Françoise Hardy

Françoise Hardy
Françoise Hardy no 2012.
Nome completo	Françoise Madeleine Hardy
Data nacemento	17 de xaneiro de 1944 (80 anos)
Nado en	Paris, Francia
Cónxuxe	Jacques Dutronc
Fillos	Thomas Dutronc
Ocupación	Cantante, Actriz
Xénero	Variété française Chanson française Pop Slow dance Twist Bossa nova Balada
Instrumento(s)	Voz
Relacionado con	Jacques Dutronc Thomas Dutronc Jean-Marie Périer Étienne Daho
Tempo en activo	1961-actualidade
Na rede
Sitio Web Oficial
[ editar datos en Wikidata ]

Françoise Madeleine Hardy nada en París, o 17 de xaneiro de 1944, é unha popular cantante, e modelo francesa. Foi a primeira cantante pop francesa famosa e é unha das cantantes francófonas máis coñecidas.

Biografía

Primeiros anos

Delicada intérprete de suave voz e dotada compositora de inclinación sentimental, sofisticada e melancólica, Françoise Hardy é a gran diva na historia do pop francés. Nada en París o 17 de xaneiro de 1944, Françoise Madeleine Hardy vivíu unha infancia solitaria marcada pola súa extrema timidez e unha estricta educación nun internado relixioso da Bruyère.

Unha saída para a súa vida monótona era a música da radio, escoitaba con devoción aos grandes nomes da chanson francesa. Pouco a pouco foron medrando as súas influencias, que residían principalmente na canción pop tradicional gala, o music-hall, o rock and roll, o jazz e o folk.

Primeiros recoñecentos

Cando lle regalaron na súa adolescencia a súa primeira guitarra todo cambiou para Françoise. A partir de entón expresou o seu estado emocional mediante a música, pero para iso tería que recibir unha instrución previa en canto. Nada mellor que acudir ao Petit Conservatoire de Mireille Hartuch.

Aos seus pais non lles desgustaba a inclinación da súa filla cara a música, sempre que non descoidara os seus estudos, así que comenzou a estudar Ciencias Políticas na Sorbona, posteriormente abandonou esta carreira para estudar Literatura.

Despois de estudar con Mireille Hartuch, no 1961, con só dezasete anos, firmou un contrato coa discográfica Vogue. Coa súa guitarra acústica a xove e tímida Françoise, comezou a actuar a principios dos anos 60 en diversos clubs parisinos, interpretando as súas tristes e nostálxicas historias.

En 1962 consiguíu grabar en Vogue Records o seu primeiro sinxelo “Tous les garçons et les filles”, escrito por Françoise e Roger Samyn, que se converteu nun enorme éxito europeo, convertíndose da noite á mañá nunha estrela da canción francesa, e facéndose un nome entre Sylvie Vartan ou France Gall. A noite do 30 de outubro de 1962, na única cadena de TV francesa, en branco e negro, e ante un gran número de espectadores que esperaban os resultados da votación para a elección do presidente da República, nun intermedio musical apareceu Françoise Hardy interpretando Tous les garçons et les filles. Ao día seguinte soaba en todas as cadeas de radio. Co selo discográfico Vogue editou o seu primeiro disco. A finais de ano xa venderan 500.000 ejemplares. Paris Match publicou a súa fotografía na portada o 5 de xaneiro de 1963. Así se consagrou como novo ídolo da canción. Neste ano tamén participou en Eurovisión representando a Mónaco

Nova estrela da canción

A personalidade de Françoise cambiou radicalmente cando coñeceu ao fotógrafo Jean-Marie Périer que fixo un reportaxe sobre ela para a revista Salut les Copains mantivo unha relación amorosa con este fotógrafo ata 1967. Este modelouna ao seu gusto e Hardy gañou en seguridade persoal. A súa faciana fíxose famosa en todo o mundo, sendo a pesar de ser a principal protagonista dos seus discos ao compoñer casi todas as súas interpretacións e aportar ideas na produción e nos arranxos. Despois de Jean-Marie Périer, relacionouse sentimentalmente en 1967 co cantautor e actor francés Jacques Dutronc.

Cantante coñecida, o director cinematográfico Claude Lelouch realizou un scopitone (videoclip) da canción. En 1963 representou a Mónaco en Eurovisión coa canción L'amour s'en va. A Metro Goldwyn Mayer invitouna o 21 de decembro de 1966 a ir á primeira proxección da película Château en Suède en Nova York con Yves Montand, como protagonista francés do film. Nese momento a Warner, tras chegar a un acordo con Vogue, difundiu os seus discos no mercado americano.

En 1967 rompeu con Jean-Marie Périer e cantou "Ma jeunesse fout le camp", unha canción de Guy Bontempelli, outro dos seus grandes éxitos, como os dos anos seguintes "Des ronds dans l'eau" et "Comment te dire adieu" (esta última coa letra de Serge Gainsbourg).

Françoise Hardy foi modelo fotográfica para o modista Paco Rabanne.

En 1981 casou con Jacques Dutronc, cantautor e actor cinematográfico francés.

Françoise Hardy é unha das cantantes máis emblemáticas da canción francesa, dende os seus inicios nos anos 60. Este disco de novas cancións era moi esperado, despois da compilación publicada fai pouco máis dun ano. O novo álbum, lanzado a finais do ano pasado, converteuse nun grande éxito en Francia e exportouse aos numerosos países onde Françoise Hardy é unha das voces máis coñecidas da canción francesa actual, como por exemplo na Arxentina.

Grazas a este disco gañou o premio á Mellor Intérprete Femenina nas Victorias da Música 2005, que se realizaron a comezos de ano.

O disco anterior de Françoise Hardy foi Clair obscur, no ano 2000. Esta vez volveu con 12 temas. Participou na letra da maioría deles, e xunto a ela artistas como Benjamin Biolay,Jacno e Thierry Stremler nos créditos dalgúns. En canto á música, varios temas levan la firma do séu fillo Thomas Dutronc, un guitarrista que soubo facerse un nome na música francesa, entre as figuras da súa nai e do séu pai, Jacques Dutronc.

Con este disco, Françoise Hardy volveu aos temas e a emotividade das súas cancións dos anos 70, aínda que os seus autores non teñen o talento de Michel Berger, quen lle escribiu algúnhas das mellores cancións da súa carreira, naquel tempo, sobre todo "Message personel".

Aquela canción parece ser o obxectivo e a referencia deste novo disco. Si ben os textos son da mesma calidade, as melodías son moi convencionales e feitas a medida da voz confidencial de Françoise Hardy, pero non chegan ao grado de xenialidade da composición de Berger.

De todos modos, trátase dun disco fermoso, que non desminte o gran talento desta cantante. Hardy tene o seu propio espazo na canción francesa.

Filmografía

Papeles de ficción :

• 1963 : Château en Suède (Un castelo de Suecia)
• 1965 : What's New Pussycat? (¿Que tal, Pussycat?)
• 1965 : Una balle al cœur (Unha bala al corazón)
• 1966 : Masculin féminin: 15 faits précis (Masculino, femenino: 15 feitos precisos)
• 1966 : Grand Prix
• 1972 : Les Colombes (As pombas)

Participacións como personalidade da canción:

• 1964 : I ragazzi dell’hully gully
• 1965 : Altissima pressione
• 1965 : Questo Pazzo, Pazzo Mondo della Canzone
• 1966 : Europa canta o Per un pugno di canzoni
• 1976 : Si c'était à refaire
• 2003 : Les invasions barbares

Discografía

• Tous les garçons et les filles (1962)
• Le premier bonheur du jour (1963)
• Françoise Hardy canta per voi in italiano (1963)
• Mon amie la rose (1964)
• L'amitié (1965)
• Françoise Hardy in Germany (1965)
• La maison ou j'ai grandi (1966)
• Françoise Hardy in English (1966)
• Ma jeunesse fout le camp... (1967)
• Comment te dire adieu ? (1968)
• Francoise Hardy en anglais (1969)
• Soleil (1970)
• One-Nine-Seven-Zero (1970)
• Träume (1971)
• La question (1971)
• Message personnel (1973)
• Entr'acte (1974)
• Star (1977)
• Musique saoule (1978)
• Gin Tonic (1980)
• A suivre (1981)
• Quelqu'un qui s'en va (1982)
• Décalages (1988)
• Le danger (1996)
• Clair-obscur (2000)
• Tant de belles choses (2004)
• (Parenthèses...) (2006)
• La Pluie sans parapluie (2010)
• L'amour fou (2012)

Homenaxes

O cantante Bob Dylan mencionouna nun dos seus poemas, For Françoise Hardy at the Sena’s Edge… na contraportada do seu álbum Another Side Of Bob Dylan (Columbia Récords, agosto de 1964).

Jacques Prévert escribíu o poema, Unha planta verde, para o programa do séu segundo pasaxe ao Olympia outubro 1965 Guy Peellaert inspirouse en Françoise Hardy para crear unha heroína do cómic Psychédélique, en 1968. Gallien Guibert realizou en 2001 un debuxo animado piloto, previsión dunha serie televisada, pero o proxecto non tivo continuación.

Ivan Brunetti realizou unha breve biografía da cantante nun cómic. Titulada Françoise Hardy, ela figura na 4e selección de las œuvres de este dessinateur, reunidas baixo o título Schizo. Este último tomo, bajo-titré : with Ivan, The Funniest Living American, foi publicado por Fantagraphics en decembro de 2005.

Unha Parisiense, canción en homenaxe a Françoise Hardy, escrita por Stan Cuesta, cantada por Bill Pritchard no álbum By Apuestas By Taxi By Accidente, AZ, 2005. Retrato voso, canción inspirada por Françoise Hardy, escrita por Patrick Loiseau cantada por Dave Levenbach en el álbum Todo o pracer foi meu, Warner, 2006. O cantante Renaud Detressan citaa na canción Las Bobos, sobre o álbum Vermella sangue, EMI, 2006. O grupo estadounidense Shawn Lee’s Ping Pong Orquestrou a cita na canción Françoise Hardy, sobre o álbum Voices and Choices, Ubiquity Récords, febreiro 2007. Françoise, canción na súa homenaxe, escrita e cantada por Sharleen Spiteri sobre o álbum Melody, Mercury Records, xullo 2008.

Predecesor: "Dis rien" François Deguelt

Mónaco en Eurovisión 1963

Sucesor: "Où sont-elles passées? Romuald

Ligazóns externas

• Web Oficial (en francés).
• Pop Thing. Francoise Hardy en la Vogue (en castelán).