociedade estaba agrupada co obxectivo de defender os seus intereses diante dos señores feudales.

Durante o século XVIII moitas familias enriquecéronse gracias á produción e comercialización do viño.

O núcleo urbano empezouse a formar dividíndose en dous barrios, o Barrio de Arriba, que data de 1828 e formouse por mor da estrada de Sant Cugat (actual BV-1415), e o Barrio de Abaixo, de 1845 relacionado coa construción do ferrocarril. Nesta época a actividade económica principal segue sendo a explotación e produción do viño, a pesar da crise que produciu a chegada da filoxera. Era un municipio tradicionalmente agrícola, con cultivo de cereais, viña e forraxe.

C de Cerdanyola

A finais do século XIX Cerdanyola converteuse nun pobo de veraneo pola burguesía catalá. Multiplicáronse as casas residenciais en barrios como Montflorit e Bellaterra. Pouco despois os dous barrios uníronse e edificaron a nova parroquia e a casa consistorial, obra de Josep Maria Balcells. Foi nesta época cando a vila foi un punto de encontro para artistas como Enric Granados, Pau Casals, Josep Viladomat, Josep de Togores, Carles Buïgas ou Ismael Smith.

A principios do século XX o sector industrial comezou a tomar certa importancia na cidade grazas á electrificación da mesma e á instalación da fábrica Uralita (1907) ou a fábrica de sifóns Sarroca.

Pero non foi ata os anos 1960 que Cerdanyola converteríase nunha vila industrial da área metropolitana de Barcelona, grazas á creación de polígonos como a Bòvila, Uralita, Can Mitjans e la Clota, onde se traballa no sector da metalurxia, téxtil, materiais de construción e no sector químico, que atraen ondas de inmigrantes procedentes doutras zonas máis deprimidas da península e provocan a creación de novos barrios na cidade, como o Barrio Banús ou Bonasort.

Nos últimos anos do século construíronse a Universidade Autónoma de Barcelona, o Parque Tecnolóxico do Vallès (1987), o polígono Polizur (unha ampliación da Clota). Actualmente estase creando o novo Centro Direccional, entre o AP-7 e Sant Cugat.

Xeografía

A 14 quilómetros de Barcelona, conta cunha situación privilexiada en canto a comunicacións. O seu termo municipal comprende unha parte da serra de Collserola e limita cos municipios de Sant Cugat del Vallès, Sant Quirze del Vallès, Badia del Vallès, Barberà del Vallès, Sabadell, Ripollet, Montcada i Reixac e Barcelona.

Polo seu termo municipal transcorren diferentes cursos fluviais, entre eles os máis importantes son o río Sec e a Riera de Sant Cugat.

Barrios

O municipio está formado polos barrios seguintes: Can Antolí, Banús, Bellaterra, Bonasort, Can Cerdà, Can Fatjó dels Aurons, Can Xarau, Canaletes, Centre, Cordelles, Fontetes, Gorgs, Montflorit, Plana del Castillo, Serraparera, La Farigola e Turonet.

Demografía

Evolución demográfica

1900	1930	1950	1970	1981	2000	2009
928	3.026	4.007	19.945	51.173	52.778	58.747

Galería de imaxes

• 
  A Torre Vermella
• 
  A cidade desde o puig de la Guàrdia
• 
  Masía Serraparera
• 
  Igrexa de Sant Iscle e Santa Victòria

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Sitio web do concello (en catalán)
• Información da Generalitat de Catalunya (en catalán)
• Información do Institut d'Estadística de Catalunya (en catalán)