Hermenexildo Gotérrez

Hermenexildo Gotérrez
mordomo real
Representación de Hermenegildo das Asturias
Nome completo	Hermenexildo Guterres de Celanova
Outros títulos	Conde de Guimarães Conde de Coimbra Conde de Tui
Nacemento	c. 842
Falecemento	1 de xaneiro de 920 Porto
Predecesor	Agatom das Asturias (pai)
Rexente	Alfonso III
Sucesor	Guterre Mendes (fillo)
Consorte	Ermesenda Gatónez
Descendencia	Guterre Mendes de Celanova Gudilona Mendes de Celanova Árias Mendes de Coimbra Elvira Mendes de Celanova Nesporzono Mendes de Celanova Inderquina Mendes Pala Aldonça Mendes de Celanova
Casa real	Real Casa de Celanova
Proxenitores	Gutier Aloitez Elvira
Na rede

Hermenexildo Guterrez ou Hermexildo Gotérrez foi un líder da nobreza galega do século IX, fillo de Gutier Aloitez e a súa muller Elvira.

Contaba con amplas posesións na Galicia actual e no norte de Portugal. Pertenceu á Curia Rexia e ostentou o máis alto cargo na mesma: mordomo real. Foi conde de Porto e conquistador de Coimbra, no ano 876.

Aparece por primeira vez citado no ano 869, cando actúa como xuíz ao lado do seu sogro, -o conde Gaton do Bierzo- na resolución de preitos derivados da organización do territorio berciano. Na década de 870 aparece documentado como membro do Consello Real do monarca oventese. Ademais, desde o ano 873 é conde de Tui e Portucale (Porto). No ano 878 recupera por asalto coas súas tropas galegas a cidade fortificada de Coimbra, a máis meridional do reino de Galiza e que dependía desde o século VIII do Emirato de Córdoba.

Conquista de Coimbra

A conquista de Coimbra non foi unha mera repoboación. Era un núcleo musulmán consolidado situado a máis de cen quilómetros ao sur do núcleo cristián máis próximo. Hermenexildo Gutérrez tomou a cidade asaltando as fortalezas da mesma. O emir de Córdoba Muhammad I reaccionou axiña e sitiou a Hermenexildo, que resistiu con éxito ata a chegada de reforzos.

Representa á nobreza galega que deu un pulo á chamada reconquista cristiá, chegando ata o río Mondego, nun momento en que a fronteira cristiá-musulmá, no centro da península, estaba aínda a altura de Burgos e no que Zamora non se pode dar como repoboada ata o ano 893.

Esta marcha cara o sur da nobreza galega consolidou un espazo social galego-cristián ao sur do río Douro. Este espazo tan avanzado xeograficamente tivo que organizar a súa autodefensa mediante unha crecente autonomía, o condado Coimbricense, que xunto co Portucalense, serían o xermolo do futuro Reino de Portugal.

Dux de Galicia

Na rebelión do Dux galego Vitiza contra o rei de Oviedo Afonso III o Magno, aglutinou á nobreza galega leal ao monarca ovetense. Durante os sete anos que durou a rebelión, e que puxo en perigo a coroa do rei Afonso e a unidade do reino, fixo fronte aos ataques de Vitiza e contribuíu decisivamente á súa derrota. Impediu que o rebelde se fixera co espazo galaico.

No ano 895, o seu exército capturou a Vitiza e levouno encadeado á presenza do monarca. En recompensa recibiu as mandacións do rebelde e o título de Dux (representante da monarquía en Galicia ao que os condes debían obediencia).

Liñaxe real

No ano 900, a súa filla Elvira Menéndez casaba co futuro rei galaico Ordoño II. Da súa liñaxe descenden os reis galaico-leoneses (dende Sancho Ordóñez ata, polo menos, a casa de Borgoña).

Liñaxe e descendencia

Foi fillo de Gutier Aloitez (810 - 875), Conde de Coimbra e de Elvira Anzures. Casou cerca do ano 860 con Hermesinda Gatoniz (? - 840) - filla de Gaton Ramirez Conde do Bierzo e de Exilona - coa que tivo os seguintes fillos:

1. Gudilona Menendiz (862 -?).
2. Árias Menendiz ou Arias Mendes (911-924).
3. Elvira Menendiz (864 - Outubro de 921).
4. Gutier Menendiz (880 - 933).
5. Inderquina Menendiz (? – 947).
6. Aldonza Menendiz (882-942).