Henri Léon Lebesgue: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
|||
Liña 19: | Liña 19: | ||
== Aportes matemáticos == |
== Aportes matemáticos == |
||
Lebesgue é fundamentalmente coñecido polos seus aportes á [[teoría da medida]] e da [[integral]]. A partir dos traballos doutros matemáticos como [[Émile Borel]] e [[Camille Jordan]], Lebesgue realizou importantes contribucións á teoría da medida en [[1901]]. Ao ano seguinte, na súa disertación ''Intégrale, longueur, aire'' (''Integral, lonxitude, área'') presentada na [[Universidade de Nancy]], definiu a [[integral de Lebesgue]], que |
Lebesgue é fundamentalmente coñecido polos seus aportes á [[teoría da medida]] e da [[integral]]. A partir dos traballos doutros matemáticos como [[Émile Borel]] e [[Camille Jordan]], Lebesgue realizou importantes contribucións á teoría da medida en [[1901]]. Ao ano seguinte, na súa disertación ''Intégrale, longueur, aire'' (''Integral, lonxitude, área'') presentada na [[Universidade de Nancy]], definiu a [[integral de Lebesgue]], que xeneraliza a noción da [[integral de Riemann]] estendendo o concepto de área baixo unha [[curva]] para incluír [[función descontinua|funcións descontinuas]]. Este é un dos logros da análise moderna que expande o alcance da [[análise de Fourier]]. |
||
Tamén aportou en ramas como a [[topoloxía]], a [[teoría do potencial]] e a análise de Fourier. En [[1905]] presentou unha discusión sobre as condicións que [[Lipschitz]] e que Jordan utilizaran para asegurar que ''f(x)'' é a suma da súa [[serie de Fourier]]. |
Tamén aportou en ramas como a [[topoloxía]], a [[teoría do potencial]] e a análise de Fourier. En [[1905]] presentou unha discusión sobre as condicións que [[Lipschitz]] e que Jordan utilizaran para asegurar que ''f(x)'' é a suma da súa [[serie de Fourier]]. |
||
A partir de [[1910]] non se concentrou máis na área de estudio que el iniciara, debido a que o seu traballo era unha |
A partir de [[1910]] non se concentrou máis na área de estudio que el iniciara, debido a que o seu traballo era unha xeneralización, e el era temeroso das mesmas. Nas súas propias palabras: ''Reducida a teorías xerais, as matemáticas serían unha forma fermosa sen contido. Morrerían rapidamente.'' A pesar de que desenvolvementos posteriores demostraron que o seu temor non tiña fundamento, este permítenos entender o curso que seguiu o seu traballo. |
||
== Obras == |
== Obras == |
||
Liña 34: | Liña 34: | ||
=== Ligazóns externas=== |
=== Ligazóns externas=== |
||
[http://web.archive.org/20090806090020/www.geocities.com/bdsp1626/Biografias1.htm Biografía de Lebesgue] |
*[http://web.archive.org/20090806090020/www.geocities.com/bdsp1626/Biografias1.htm Biografía de Lebesgue] {{Es}}. |
||
{{ORDENAR:Lebesgue, Henri}} |
{{ORDENAR:Lebesgue, Henri}} |
Revisión como estaba o 12 de febreiro de 2014 ás 20:16
Henri Léon Lebesgue (ɑ̃ʁi leɔ̃ ləbɛɡ), nado en Beauvais o 28 de xuño de 1875 e finado en París o 26 de xullo de 1941, foi un matemático francés.
Biografía
Naceu en Beauvais, Oise, Picardie, Francia. Estudou na Escola Normal Superior e no período 1899 - 1902 impartiu clases no Liceo de Nancy. En 1910 recibiu unha cátedra na Universidade da Sorbona.
Aportes matemáticos
Lebesgue é fundamentalmente coñecido polos seus aportes á teoría da medida e da integral. A partir dos traballos doutros matemáticos como Émile Borel e Camille Jordan, Lebesgue realizou importantes contribucións á teoría da medida en 1901. Ao ano seguinte, na súa disertación Intégrale, longueur, aire (Integral, lonxitude, área) presentada na Universidade de Nancy, definiu a integral de Lebesgue, que xeneraliza a noción da integral de Riemann estendendo o concepto de área baixo unha curva para incluír funcións descontinuas. Este é un dos logros da análise moderna que expande o alcance da análise de Fourier.
Tamén aportou en ramas como a topoloxía, a teoría do potencial e a análise de Fourier. En 1905 presentou unha discusión sobre as condicións que Lipschitz e que Jordan utilizaran para asegurar que f(x) é a suma da súa serie de Fourier.
A partir de 1910 non se concentrou máis na área de estudio que el iniciara, debido a que o seu traballo era unha xeneralización, e el era temeroso das mesmas. Nas súas propias palabras: Reducida a teorías xerais, as matemáticas serían unha forma fermosa sen contido. Morrerían rapidamente. A pesar de que desenvolvementos posteriores demostraron que o seu temor non tiña fundamento, este permítenos entender o curso que seguiu o seu traballo.
Obras
Ademais de aproximadamente 50 artigos, escribiu dous libros: Leçons sur l'intégration et la recherché des fonctions primitives (1904) e Leçons sur les séries trigonométriques (1906).
Véxase tamén
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Henri Léon Lebesgue |