Manuel Domínguez Benavides: Diferenzas entre revisións
m Bot: Retiro 1 ligazóns interlingüísticas, proporcionadas agora polo Wikidata en d:Q9027737 |
Xas (conversa | contribucións) m datiño e cat |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
'''Manuel Domínguez Benavides''', nado en [[Ponteareas]] o [[19 de abril]] de [[1895]] e finado en [[México]] o [[19 de outubro]] de [[1947]], foi un escritor e político galego. |
'''Manuel Domínguez Benavides''', nado en [[Ponteareas]] o [[19 de abril]] de [[1895]] e finado en [[México]] o [[19 de outubro]] de [[1947]], foi un escritor e político galego. |
||
== |
==Traxectoria== |
||
Autodidacta, formado nas Casas del Pueblo e Ateneos Populares, a carencia de estudos |
Fillo do médico de [[Ponteareas]] [[Manuel Domínguez Sánchez]]. Autodidacta, formado nas Casas del Pueblo e Ateneos Populares, a carencia de estudos non foi impedimento para exercer como xornalista, redactor do popular semanario ''[[La Estampa]]'' e novelista de éxito. Con 26 anos gañou o premio Gregorio Pueyo, que editou, en [[1922]]. Tamén escribiu unha comedia coa que obtivo en [[1928]] o segundo premio nun concurso do ''[[ABC (xornal)|ABC]]''. |
||
Residiu alternativamente en [[Madrid]] e [[Barcelona]], militando no [[PSOE]]. En [[1933]], publica a súa primeira novela social ''Un hombre de treinta años'', de corte autobiográfico, á que se sumou ao ano seguinte ''El último pirata del mediterráneo'', un dos grandes éxitos populares da época. |
Residiu alternativamente en [[Madrid]] e [[Barcelona]], militando no [[PSOE]]. En [[1933]], publica a súa primeira novela social ''Un hombre de treinta años'', de corte autobiográfico, á que se sumou ao ano seguinte ''El último pirata del mediterráneo'', un dos grandes éxitos populares da época. |
||
| Liña 12: | Liña 12: | ||
Publicou cinco novelas, unha obra teatral, unha biografía e dúas reportaxes noveladas, ademais dun ensaio e un estudo histórico. |
Publicou cinco novelas, unha obra teatral, unha biografía e dúas reportaxes noveladas, ademais dun ensaio e un estudo histórico. |
||
== |
==Véxase tamén== |
||
=== |
===Ligazóns externas=== |
||
* |
*[http://www.cantabriarepublicana.org/Documentos/db/index.php?documento=DominguezBenavides1.htm Páxina sobre Manuel Domínguez Benavides.] {{es}} |
||
* |
*[http://www.cgt.es/descargas/SalaLectura/la-escuadra-la-mandan-los-cabos.pdf Dous fragmentos de ''La Escuadra la mandan los cabos''.] {{es}} |
||
{{ORDENAR:Dominguez Benavides, Manuel}} |
{{ORDENAR:Dominguez Benavides, Manuel}} |
||
[[Categoría:Escritores de Galicia]] |
[[Categoría:Escritores de Galicia]] |
||
[[Categoría:Exilio galego]] |
[[Categoría:Exilio galego]] |
||
[[Categoría:Galegos de México]] |
|||
[[Categoría:Nados en Ponteareas]] |
[[Categoría:Nados en Ponteareas]] |
||
[[Categoría:Nados en 1895]] |
[[Categoría:Nados en 1895]] |
||
Revisión como estaba o 30 de novembro de 2013 ás 16:21
Manuel Domínguez Benavides, nado en Ponteareas o 19 de abril de 1895 e finado en México o 19 de outubro de 1947, foi un escritor e político galego.
Traxectoria
Fillo do médico de Ponteareas Manuel Domínguez Sánchez. Autodidacta, formado nas Casas del Pueblo e Ateneos Populares, a carencia de estudos non foi impedimento para exercer como xornalista, redactor do popular semanario La Estampa e novelista de éxito. Con 26 anos gañou o premio Gregorio Pueyo, que editou, en 1922. Tamén escribiu unha comedia coa que obtivo en 1928 o segundo premio nun concurso do ABC.
Residiu alternativamente en Madrid e Barcelona, militando no PSOE. En 1933, publica a súa primeira novela social Un hombre de treinta años, de corte autobiográfico, á que se sumou ao ano seguinte El último pirata del mediterráneo, un dos grandes éxitos populares da época.
Na guerra civil foi comisario da flota republicana. En 1938 asistiu xunto a José Bergamín e José María Quiroga Pla, á conferencia extraordinaria da Asociación Internacional de Escritores para a Defensa da Cultura.
Cando rematou a guerra, exiliouse en México, onde militou no Grupo Jaime Vera do PSOE. Pouco antes do seu falecemento, pasouse ao PCE. Foi secretario de redacción da revista Reconquista de España, desenvolvendo ademais unha incansábel labor como escritor, publicando varias novelas sobre episodios de la guerra civil, entre elas, a máis coñecida, La Escuadra la mandan los cabos, aparecida en 1944.
Publicou cinco novelas, unha obra teatral, unha biografía e dúas reportaxes noveladas, ademais dun ensaio e un estudo histórico.