Grecia clásica: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Sen resumo de edición
m Estevoaei moveu a páxina "Epoca clasica" a "Epoca clásica" sen deixar unha redirección
(Sen diferenzas.)

Revisión como estaba o 1 de agosto de 2014 ás 11:56

A época clásica (500- 323 a. C.)

Este período abrangue dende o inicio do século V a. C., cos enfrontamentos das cidades gregas co veciño Imperio Persa, ata a morte de Alejandro Magno no 323 a. C.

As Guerras Médicas

Dende mediados do século VII, os jonios de Asia Menor estaban en estreito contacto son a veciña Lidia e adquiriran un gran desenvolvemento económico e cultural; pero a chegada dos persas dende Oriente a Asia Menor causou un grande impacto nos pobos gregos da costa. Para manter os seus privilexios sociais e económicos os cidadáns impuxeron leis restritivas de acceso á cidadanía aos que non o eran (metecos, estranxeiros, escravos).


Moitos jonios non se someteron ás tiranías impostas polos persas e fuxiron a Occidente, onde fundaron novas colonias. Cara ao 500 a. C. os jonios subleváronse contra o imperio persa e pediron axuda aos gregos do outro lado do Exeo; tras varios anos de guerra foron sometidos e duramente castigados. Os reis de Persia, decididos a evitar novas revoltas, emprenderon a conquista de Grecia.


Primeira guerra Médica (490 a. C.).

Os atenienses dirixidos polo xeneral Milcíades rexeitaron o ataque do rei Darío na chaira ática deMaratón.

Segunda guerra Médica (480 a. C.)

Dez anos despois os persas fixeron unha nova invasión de Grecia con enormes efectivos, a acción conxunta da maioría dos gregos, con Atenas e Esparta á cabeza, logrou a liberación de Grecia: batalla terrestre de Las Termópilas, co rei espartano Leónidas á fronte, e batallas navais deSalamina, dirixida por Temístocles, e de Platea. Ao rematar as Guerras Médicas, Atenas e as cidades jonias crearon unha alianza, a Liga Marítima Délico-Ática, con sede na illa de Dos, para defenderse de futuros ataques persas. Ao cabo de pouco tempo, esta alianza transformouse nun imperio ao servizo dos intereses atenienses.

Así mesmo, Atenas comezou a reconstrución do Acrópole, a construción dos Longos Muros dende Atenas ao porto do Pireo, deuse un gran desenvolvemento da vida literaria e artística e houbo unha grande afluencia de intelectuais e pensadores que acudían á cidade procedentes doutros lugares de Grecia.

A Democracia Ateniense: Pericles. O progreso democrático foi rápido debido ao papel desempeñado polas clases populares na súa vitoria sobre os persas.

Pericles e Efialtes introduciron reformas constitucionais polas que o pobo asumiu maiores responsabilidades na Asemblea e os Tribunais populares, os membros das institucións recibían remuneración salarial, o Consello aristocrático e o Areópago perderon poder político. Deste modo Atenas robusteceu a súa democracia e mantivo a supremacía sobre o resto de Grecia, debido ao seu poderío naval.

O imperialismo ateniense propiciou o afastamento do perigo persa, seguridade na navegación, unidade entre os gregos do Exeo (unidade monetaria, xurídica, política, cultural, lingüística...), pero tamén suprimiu a autonomía dos aliados e entrou en conflito cos intereses comerciais dos aliados de Esparta: Corinto e Megara.

Guerras do Peloponeso

O enfrontamento entre a Liga Délico-Ática (Atenas e os seus aliados) e a Liga do Peloponeso (Esparta e os seus aliados) foi o máis longo e cruento que padeceron os gregos. Ao seu termo, Grecia quedou esgotada e iniciou un proceso continuado de decadencia.

Esparta impuxo a súa hexemonía sobre os gregos e instaurou gobernos oligárquicos, en Atenas o goberno dos Trinta Tiranos instaurou un réxime de terror que propiciou a volta da democracia.


Filipo e Alejandro Nese momento entrou en escena unha nova potencia: a Macedonia de Filipo II, rei enérxico, tenaz e intelixente. En poucos anos reorganizou o seu reino e venceu os seus opositores, encabezados por Atenas, na batalla de Queronea (338 a. C.). Dende entón, os gregos perderon a súa independencia política e estiveron baixo a autoridade dos reis macedonios.

Macedonia impúxose con facilidade en Grecia debido á crise daspolis, con continuos conflitos internos e externos, agudización das loitas entre ricos e pobres e desinterese por participar na política.

Tras o asasinato de Filipo II, o seu fillo Alejandro sufocou os levantamentos dalgunhas cidades gregas contra Macedonia e dirixiu o seu exército contra o Imperio Persa tras cruzar o Helesponto. No curso de once anos, Afastando Magno derrotou aos persas nunha serie de impresionantes vitorias: Gránico, Isos, expedición a Exipto, Gaugamela... Tras a toma de Persépolis iniciou unha grande expedición cara ao Leste para coñecer os límites do seu enorme imperio, que se estendía dende os Balcáns ata Afganistán e dende Exipto ao Indo.

Na organización e administración do seu imperio Alejandro mostrou unha grande amplitude de miras: baixo a súa inspiración produciuse a fusión da cultura helénica e a dos pobos conquistados, a adopción de ritos e cerimoniais autóctonos, a fundación de cidades con vistas a fomentar o estilo grego de vida e a mellora das vías de comunicación co fin de potenciar as actividades económicas. A súa temperá morte aos 33 anos frustrou a realización de maiores empresas.



[1]

  1. eu mesmo