Lagoa de Alcaián: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
m Desfixéronse as edicións de 85.91.95.244 (conversa); cambiado á última versión feita por HombreDHojalata
Liña 3: Liña 3:


==Lenda==
==Lenda==
Conta unha lenda que no lugar existiu unha vila chamada Alcaián, a cal foi somerxida nas profundidades da actual lagoa. Cóntase que unha muller foi desterrada cando Xesús e San Pedro andaban pedindo esmola polas portas. Un día pediron pousada por moitas casas desta vila e ninguén llela quixo dar, entón, soltáronlles os cans. Xesús ofendido pronuncio o seguinte:


== Conta unha lenda que no lugar existiu unha vila chamada Alcaián, a cal foi somerxida nas profundidades da actual lagoa. Cóntase que unha muller foi desterrada cando Xesús e San Pedro andaban pedindo esmola polas portas. Un día pediron pousada por moitas casas desta vila e ninguén llela quixo dar, entón, soltáronlles os cans. Xesús ofendido pronuncio o seguinte: ==
:Adeus, vila de Alcaián que me encirraches os cans,<br>afundiaste e nunca arriba volverás.
:Adeus, vila de Alcaián que me encirraches os cans,<br>afundiaste e nunca arriba volverás.



Revisión como estaba o 12 de marzo de 2014 ás 12:53


Falta algunha imaxe que ilustre o artigo
 Este artigo non contén imaxes. Pode axudar cargando imaxes, na Galipedia ou na Wikimedia Commons, relacionadas co contido do artigo, ou incluíndo unha xa existente.
 Debe ter en conta as políticas de uso de imaxes e o respecto polos dereitos de autoría.

A lagoa de Alcaián é unha lagoa natural situada na Braña Rubia, na parroquia de Seavia (Coristanco). Nos últimos anos o seu estado foise deteriorando por escavacións ilegais e verquidos de refugallo e lixo ás súas augas por mor da deixadez da administración local.[Cómpre referencia]

Lenda

Conta unha lenda que no lugar existiu unha vila chamada Alcaián, a cal foi somerxida nas profundidades da actual lagoa. Cóntase que unha muller foi desterrada cando Xesús e San Pedro andaban pedindo esmola polas portas. Un día pediron pousada por moitas casas desta vila e ninguén llela quixo dar, entón, soltáronlles os cans. Xesús ofendido pronuncio o seguinte:

Adeus, vila de Alcaián que me encirraches os cans,
afundiaste e nunca arriba volverás.

Existe tamén estoutra versión:

Afúndete vila e érguete can,
hoxe es vila e mañá serás braña.

Tamén hai a opinión de que a causa do afundimento foi que un día o santo de Alcaián aborreceuse con todos os veciños e dixo:

Pobo de Alcaián,
antes eras vila
e agora queres ser brañal.

Actualmente, tamén se di que os veciños de Salgueiras e os de Mira escoitan campás, ladridos de cans e mesmo chegan a escoitar galos cantar na Noiteboa e na noite de San Xoán.