Pantocrátor: Diferenzas entre revisións
mandorla, cursivas innecesarias, a palabra ven no dicionario |
|||
Liña 2: | Liña 2: | ||
Na imaxinería relixiosa [[cristianismo|cristiá]], o atributo '''pantocrátor''' aplícase para referirse a [[Deus]] pai omnipotente ou tamén a [[Cristo]]. O termo vén do grego ''pantokrátor -átoros'', formado de ''pâs pantós'', todo, e dun derivado de ''krátos'', forza, poder, de onde o seu significado de ''todopoderoso''. Na [[mitoloxía grega]] era un atributo de [[Zeus]]. |
Na imaxinería relixiosa [[cristianismo|cristiá]], o atributo '''pantocrátor''' aplícase para referirse a [[Deus]] pai omnipotente ou tamén a [[Cristo]]. O termo vén do grego ''pantokrátor -átoros'', formado de ''pâs pantós'', todo, e dun derivado de ''krátos'', forza, poder, de onde o seu significado de ''todopoderoso''. Na [[mitoloxía grega]] era un atributo de [[Zeus]]. |
||
Representouse xa na [[arte bizantina]] e [[arte románica|románica]], na forma de Deus bendecindo ó espectador coa man dereita levantada; na man esquerda sostén os [[Novo Testamento|Evanxeos]]. Pode aparece-la figura completa, sentada no trono, ou só o busto. Cando representa a figura de Deus pai adoita mostra-lo fillo, Xesus, no colo. Sexa como for, a figura inscríbese –case sempre- nun cerco oval en forma de améndoa, denominado |
Representouse xa na [[arte bizantina]] e [[arte románica|románica]], na forma de Deus bendecindo ó espectador coa man dereita levantada; na man esquerda sostén os [[Novo Testamento|Evanxeos]]. Pode aparece-la figura completa, sentada no trono, ou só o busto. Cando representa a figura de Deus pai adoita mostra-lo fillo, Xesus, no colo. Sexa como for, a figura inscríbese –case sempre- nun cerco oval en forma de améndoa, denominado [[mandorla]], coas figuras dos catro evanxelistas ó redor formando o [[tetramorfo]]: [[Mateo o Evanxelista|Mateo]] (home), [[Marcos o Evanxelista|Marcos]] (león), [[Lucas o Evanxelista|Lucas]] (boi) e [[Xoán o Evanxelista|Xoán]] (aguia). |
||
Nas [[Igrexa (arquitectura)|igrexa]]s cristiás pode aparecer esculpido no [[tímpano (arquitectura)|tímpano]] da [[portada (arquitectura)| portada]] ou pintado na parede central ou na bóveda da [[ábsida]]. |
Nas [[Igrexa (arquitectura)|igrexa]]s cristiás pode aparecer esculpido no [[tímpano (arquitectura)|tímpano]] da [[portada (arquitectura)| portada]] ou pintado na parede central ou na bóveda da [[ábsida]]. |
Revisión como estaba o 23 de marzo de 2014 ás 16:05
Na imaxinería relixiosa cristiá, o atributo pantocrátor aplícase para referirse a Deus pai omnipotente ou tamén a Cristo. O termo vén do grego pantokrátor -átoros, formado de pâs pantós, todo, e dun derivado de krátos, forza, poder, de onde o seu significado de todopoderoso. Na mitoloxía grega era un atributo de Zeus.
Representouse xa na arte bizantina e románica, na forma de Deus bendecindo ó espectador coa man dereita levantada; na man esquerda sostén os Evanxeos. Pode aparece-la figura completa, sentada no trono, ou só o busto. Cando representa a figura de Deus pai adoita mostra-lo fillo, Xesus, no colo. Sexa como for, a figura inscríbese –case sempre- nun cerco oval en forma de améndoa, denominado mandorla, coas figuras dos catro evanxelistas ó redor formando o tetramorfo: Mateo (home), Marcos (león), Lucas (boi) e Xoán (aguia).
Nas igrexas cristiás pode aparecer esculpido no tímpano da portada ou pintado na parede central ou na bóveda da ábsida.
Galería de imaxes
-
San Clemente de Taüll (c. 1123), hoxe no Museo Nacional de Arte de Cataluña.
-
Pórtico da Gloria da Santiago de Compostela
-
Catedral de Burgos
-
Catedral de Cefalú (Sicilia)
Véxase tamén
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Pantocrátor |