Doríforo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Engadir información |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
[[Ficheiro:Doryphoros.jpg|miniatura|200px|A copia do Doríforo de Policleto no museo de [[Nápoles]].]] |
[[Ficheiro:Doryphoros.jpg|miniatura|200px|A copia do Doríforo de Policleto no museo de [[Nápoles]].]] |
||
O '''Doríforo''' é unha [[estatua]], a obra orixinal é de [[bronce]] e atribúeselle ao escultor grego [[Policleto]]. Unha copia [[Roma antiga|romana]] de [[mármore]] de 2.12 metros atópase no [[Museo Arqueolóxico Nacional de Nápoles]], [[Italia]] |
O '''Doríforo''' é unha [[estatua]], a obra orixinal é de [[bronce]] e atribúeselle ao escultor grego [[Policleto]]. Unha copia [[Roma antiga|romana]] de [[mármore]] de 2.12 metros atópase no [[Museo Arqueolóxico Nacional de Nápoles]], [[Italia]] |
||
Representa a un mozo de pé, a un atleta vencedor que porta a lanza ou xavalina na súa man esquerda. Considérase esta obra como o arquetipo de canon perfecto, polo seu estudio matemático das proporcións ideais na representación do corpo humano: a altura do corpo era sete veces a da cabeza, a cal se dividía en tres parte iguais: fronte, nariz, e distancia entre nariz e queixo; o pé era tres veces a lonxitude da palma da man, a pérna, do pé ao xeonllo, era seis veces a lonxitude da palma da man, etc. |
|||
O corpo é concebido coma un conxunto de planos, moi separados, e molduras: podémolo observar no borde dos peitorís e na rugosidade pelviana, por exemplo. Estes pregamentos musculares tan vigorosos suxiren volume. Outra aportación importante do Doríforo é a posición da figura, pois Policleto acada o equilibrio cun ritmo cruzado e compensado, o contraposto, que lle dá efecto de profundidade. Presenta a cabeza lixeiramente ladeada, inclinación derivada da postura, xa que a figura gravita sobre a dereita. O lado esquerdo proxéctase para fóra co fin de soster a lanza apoiada no ombro, e responde á curvatura do lado oposto. Unha observación polo miúdo permítenos comprobar a diferente función de cada perna. Deste xeito, rompe co estatismo arcaico, pois a figura está en actitude de avanzar, pero hai unha contención do movemento: pódese dicir que posúe a estabilidade do movemento en potencia. |
|||
O realismo na obra é manifesto e consegue ofrecer a beleza ideal do corpo masculino. Sen embargo, aínda non é posible apreciar a beleza na expresión, pois o seu rostro é inexpresivo e frío. |
|||
O Doríforo exerceu moitísima influencia na estatuaria grecorromana, pois era o modelo a imitar, e en consecuencia, na posterior escultura moderna, xa a partires do Século XV. |
|||
Revisión como estaba o 28 de abril de 2013 ás 22:09
O Doríforo é unha estatua, a obra orixinal é de bronce e atribúeselle ao escultor grego Policleto. Unha copia romana de mármore de 2.12 metros atópase no Museo Arqueolóxico Nacional de Nápoles, Italia
Representa a un mozo de pé, a un atleta vencedor que porta a lanza ou xavalina na súa man esquerda. Considérase esta obra como o arquetipo de canon perfecto, polo seu estudio matemático das proporcións ideais na representación do corpo humano: a altura do corpo era sete veces a da cabeza, a cal se dividía en tres parte iguais: fronte, nariz, e distancia entre nariz e queixo; o pé era tres veces a lonxitude da palma da man, a pérna, do pé ao xeonllo, era seis veces a lonxitude da palma da man, etc.
O corpo é concebido coma un conxunto de planos, moi separados, e molduras: podémolo observar no borde dos peitorís e na rugosidade pelviana, por exemplo. Estes pregamentos musculares tan vigorosos suxiren volume. Outra aportación importante do Doríforo é a posición da figura, pois Policleto acada o equilibrio cun ritmo cruzado e compensado, o contraposto, que lle dá efecto de profundidade. Presenta a cabeza lixeiramente ladeada, inclinación derivada da postura, xa que a figura gravita sobre a dereita. O lado esquerdo proxéctase para fóra co fin de soster a lanza apoiada no ombro, e responde á curvatura do lado oposto. Unha observación polo miúdo permítenos comprobar a diferente función de cada perna. Deste xeito, rompe co estatismo arcaico, pois a figura está en actitude de avanzar, pero hai unha contención do movemento: pódese dicir que posúe a estabilidade do movemento en potencia.
O realismo na obra é manifesto e consegue ofrecer a beleza ideal do corpo masculino. Sen embargo, aínda non é posible apreciar a beleza na expresión, pois o seu rostro é inexpresivo e frío.
O Doríforo exerceu moitísima influencia na estatuaria grecorromana, pois era o modelo a imitar, e en consecuencia, na posterior escultura moderna, xa a partires do Século XV.
Véxase tamén
Outros artigos
Ligazóns externas
 |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Doríforo |