Khildeberto III: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
JaviP96 (conversa | contribucións)
m arranxiño
JaviP96 (conversa | contribucións)
m dato erróneo
Liña 2: Liña 2:
{{Merovinxios}}
{{Merovinxios}}
[[Ficheiro:Childebert III 694 711.jpg|miniatura|esquerda|Moeda coa efixie de Khildeberto III]]
[[Ficheiro:Childebert III 694 711.jpg|miniatura|esquerda|Moeda coa efixie de Khildeberto III]]
'''Khildeberto III''', chamado '''o Xusto''', nado no [[670]] ou [[683]] e finado no [[711]], foi rei dos [[francos]] desde [[695]], ano da morte do seu pai, [[Teodorico III, Rei franco|Teodorico III]], ata o seu falecemento o [[11 de abril]] de [[711]]. A súa nai era Clotilde de Heristal.
'''Khildeberto III''', chamado '''o Xusto''', nado no [[670]] ou [[683]] e finado no [[711]], foi rei dos [[francos]] desde [[695]], ano da morte do seu pai, [[Teodorico III, Rei franco|Teodorico III]], ata o seu falecemento o [[23 de abril]] de [[711]]. A súa nai era Clotilde de Heristal.


Tan só era rei no título, o poder real estaba nas mans de [[Pipino de Heristal]], o [[mordomo de palacio]]. En [[697]] casou cunha muller chamada Edonne. Con ela tivo un fillo, quen o sucedería: [[Dagoberto III]].
Tan só era rei no título, o poder real estaba nas mans de [[Pipino de Heristal]], o [[mordomo de palacio]]. En [[697]] casou cunha muller chamada Edonne. Con ela tivo un fillo, quen o sucedería: [[Dagoberto III]].

Revisión como estaba o 3 de abril de 2013 ás 15:01

Modelo:Carolinxios

Moeda coa efixie de Khildeberto III

Khildeberto III, chamado o Xusto, nado no 670 ou 683 e finado no 711, foi rei dos francos desde 695, ano da morte do seu pai, Teodorico III, ata o seu falecemento o 23 de abril de 711. A súa nai era Clotilde de Heristal.

Tan só era rei no título, o poder real estaba nas mans de Pipino de Heristal, o mordomo de palacio. En 697 casou cunha muller chamada Edonne. Con ela tivo un fillo, quen o sucedería: Dagoberto III.

Pasou toda a súa vida nun palacio antigo no país dos seus antepasados. Trala súa morte, as provincias de Provenza, Aquitania, e Borgoña volvéronse independentes.