Marmota bobak: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Xqbot (conversa | contribucións)
m r2.7.3) (Bot: Engado: tt:Сөркә
EmausBot (conversa | contribucións)
m r2.7.2+) (Bot: Engado: ceb:Marmota bobak
Liña 49: Liña 49:
[[br:Moregan ar stepennoù]]
[[br:Moregan ar stepennoù]]
[[ca:Marmota bobac]]
[[ca:Marmota bobac]]
[[ceb:Marmota bobak]]
[[de:Steppenmurmeltier]]
[[de:Steppenmurmeltier]]
[[en:Bobak marmot]]
[[en:Bobak marmot]]

Revisión como estaba o 16 de febreiro de 2013 ás 04:28

Marmota bobak

Marmotas bobac segundo un debuxo de 1883.
Estado de conservación
Pouco preocupante (LC)
Pouco preocupante[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Clase: Mammalia
Orde: Rodentia
Familia: Sciuridae
Subfamilia: Sciurinae
Xénero: 'Marmota'
Especie: ''M. bobak''
Nome binomial
Marmota bobak
Müller, 1776

A marmota bobak ou marmota das estepas é unha especie de roedor esciuromorfo da familia Sciuridae que habita nas estepas de Ucraína, Rusia e Asia Central. O seu nome procede de baibak, palabra pola que se coñece no seu lugar de orixe.

Distribución

É a única marmota presente en Europa canda a marmota alpina (Marmota marmota). Antano amplamente difundida (chegando até Siberia oriental e os límites de Manchuria), hoxe en día áchase reducida a distintas poboacións illadas en zonas protexidas, froito do intenso arrasamento do seu hábitat natural e da caza indiscriminada. Habita tanto en zonas chás como nas cordilleiras dos Urais, o Hindu Kush e o Himalaia, e a meseta do Tíbet.

Características

É unha especie de pequeno tamaño e formas máis gráciles que as das outras marmotas. O corpo mide 58 centímetros aos que se lle engaden 14,5 cm da cola. A pelaxe é curta e de cor terra, para camuflarse no medio.

Historia natural

Trátase dun animal social que vive en grupos familiares. Estes habitan nun tobo usado durante xeracións, que pode chegar a medir 100 metros de lonxitude e ter até tres entradas distintas, co fin de acceder rapidamente á seguridade do seu interior se aparece algunha ameaza nas zonas circundantes. A profundidade das galerías pode chegar aos 4 metros, conducindo a distintas cámaras de hibernación e cría que se conectan entre si baixo terra. No caso de que penetre nela algún depredador, as marmotas contan con túneles máis finos polos que escapan ao exterior rapidamente. Durante a hibernación, os animais reúnense en grupos de 12 a 15 individuos que se apelotonan para darse calor entre si. Tamén desenvolven unha importante concentración de graxa subcutánea tras atiborrarse de comida durante os tres meses de verán.

A caza humana segue sendo a principal ameaza para esta especie, que non está regulada nos países onde a marmota bobac habita.

Subespecies

Coñécense dúas subespecies de Marmota bobak:[2]

Notas

Véxase tamén