Leo Esaki: Diferenzas entre revisións
m engado a Categoría:Nados en Osaka mediante HotCat |
|||
| Liña 22: | Liña 22: | ||
[[Categoría:Nados en 1925]] |
[[Categoría:Nados en 1925]] |
||
[[Categoría:Nados en Osaka]] |
[[Categoría:Nados en Osaka]] |
||
[[ar:ليو إساكي]] |
|||
[[bg:Лео Есаки]] |
|||
[[bn:লিও এসাকি]] |
|||
[[ca:Leo Esaki]] |
|||
[[cs:Leo Esaki]] |
|||
[[da:Leo Esaki]] |
|||
[[de:Leo Esaki]] |
|||
[[en:Leo Esaki]] |
|||
[[es:Leo Esaki]] |
|||
[[et:Leo Esaki]] |
|||
[[fa:لئو ایساکی]] |
|||
[[fi:Leo Esaki]] |
|||
[[fr:Leo Esaki]] |
|||
[[he:לאו אסאקי]] |
|||
[[ht:Leo Esaki]] |
|||
[[hu:Leo Esaki]] |
|||
[[id:Leo Esaki]] |
|||
[[io:Leo Esaki]] |
|||
[[it:Leo Esaki]] |
|||
[[ja:江崎玲於奈]] |
|||
[[ka:ლეო ესაკი]] |
|||
[[ko:에사키 레오나]] |
|||
[[ku:Leo Esaki]] |
|||
[[la:Leo Esaki]] |
|||
[[lt:Leo Esaki]] |
|||
[[mr:लियो एसाकी]] |
|||
[[nl:Leo Esaki]] |
|||
[[nn:Leo Esaki]] |
|||
[[no:Leo Esaki]] |
|||
[[pl:Leo Esaki]] |
|||
[[pnb:لیو اساکی]] |
|||
[[pt:Leo Esaki]] |
|||
[[ro:Leo Esaki]] |
|||
[[ru:Эсаки, Лео]] |
|||
[[sa:लीयो एसाकी]] |
|||
[[sk:Leo Esaki]] |
|||
[[sl:Leo Esaki]] |
|||
[[sv:Leo Esaki]] |
|||
[[sw:Leo Esaki]] |
|||
[[tr:Leo Esaki]] |
|||
[[uk:Лео Есакі]] |
|||
[[vi:Esaki Reona]] |
|||
[[yo:Leo Esaki]] |
|||
[[zh:江崎玲於奈]] |
|||
Revisión como estaba o 23 de marzo de 2013 ás 04:53
Leo Esaki (en xaponés: 江崎 玲於奈, えさき れおな, Esaki Reona) ( Osaka, Xapón 1925 ) é un físico xaponés galardoado co Premio Nobel de Física no ano 1973.
Biografía
Naceu o 12 de marzo de 1925 na cidade xaponesa de Osaka. Estudou física na Universidade de Toquio, licenciándose en 1947 e doutorándose en 1959. Tras traballar como investigador na empresa Sony, oen1960 trasladouse aos Estados Unidos onde foi contratado no centro de investigación da empresa IBM Thomas J. Watson Research Center.
Inevstigacións científicas
Interesado na mecánica cuántica realizou investigacións ao redor do efecto túnel sobre os semicondutores e superconductores, explicando o efecto do diodo de Esaki polo cal estudou o paso de electróns a través dunha barreira sólida sen deixar ningún rastro, reagrupándose despois na súa formación inicial. Esta teoría ten aplicacións actuais en electrónica, medicina e astronáutica.
No ano 1973 foi galardoado co Premio Nobel de Física, xunto con Ivar Giaever e Brian David Josephson, polos experimentos ao redor de semicondutores e supercondutores.