Sincronía e diacronía: Diferenzas entre revisións
addition of interwikis to relevant narrower articles, not representable by Wikidata |
en: es; et: nl: now from Wikidata |
||
Liña 18: | Liña 18: | ||
[[de:Diachronie]] |
[[de:Diachronie]] |
||
[[de:Synchronie]] |
[[de:Synchronie]] |
||
[[en:Diachronic]] |
|||
[[en:Synchronic analysis]] |
|||
[[es:Diacronía]] |
|||
[[es:Sincronía]] |
|||
[[et:Diakroonia (keeleteadus)]] |
|||
[[fa:تحلیل همزمان]] |
[[fa:تحلیل همزمان]] |
||
[[it:Diacronia]] |
[[it:Diacronia]] |
||
Liña 28: | Liña 23: | ||
[[la:Linguistica diachrona]] |
[[la:Linguistica diachrona]] |
||
[[la:Linguistica synchrona]] |
[[la:Linguistica synchrona]] |
||
[[lmo:Diacronia]] |
[[lmo:Diacronia]] |
||
[[nl:Synchrone taalkunde]] |
|||
[[pl:Językoznawstwo synchroniczne]] |
[[pl:Językoznawstwo synchroniczne]] |
||
[[pt:Diacronia]] |
[[pt:Diacronia]] |
Revisión como estaba o 22 de agosto de 2014 ás 18:37
A sincronía é un concepto lingüístico referido á percepción nun momento concreto da historia dos diversos aspectos dunha lingua.
A oposición entre sincronía e diacronía, así como estes dous termos nesta acepción, débense a Ferdinand de Saussure, primeiro lingüista que separou claramente os dous puntos de vista. Esta oposición é frutífera tamén en filosofía, onde foi explotada entre outros por Barthes e Sartre.
O enfoque sincrónico estuda unha lingua nun momento preciso da súa historia. O termo procede do grego συν-, «con» e χρόνος, «temps». A gramática escolar é esencialmente sincrónica: indica cales son as normas consideradas como regras dunha lingua, que poden ter mudado desde estados anteriores.
O enfoque diacrónico estuda historia da lingua e as súas evolucións (etimoloxía, evolucións fonéticas, semánticas, léxicas, sintácticas, etc.). O termo é un préstamo culto construído sobre raíces gregas, δια-, «a través», e χρόνος, «tempo». A Lingüística comparada, por exemplo, ten un enfoque diacrónico.
Sincrónico é equivalente a estático, diacrónico éo a evolutivo ou histórico. Son dúas perspectivas diferentes á hora de observar unha mesma realidade: o sistema nun momento dado e o sistema en desenvolvemento, inda que, se se ten en conta o carácter parcialmente innovador de todo acto lingüístico, só existe o aspecto diacrónico, mentres que o aspecto sincrónico é unha abstracción científica necesaria para estudar como funciona a lingua. Ó aspecto sincrónico correspóndelle a disciplina denominada gramática e que, en sentido amplo do termo, é a descrición do sistema da lingua; ó aspecto diacrónico correspóndenlle a gramática histórica e a historia da lingua.