Luís López Ballesteros: Diferenzas entre revisións
Tiven un erro; Luís López Ballesteros y de Torres e fillo do periodista español Luís López-Ballesteros |
m engado a Categoría:Académicos da Real Academia de la Historia mediante HotCat |
||
| Liña 66: | Liña 66: | ||
[[Categoría:Nados en 1782]] |
[[Categoría:Nados en 1782]] |
||
[[Categoría:Finados en 1853]] |
[[Categoría:Finados en 1853]] |
||
[[Categoría:Académicos da Real Academia de la Historia]] |
|||
Revisión como estaba o 8 de xullo de 2014 ás 20:42
 | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Luis López Ballesteros Varela  21 de xuño de 1782 Vilagarcía de Arousa |
| Morte | 13 de outubro de 1853 (71 anos) Madrid |
| Causa da morte | Pneumonía |
| Cargos Ministro de Facenda (1822) | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Santiago de Compostela |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | Militar e político |
| Partido político | Liberais moderados |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua castelá |
| Carreira militar | |
| Conflito | Guerra da Independencia española |
| Familia | |
| Fillos | Diego López Ballesteros |
Premios | |
Lista
| |
Luis López Ballesteros Varela, nado en Vilagarcía de Arousa o 21 de xuño de 1782 e finado en Madrid o 13 de outubro de 1853, foi un militar e político galego, Señor do pazo da Golpilleira.
Primeiros anos e Guerra da Independencia
- Artigo principal: Guerra da Independencia española.
Quedou orfo de pai ós 4 anos. Súa nai e toda a súa familia materna era de Dodro, señores do pazo de Tarrío. Estudou leis na Universidade de Santiago de Compostela.
Durante a ocupación francesa de España proclamou a independencia da comarca de Vilagarcía, o 8 de maio de 1808 do Imperio Napoleónico, primeiro levantamento en Galicia[1]. As tropas francesas entraron en Vilagarcía un ano despois para tomar represalias. Foi vogal da Xunta Suprema do Reino de Galicia e coa represión napoleónica houbo de escapar nunha nave inglesa. En 1813 foi procurador síndico do Concello de Vilagarcía de Arousa. Durante a Guerra da Independencia exerce coma comisario de guerra.
Restauración absolutista
- Artigo principal: Reinado de Fernando VII de España.
En 1814 ingresa coma oficial duodécimo en Facenda e no 1818 Fernando VII noméao Director Xeral de Rendas. No ano 1820, trala proclamación do pronunciamento de Riego, solicita a xubilación por fidelidade ó monarca. O 24 de xaneiro de 1822 foi nomeado Ministro de Facenda, porén cesou do cargo ós 6 días. Unha vez concluído o Trienio Liberal, foi nomeado Ministro de Facenda o 2 de decembro de 1823.
Foi Ministro de Facenda durante a Década Ominosa con Fernando VII, durante 9 anos, que representa un tempo considerable para un cargo ministerial do século XIX, adoptando medidas de relevancia, coma a creación da Bolsa de Madrid, a aprobación do Código de Comercio, a Lei de Axuizamento dos Negocios e Causas Comerciais e a creación por primeira vez na historia de España dun orzamento anual co que se pretendía paliar a débeda. Tamén crea as Intendencias de Guerra e da Mariña, a Junta de Fomento de Riqueza Pública e a Caixa de Amortización da Débeda. Negociou con Francia e Inglaterra para liquidala débeda. Fundou o Banco Español de San Fernando, sobre as cinsas do Banco de San Carlos. Amais estableceu en Madrid o Conservatorio das Artes. Creará tamén a Inspección Fiscal de Aduanas e o expediente de responsabilidades dos funcionarios. Por todo esto considerase o fundador da facenda moderna en España.
Últimos anos e descendencia
En 1832 é nomeado Conselleiro de Estado pero una vez morto Fernando VII retirase da política.
Foi director da Real Academia da Historia e senador en tres ocasións; pola provincia de Pontevedra e pola da Coruña. É nomeado por Ramón María Narváez senador vitalicio en 1845. Juan Bravo Murillo nomeao presidente do Consejo de Ultramar. En 1846 Isabel II de España ofrécelle a carteira de Facenda, pero declina a proposición.
Estaba en posesión da Gran Cruz da Orde de Carlos III, da Orde de San Genaro de Nápoles, da Lexión de Honra de Francia, e da Orde da Torre e a Espada de Portugal.
Foi pai de Diego López Ballesteros, presidente do Congreso dos Deputados de España entre 1862 e 1863 amais de Ministro de Ultramar.
| Predecesor: Luis Sorela Carcaño Juan Bautista Erro y Azpiroz |
Ministro de Facenda 24 de xaneiro - 30 de xaneiro de 1822 2 de decembro de 1823 - 30 de setembro de 1832 |
Sucesor: Luis Sorela Carcaño Victoriano de Encima y Piedra |
| Predecesor: - |
 1841 - 1853 |
Sucesor: Juan Manuel Montalbán y Hernanz |
Notas
- ↑ "Villagarcia rinde homenaje a los primeros en alzarse en armas contra la invasion francesa en 1808", ABC (24-5-2009), en castelán.
Véxase tamén
Bibliografía
- Libro sobre Ministros de Hacienda. Luis López Ballesteros, en pdf. Ministerio de Facenda.
- Rivas Santiago, Natalio. Luis López Ballesteros : gran ministro de Fernando VII. Madrid, 1945.