Boulder: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Addbot (conversa | contribucións)
m Bot: Retiro 20 ligazóns interlingüísticas, proporcionadas agora polo Wikidata en d:q852989
Todesfuge (conversa | contribucións)
correccións
Liña 2: Liña 2:
'''Boulder''' ('''escalada en bloque''' ou '''bouldering''') é unha modalidade de [[escalada]] que consiste en escalar bloques de rocha ou pequenas paredes, que poden ser de ata 8 metros, sen a necesidade dos materiais de protección convencionais da [[escalada]] (corda, arnés, elementos de fixación...), realizándose de lado e subindo moi pouco. A rocha presenta "problemas" a resolver, tanto en ascenso como en travesía (horizontal). Neste tipo de escalada prima a dificultade extrema durante traxectos moi curtos. Escalar nesta modalidade coñécese en argot como "blocar".
'''Boulder''' ('''escalada en bloque''' ou '''bouldering''') é unha modalidade de [[escalada]] que consiste en escalar bloques de rocha ou pequenas paredes, que poden ser de ata 8 metros, sen a necesidade dos materiais de protección convencionais da [[escalada]] (corda, arnés, elementos de fixación...), realizándose de lado e subindo moi pouco. A rocha presenta "problemas" a resolver, tanto en ascenso como en travesía (horizontal). Neste tipo de escalada prima a dificultade extrema durante traxectos moi curtos. Escalar nesta modalidade coñécese en argot como "blocar".


Xeralmente emprégase unha colchoneta portátil denominada "crash pad" e a pericia atenta dos compañeiros, "porteiros", quen deben coidar ao escalador para que a posíbel caída non teña consecuencias.
Xeralmente emprégase unha colchoneta portátil denominada "crash pad" e a pericia atenta dos compañeiros, os denominados "porteiros", quen deben coidar ao escalador para que a posible caída non teña consecuencias.


Cara o final dos [[anos 1970]], apareceu en [[Mallorca]] unha derivación deste tipo de escalada, denominada "[[psicobloc]]". O mesmo consiste en escalar bloques a gran altura con caída directa ao mar, con, como única protección, a propia auga.
Cara ao final dos [[anos 1970]], apareceu en [[Mallorca]] unha derivación deste tipo de escalada, denominada "[[psicobloc]]". O mesmo consiste en escalar bloques a gran altura con caída directa ao mar, con, como única protección, a propia auga.


Existen salóns ou muros especializados nesta modalidade que se convertiron en verdadeiros ximnasios para o adestramento xa que este tipo de escalada require dun excelente estado físico e de moita forza nos brazos.
Existen salóns ou muros especializados nesta modalidade que se converteron en verdadeiros ximnasios para o adestramento, xa que este tipo de escalada require dun excelente estado físico e de moita forza nos brazos.


Durante os últimos anos apareceu unha polémica sobre el impacto desta modalidade sobre as rochas, debido á limpeza dos agarres. Está en mans dos "aperturistas" non convertirse en meros limpiadores e cepillar seletivamente para non deteriorar o medio e con iso preservar a zona para futuras xeracións de escaladores.
Durante os últimos anos apareceu unha polémica sobre o impacto desta modalidade nas rochas debido á limpeza dos agarres. Está en mans dos "aperturistas" non converterse en meros limpiadores e cepillar seletivamente para non deteriorar o medio e con iso preservar a zona para futuras xeracións de escaladores.


Entre os moitos deportistas que realizan esta disciplina destácanse: [[Chris Sharma]], Dani Andrada, Dave Graham, [[Patxi Usobiaga]] e Adam Ondra.
Entre os moitos deportistas que realizan esta disciplina destácanse: [[Chris Sharma]], Dani Andrada, Dave Graham, [[Patxi Usobiaga]] e Adam Ondra.


Nos últimos anos esta modalidade de escalada adquiriu moita popularidade e por iso unha gran cantidad de persoas inícianse nesta práctica sen ter nocións previas de escalada ou montañismo. Isto pode presentar un problema se estas persoas non coidan o entorno onde se desenvolve esta actividade e non respectan as normas ou regulacións da escalada en entornos naturais. É por tanto moi importante para o bo desenvolvemento e mantemento destas actividades o coidado e respecto ao medio natural, para iso diversas asociacións de escaladores reúnense cos responsables da xestión dos entornos naturais onde se practican estas actividades co fin de lograr acordos de uso e práctica que sexan compatibles coa boa conservación e uso destes espazos.
Nos últimos anos esta modalidade de escalada adquiriu moita popularidade e por iso unha gran cantidade de persoas inícianse nesta práctica sen ter nocións previas de escalada ou montañismo. Isto pode presentar un problema no caso de que as persoas non coiden o entorno onde se desenvolve esta actividade e non respecten as normas ou regulacións da escalada en entornos naturais. É por tanto moi importante para o bo desenvolvemento e mantemento destas actividades o coidado e respecto ao medio natural; para iso diversas asociacións de escaladores reúnense cos responsables da xestión dos entornos naturais onde se practican estas actividades co fin de lograr acordos de uso e práctica que sexan compatibles coa boa conservación e uso destes espazos.


==Véxase tamén==
==Véxase tamén==

Revisión como estaba o 5 de agosto de 2013 ás 06:27

Práctica do boulder

Boulder (escalada en bloque ou bouldering) é unha modalidade de escalada que consiste en escalar bloques de rocha ou pequenas paredes, que poden ser de ata 8 metros, sen a necesidade dos materiais de protección convencionais da escalada (corda, arnés, elementos de fixación...), realizándose de lado e subindo moi pouco. A rocha presenta "problemas" a resolver, tanto en ascenso como en travesía (horizontal). Neste tipo de escalada prima a dificultade extrema durante traxectos moi curtos. Escalar nesta modalidade coñécese en argot como "blocar".

Xeralmente emprégase unha colchoneta portátil denominada "crash pad" e a pericia atenta dos compañeiros, os denominados "porteiros", quen deben coidar ao escalador para que a posible caída non teña consecuencias.

Cara ao final dos anos 1970, apareceu en Mallorca unha derivación deste tipo de escalada, denominada "psicobloc". O mesmo consiste en escalar bloques a gran altura con caída directa ao mar, con, como única protección, a propia auga.

Existen salóns ou muros especializados nesta modalidade que se converteron en verdadeiros ximnasios para o adestramento, xa que este tipo de escalada require dun excelente estado físico e de moita forza nos brazos.

Durante os últimos anos apareceu unha polémica sobre o impacto desta modalidade nas rochas debido á limpeza dos agarres. Está en mans dos "aperturistas" non converterse en meros limpiadores e cepillar seletivamente para non deteriorar o medio e con iso preservar a zona para futuras xeracións de escaladores.

Entre os moitos deportistas que realizan esta disciplina destácanse: Chris Sharma, Dani Andrada, Dave Graham, Patxi Usobiaga e Adam Ondra.

Nos últimos anos esta modalidade de escalada adquiriu moita popularidade e por iso unha gran cantidade de persoas inícianse nesta práctica sen ter nocións previas de escalada ou montañismo. Isto pode presentar un problema no caso de que as persoas non coiden o entorno onde se desenvolve esta actividade e non respecten as normas ou regulacións da escalada en entornos naturais. É por tanto moi importante para o bo desenvolvemento e mantemento destas actividades o coidado e respecto ao medio natural; para iso diversas asociacións de escaladores reúnense cos responsables da xestión dos entornos naturais onde se practican estas actividades co fin de lograr acordos de uso e práctica que sexan compatibles coa boa conservación e uso destes espazos.

Véxase tamén

Ligazóns externas