Staphylococcus epidermidis: Diferenzas entre revisións
| Liña 35: | Liña 35: | ||
''S. epidermidis'' produce un material [[polisacárido|polisacarídico]] extracelular chamado de adhesión intercelular polisacárida (PIA, ''polysaccharide intercellular adhesion''), que está feito de polisacáridos, e que permite que outras bacterias se adhiran á biopelícula xa existente, creando unha biopelícula de multicapas. |
''S. epidermidis'' produce un material [[polisacárido|polisacarídico]] extracelular chamado de adhesión intercelular polisacárida (PIA, ''polysaccharide intercellular adhesion''), que está feito de polisacáridos, e que permite que outras bacterias se adhiran á biopelícula xa existente, creando unha biopelícula de multicapas. |
||
A actividade metabólica das bacterias que viven nestas biopelículas diminúe. Este metabolismo diminuído, en combinación con [[antibiótico]]s que alteran a difusión, fai maís difícil que os antibióticos poidan eliminar efectivamente este tipo de infección.<ref name="Salyers" /> |
A actividade metabólica das bacterias que viven nestas biopelículas diminúe. Este metabolismo diminuído, en combinación con [[antibiótico]]s que alteran a difusión, fai maís difícil que os antibióticos poidan eliminar efectivamente este tipo de infección.<ref name="Salyers" /> |
||
As cepas de ''S. epidermidis'' son a miúdo resistentes aos antibióticos, como á [[penicilina]], [[amoxicilina]], e [[meticilina]]. Os organismos resistentes atópanse con máis frecuencia no [[intestino]], pero os organismos que viven libremente na [[pel]] poden tamén converterse en resistentes debido a unha exposición de rotina a antibióticos segregados na [[ |
As cepas de ''S. epidermidis'' son a miúdo resistentes aos antibióticos, como á [[penicilina]], [[amoxicilina]], e [[meticilina]]. Os organismos resistentes atópanse con máis frecuencia no [[intestino]], pero os organismos que viven libremente na [[pel]] poden tamén converterse en resistentes debido a unha exposición de rotina a antibióticos segregados na [[suor]]. |
||
== Enfermidades == |
== Enfermidades == |
||
Revisión como estaba o 21 de marzo de 2014 ás 12:10
 | Este artigo está a ser traducido ao galego por un usuario desta Wikipedia; por favor, non o edite. O usuario Miguelferig (conversa · contribucións) realizou a última edición na páxina hai 10 anos. Se o usuario non publica a tradución nun prazo de trinta días, procederase ó seu borrado rápido. |
| Staphylococcus epidermidis | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Scanning electron image of S. epidermidis. | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||
| 'Staphylococcus epidermidis' (Winslow & Winslow 1908) Evans 1916 | |||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||
|
Staphylococcus albus Rosenbach 1884 | |||||||||||||||
Staphylococcus epidermidis é unha especie bacteriana Gram positiva, unha das arredor de 40 especies pertencentes ao xénero Staphylococcus.[1] Forma parte da flora bacteriana humana normal, normalmente da flora da pel, e máis raramente da flora das mucosas.[2] Aínda que S. epidermidis xeralmente non é patoxénica, as persoas con sistemas inmunitarios inmunocomprometidos están en risco de desenvolver a infección. Estas infeccións adquírense xeralmente en hospitais (infeccións nosocomiais).[3] S. epidermidis é especialmente perigosa para as persoas ás que se lle aplican catéteres ou outros implantes cirúrxicos porque forma biopelículas que crecen sobre estes dispositvos.[4] Como forma parte da flora normal da pel, S. epidermidis é un contaminante frecuente en mostras que se envían para os diagnósticos de laboratorio.[5]
Descubrimento
Esta especie foi distinguida por Friedrich Julius Rosenbach de Staphylococcus aureus en 1884, e inicialmente deulle o nome de S. albus.[6] Elixiu os nomes aureus e albus para estas dúas especies porque formaban, respectivamente, colonias de cor amarela e branca. Posteriormente o nome cambiouse a epidermidis.
Morfoloxía celular e bioquímica
S. epidermidis é un microorganismo moi resistente, con células con forma de coco non motís e Gram positivas, que forman agrupacións con forma de acio. Forma colonias brancas, elevadas, cohesivas de aproximadamente 1–2 milímetros de diámetro despois de deixalas incubando dun día para outro, e non é hemolítico en ágar sangue.[4] But the regular size/diameter of S. epidermis is approximately 0.5 to 1.5 micrometers. É un organismo catalase positivo,[7] e coagulase negativo, anaerobio facultativo que pode crecer utilizando a respiración aerobia ou a fermentación. Algunhas cepas poden non fermentar.[8]
As probas bioquímicas indican que este midroorganismo tamén leva a cabo unha reacción debilmente positiva na proba da nitrato redutase. É positiva para a produción de urease, é oxidase negativa, e pode utilizar glicosa, sacarosa, e lactosa para formar produtos ácidos. En presenza de lactosa, tamén producirá gas. S. epidermidis non posúe o encima xelatinase, polo que non pode hidrolizar a xelatina. É sensible á novobiocina, que pode utilizarse como un importante test para distinguila de Staphylococcus saprophyticus, o cal é coagulase negativo tamén, pero resistente á novobiocina.[3]
A parede celular de S. epidermidis, igual que a de S. aureus ten unha proteína de unión á transferrina que a bacteria utiliza para obter ferro a partir de transferrina. Crese que os tetrámeros dunha proteína exposta na superficie chamada gliceraldehide-3-fosfato deshidroxenase se unen á transferrina e retíranlle o seu ferro. Os pasos seguintes son a transferencia do ferro a lipoproteínas de superficie, e despois a proteínas de transporte, que transportan o ferro ao interior da célula.[4]
Virulencia e resistencia a antibióticos
A capacidade de formar biopelículas en dispositivos plásticos é un factor de virulencia importante de S. epidermidis. Unha causa probable é que as proteínas de superficie se unen ás proteínas da matriz extracelular e do sangue. S. epidermidis produce un material polisacarídico extracelular chamado de adhesión intercelular polisacárida (PIA, polysaccharide intercellular adhesion), que está feito de polisacáridos, e que permite que outras bacterias se adhiran á biopelícula xa existente, creando unha biopelícula de multicapas. A actividade metabólica das bacterias que viven nestas biopelículas diminúe. Este metabolismo diminuído, en combinación con antibióticos que alteran a difusión, fai maís difícil que os antibióticos poidan eliminar efectivamente este tipo de infección.[4] As cepas de S. epidermidis son a miúdo resistentes aos antibióticos, como á penicilina, amoxicilina, e meticilina. Os organismos resistentes atópanse con máis frecuencia no intestino, pero os organismos que viven libremente na pel poden tamén converterse en resistentes debido a unha exposición de rotina a antibióticos segregados na suor.
Enfermidades
As mentioned above, S. epidermidis causes biofilms to grow on plastic devices placed within the body.[9] This occurs most commonly on intravenous catheters and on medical prostheses.[10] Infection can also occur in dialysis patients or anyone with an implanted plastic device that may have been contaminated. Another disease it causes is endocarditis. This occurs most often in patients with defective heart valves. In some other cases, sepsis can occur in hospital patients. [Cómpre referencia]
Antibiotics are largely ineffective in clearing biofilms. The most common treatment for these infections is to remove or replace the infected implant, though in all cases, prevention is ideal. The drug of choice is often vancomycin, to which rifampin or aminoglycoside can be added.[Cómpre referencia] Hand washing has been shown to reduce the spread of infection.
Preliminary research also indicates S. epidermidis is universally found inside affected acne vulgaris pores, where Propionibacterium acnes is normally the sole resident.[11]
Identificación
The normal practice of detecting S. epidermidis is by using the Baird-Parker agar with egg yolk supplement. Colonies appear small and black. They can be confirmed using the coagulase test. Increasingly, techniques such as quantitative PCR are being employed for the rapid detection and identification of Staphylococcus strains.[12][13] Normally, sensitivity to desferrioxamine can also be used to distinguish it from most other staphylococci, except in the case of Staphylococcus hominis, which is also sensitive. In this case, the production of acid from trehalose by S. hominis can be used to tell the two species apart.
Notas
- ↑ Schleifer, K. H.; Kloos, W. E. (1975). "Isolation and Characterization of Staphylococci from Human Skin I. Amended Descriptions of Staphylococcus epidermidis and Staphylococcus saprophyticus and Descriptions of Three New Species: Staphylococcus cohnii, Staphylococcus haemolyticus, and Staphylococcus xylosus". International Journal of Systematic Bacteriology 25 (1): 50–61. ISSN 0020-7713. doi:10.1099/00207713-25-1-50.
- ↑ Fey, P. D.; Olson, M. E. (2010). "Current concepts in biofilm formation of Staphylococcus epidermidis". Future Microbiology 5 (6): 917–933. doi:10.2217/fmb.10.56.
- ↑ 3,0 3,1 Levinson, W. (2010). Review of Medical Microbiology and Immunology (11th ed.). pp. 94–99.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Salyers, Abigail A. and Whitt, Dixie D. (2002). Bacterial Pathogenesis: A Molecular Approach, 2nd ed. Washington, D.C.: ASM Press. ISBN 1-55581-171-X.
- ↑ Queck SY and Otto M (2008). "Staphylococcus epidermidis and other Coagulase-Negative Staphylococci". Staphylococcus: Molecular Genetics. Caister Academic Press. ISBN 978-1-904455-29-5.
- ↑ Friedrich Julius Rosenbach en Who Named It?
- ↑ "Todar's Online Textbook of Bacteriology: Staphylococcus aureus and Staphylococcal Disease". Kenneth Todar, PhD. Consultado o Dec 7, 2013.
- ↑ "Bacteria Genomes - STAPHYLOCOCCUS EPIDERMIDIS". Karyn's Genomes. EMBL-EBI. Consultado o December 23, 2011.
- ↑ Modelo desbotado. Use un dos modelos de citas no lugar deste marcador.
- ↑ Modelo desbotado. Use un dos modelos de citas no lugar deste marcador.
- ↑ Bek-Thomson, M.; et al. (2008). "Acne is Not Associated with Yet-Uncultured Bacteria". Journal of Clinical Microbiology 46 (10): 3355–3360. PMC 2566126. PMID 18716234. doi:10.1128/JCM.00799-08.
- ↑ Francois P and Schrenzel J (2008). "Rapid Diagnosis and Typing of Staphylococcus aureus". Staphylococcus: Molecular Genetics. Caister Academic Press. ISBN 978-1-904455-29-5.
- ↑ Mackay IM (editor). (2007). Real-Time PCR in Microbiology: From Diagnosis to Characterization. Caister Academic Press. ISBN 978-1-904455-18-9 .