Étienne Gilson

Étienne Gilson, nado en París o 13 de xuño de 1884 e finado en Auxerre o 19 de setembro de 1978, foi un filósofo e medievalista francés.

Traxectoria

No College de France foi discípulo de Henri Bergson.

Durante a Primeira Guerra Mundial foi feito prisioneiro en Verdún, situación na que permaneceu varios meses. Recibiu a medalla ao valor (Croix de Guerre).

As súas primeiras investigacións foron sobre René Descartes.

Foi profesor de historia da filosofía na Universidade de Estrasburgo e de filosofía medieval na Universidade de París. Durante tres anos dou clases en Hardvard. Fundou o Instituto de Estudios Medievais de Toronto e dirixiu o Instituto científico franco-canadense. Foi membro da Academia francesa dende 1941.

A súa correspondencia con Henri de Lubac foi publicada.

Pensamento

Gilson defende a metafísica e un concepto de home aberto á transcendencia. Para el a idea de verdade é unha meta irrenunciable; segundo as súas concepcións o nihilismo ou o relativismo ameazan con destruír a dignidade do ser humano e non achegan fundamentos sólidos para o seu respecto.

Obras

• Études de philosophie medieval, 1921
• La philosophie a moyen-âge, 1922
• L´esprit de la philosophie médiévale, 1932
• Les Idées et les Lettres, 1932
• The Unity of philosophical experience, 1937
• L´être et le essence, 1948
• Peinture et Realité, 1958
• Linguistique et Philosophie, 1969
• L´atheisme difficile, 1979