Dedución: Diferenzas entre revisións
m r2.7.2) (Bot: Engado: hi:निगमनात्मक तर्क |
m r2.7.3) (Bot: Cambio ar:استنتاج استنباطي por ar:استنباط |
||
Liña 14: | Liña 14: | ||
[[Categoría:Filosofía]] |
[[Categoría:Filosofía]] |
||
[[ar:استنباط]] |
|||
[[ar:استنتاج استنباطي]] |
|||
[[bg:Дедукция]] |
[[bg:Дедукция]] |
||
[[bs:Dedukcija]] |
[[bs:Dedukcija]] |
Revisión como estaba o 4 de febreiro de 2013 ás 17:49
A dedución ou razoamento dedutivo foi descrito por primeira vez por filósofos da Antiga Grecia, en especial Aristóteles.
Opostamente ao razoamento indutivo no cal se formulan leis a partir de feitos observados, o razoamento dedutivo infire eses mesmos feitos baseándose na lei xeral.
En lóxica, a dedución é unha modalidade de razoamento no cal a verdade das premisas non converte en verdadeira a conclusión, senón que a conclusión dun razoamento dedutivo só é probable. Así pois, nun razoamento dedutivo poden afirmarse as premisas e, asemade, negar a conclusión sen contradicirse.
Un exemplo:
- Todos os homes son libres.
- Aristóteles é un home.
Disto dedúcese que Aristóteles é libre. Observemos que inda que as premisas son razoamentos xerais substentables, a conclusión é doada de refugar por ter un campo de perspectiva reducido.