Hadriano (emperador): Diferenzas entre revisións
m r2.7.2) (Bot: Engado: arz:هادريان |
|||
Liña 39: | Liña 39: | ||
[[Categoría:Emperadores romanos]] |
[[Categoría:Emperadores romanos]] |
||
[[an:Hadrián (emperador)]] |
|||
[[ar:هادريان]] |
|||
[[arz:هادريان]] |
|||
[[ast:Adrianu]] |
|||
[[az:Adrian]] |
|||
[[be:Адрыян]] |
|||
[[bg:Адриан (император)]] |
|||
[[bs:Hadrijan]] |
|||
[[ca:Adrià]] |
|||
[[cs:Hadrianus]] |
|||
[[cy:Hadrian]] |
|||
[[da:Hadrian]] |
|||
[[de:Hadrian (Kaiser)]] |
|||
[[el:Αδριανός]] |
|||
[[en:Hadrian]] |
|||
[[eo:Hadriano]] |
|||
[[es:Adriano]] |
|||
[[et:Hadrianus]] |
|||
[[eu:Hadriano]] |
|||
[[fa:پوبلیوس آئلیوس ترایانوس هادریانوس]] |
|||
[[fi:Hadrianus]] |
|||
[[fr:Hadrien]] |
|||
[[fy:Hadrianus]] |
|||
[[he:אדריאנוס]] |
|||
[[hr:Hadrijan]] |
|||
[[hu:Publius Aelius Hadrianus római császár]] |
|||
[[hy:Հադրիանոս]] |
|||
[[id:Hadrianus]] |
|||
[[is:Hadríanus]] |
|||
[[it:Publio Elio Traiano Adriano]] |
|||
[[ja:ハドリアヌス]] |
|||
[[ka:ადრიანე]] |
|||
[[ko:하드리아누스]] |
|||
[[la:Hadrianus (imperator)]] |
|||
[[lt:Publijus Elijus Trajanas Adrianas]] |
|||
[[lv:Adriāns]] |
|||
[[mk:Адријан]] |
|||
[[ml:ഹാഡ്രിയൻ]] |
|||
[[mr:हेड्रियान]] |
|||
[[nap:Publio Elio Traiano Adriano]] |
|||
[[nl:Hadrianus]] |
|||
[[nn:Hadrian av Romarriket]] |
|||
[[no:Hadrian]] |
|||
[[pl:Hadrian]] |
|||
[[pt:Adriano]] |
|||
[[ro:Hadrian (împărat)]] |
|||
[[ru:Адриан]] |
|||
[[scn:Adrianu (mpiraturi)]] |
|||
[[sh:Hadrijan]] |
|||
[[simple:Hadrian]] |
|||
[[sk:Hadrián]] |
|||
[[sl:Hadrijan]] |
|||
[[sr:Хадријан]] |
|||
[[sv:Hadrianus]] |
|||
[[sw:Kaizari Hadrian]] |
|||
[[th:จักรพรรดิเฮเดรียน]] |
|||
[[tl:Hadrian]] |
|||
[[tr:Hadrianus]] |
|||
[[uk:Адріан]] |
|||
[[vi:Hadrianus]] |
|||
[[war:Hadrian]] |
|||
[[yo:Hadrian]] |
|||
[[zh:哈德良]] |
Revisión como estaba o 23 de marzo de 2013 ás 13:21
- Hadriano é tamén unha variante culta do nome propio Hadrián
Publius Aelius Traianus Hadrianus, en galego Publio Elio Hadriano, nado en Itálica o 24 de xaneiro de 76 e finado en Baia o 10 de xullo de 138, foi un Emperador romano da dinastía dos emperadores Antoninos.
Traxectoria
Hadriano sobe a dignidade imperial á morte de Traxano, no ano 117. Tamén nado na Betica, chegou a emperador na idade madura, e a pesar de estar nomeado por Traxano, á morte deste tivo que facer fronte a unha conxura dos lugartenentes de Traxano, que desexaban evitar o seu nomeamento. Tódolos conspiradores foron condenados a morte.
Hadriano tivo que protagonizar unha retirada das terras conquistadas por Traxano co abandono da Mesopotamia. Xa no ano 115 víñase a rexistrar un clima de rebelión nas provincias orientais, promovido polas comunidades xudías. O destronado rei parto Cosroes aproveitou esta circunstancia para voltar ao poder e tratar de desprazar a influencia romana na rexión. Adriano comprendeu que era moi dificil de manter a soberanía mais aló do Eufrates, e ordenou a evacuación, mais na beira daquel rio quedou un importante continxente militar romano. Tamén na zona de Mauritania se rexistrou un leve retroceso das fronteiras.
O emperador dedicou unha grande parte do seu reinado a viaxar e percorreu unha gran parte dos territorios limítrofes, intervindo persoalmente no asulagamento dalguns levantamentos. Rematou o trazado do limes xermánico, deulle un pulo á romanización da rexión alpina, reforzou os efectivos da raia do Danubio e levantou na Britania o que se coñece como a muralla de Adriano (Vallum Hadriani) co obxecto de previr as incursions dos pictos e escotos. Tratabase dunha serie de fortificacions entre Inglaterra e Escocia, dende a desembocadura do rio Tyne, no mar do Norte e o Solvay Firth no mar de Irlanda.
Para favorecer a fidelidade do exército, Adriano procurou recrutar as lexións nas mesmas rexións que ian defender. Co tempo, esta idea foi negativa, xa que alimentaría ideas centrífugas e cantonalistas, pero na época de plenitude imperial, os soldados sentianse moi motivados por se encarregar da defensa dos eidos que os viran nacer.
As sublevacions dos xudeus tiveron o seu cumio no 132, cunha rebelion aberta en Xudea, encabezada por Eleazar e Simón Bar Kojba, os cales non dubidaron en atacar a colonia romana de Elia Capitolina (Xerusalén), encravada naquel territorio. Esta sublevación foi asulagada a sangue e lume no 134, e a ofensiva relixiosa xudía rematou.
Hadriano reforzou o papel do consello imperial (Consilium principis) en detrimento do Senado. A dita institución era obxecto de consulta regular e as suas decisions facianse públicas de tres xeitos: por medio de edictos, por decretos (sentenzas de casos xudiciais) e rescriptos (respostas a consultas). Foi neste período cando se fai público o Edicto Perpetuo, obra de Salvio Xuliano, que recollia os edictos anteriores e foi unha fonte esencial de xurisprudencia.
Reformouse a admistración pública, separando netamente os carregos civís dos militares, creandose a figura do advocatus fisci, encarregado de representar o Estado nos litixios con particulares. Tamén se organizou un servizo de Correos.
Hadriano prestou especial atención ao problema sucesorio. Nomeou un primeiro candidato, pero á morte deste designou a Tito Aurelio Antonino, a quen o Senado daria o nome de Antonino Pío. A partir daquel, os herdeiros designados levarian o título de César. O carrego comportaba os títulos de procónsul e tribuno. Pero Hadriano non se limitou a nomear o herdeiro, senon que exixiu que este á súa vez nomeara o seu para previr continxencias. Antonio nomeou a Marco Aurelio Vero e a Lucio Vero. Os dous, co tempo, chegarian a emperadores. A sucesión imperial estaba garantida, e con ela a estabilidade.
Hadriano morreu no 138 e foi inhumado no monumental mausoleo, que tras a caida do Imperio foi utilizado como fortaleza e que chegou deica os nosos dias como Castelo de Sant Angelo, na beira do rio Tíber.
Véxase tamén
Imperio Romano | ||
---|---|---|
Segue a: Traxano |
Hadriano (emperador) | Precede a: Antonino Pío |
Dinastía dos Antoninos |