Eduardo Lence-Santar

Eduardo Lence-Santar Guitián, nado en Mondoñedo o 16 de xullo de 1879 e finado na mesma vila o 14 de xaneiro de 1960, foi un escritor e xornalista galego.

Traxectoria

Pasou os seus primeiros anos en Portomarín e Sarria, e volveu a Mondoñedo en 1901. Arquiveiro municipal do concello de Mondoñedo, foi nomeado cronista da cidade en 1917. Foi un dos asinantes do manifesto da I Asemblea Nacionalista convocada pola Irmandades da Fala. Dirixiu Mondoñedo e colaborou en periódicos de Galicia e da Habana e Bos Aires como La Voz de Mondoñedo, Vallibria, El Eco de Vivero, El Compostelano, El Eco de Santiago, El Ideal Gallego, El Regional e El Eco de Galicia. Foi correspondente da Real Academia Galega e recibiu en 1949 a encomenda da Orden de Alfonso X el Sabio.

Obras

• Mondoñedo, 1907.
• El santuario de los Remedios de Mondoñedo, 1909.
• El seminario de Mondoñedo, 1909.
• El convento de la Concepción de Mondoñedo, 1910.
• El convento de Villanueva de Lorenzana y San Francisco de Vivero, 1910.
• Del obispado de Mondoñedo, 1915. Esta obra esta composta de tres tomos.
• El mariscal Pardo de Cela. La Santa Hermandad, 1930.
• Los gremios de Mondoñedo, 1953.
• Poesía galega (póstumo, publicado en 1999).
• Etnografía mindoniense (póstumo, publicado en 2000, recompilación de artigos aparecidos en El Compostelano).
• Mondoñedo Regreso al Pasado Recompilación de artigos en diversos medios de comunicación de Eduardo Lence-Santar e Guitián. Hai sete tomos.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Biografía
• Os cronistas da cidade de Mondoñedo