GSM: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
m r2.7.3) (Bot: Engado: mr:जीएसएम
edición móbil
Liña 4: Liña 4:
'''GSM''' ou '''Groupe Spécial Mobile''' en francés e actualmente chamado '''Global System for Mobile Communications''' é un estándar europeo de telefonía móbil dixital creado polo ''European Telecommunications Standards Institute'' (ETSI). Tecnoloxía celular de segunda xeración (2G) desenvolvida para substituír á analóxica de primeira xeración (1G). O GSM son redes dixitais para transmisión de datos cos seus engadidos mellorados, GPRS (General Packet Radio Services). A transmisión de datos foi incrementada empregando tecnoloxía EDGE (Enhanced Data rates for GSM Evolution) chamada EGPRS. O estándard GSM foi posteriormente ampliado empregando a tecnoloxía (3G) chamada [[UMTS]] desenvolvido polo 3GPP. A evolución das redes GSM incorporarán a cuarta xeración (4G). "GSM" é unha marca rexistrada propiedade da ''GSM Association''.
'''GSM''' ou '''Groupe Spécial Mobile''' en francés e actualmente chamado '''Global System for Mobile Communications''' é un estándar europeo de telefonía móbil dixital creado polo ''European Telecommunications Standards Institute'' (ETSI). Tecnoloxía celular de segunda xeración (2G) desenvolvida para substituír á analóxica de primeira xeración (1G). O GSM son redes dixitais para transmisión de datos cos seus engadidos mellorados, GPRS (General Packet Radio Services). A transmisión de datos foi incrementada empregando tecnoloxía EDGE (Enhanced Data rates for GSM Evolution) chamada EGPRS. O estándard GSM foi posteriormente ampliado empregando a tecnoloxía (3G) chamada [[UMTS]] desenvolvido polo 3GPP. A evolución das redes GSM incorporarán a cuarta xeración (4G). "GSM" é unha marca rexistrada propiedade da ''GSM Association''.


A tecnoloxía GSM emprégase actualmente en 800 operadores de 220 países o que ven a ser unha porcentaxe do 82 por cento aproximadamente de tódolos clientes de telefonía móvil do mundo<ref>[http://www.gsma.com/about/index.shtml GSMA] {{en}}</ref>.
A tecnoloxía GSM emprégase actualmente en 800 operadores de 220 países o que ven a ser unha porcentaxe do 82 por cento aproximadamente de tódolos clientes de telefonía móbil do mundo<ref>[http://www.gsma.com/about/index.shtml GSMA] {{en}}</ref>.


== Tecnoloxías de telefonía móbil ==
== Tecnoloxías de telefonía móbil ==

Revisión como estaba o 5 de xaneiro de 2013 ás 02:15

Icona GSM para identificar terminais e equipamento compatible.
Icona GSM.
Transmisores GSM Nokia.

GSM ou Groupe Spécial Mobile en francés e actualmente chamado Global System for Mobile Communications é un estándar europeo de telefonía móbil dixital creado polo European Telecommunications Standards Institute (ETSI). Tecnoloxía celular de segunda xeración (2G) desenvolvida para substituír á analóxica de primeira xeración (1G). O GSM son redes dixitais para transmisión de datos cos seus engadidos mellorados, GPRS (General Packet Radio Services). A transmisión de datos foi incrementada empregando tecnoloxía EDGE (Enhanced Data rates for GSM Evolution) chamada EGPRS. O estándard GSM foi posteriormente ampliado empregando a tecnoloxía (3G) chamada UMTS desenvolvido polo 3GPP. A evolución das redes GSM incorporarán a cuarta xeración (4G). "GSM" é unha marca rexistrada propiedade da GSM Association.

A tecnoloxía GSM emprégase actualmente en 800 operadores de 220 países o que ven a ser unha porcentaxe do 82 por cento aproximadamente de tódolos clientes de telefonía móbil do mundo[1].

Tecnoloxías de telefonía móbil

Estándares de tecnoloxía móbil
Xeración Tecnoloxía
0G PTT
MTS
IMTS
AMTS
Postal, telegraph, and telephone service
Mobile Telephone Service, telefonía VHF
Improved Mobile Telephone Service, VHF/UHF
Advanced Mobile Telephone System
0.5G Autotel/PALM
ARP
Public Automated Land Mobile
Autoradiopuhelin, car radio phone
1G NMT
AMPS
Nordic Mobile Telephony
Advanced Mobile Phone System
2G GSM
DCS1800
PCS1900
iDEN
D-AMPS
cdmaOne
PDC
Global System for Mobile Communications
Digital Cellular System, GSM 1800MHz
Personal Communications Service
Integrated Digital Enhanced Network
Digital Advanced Mobile Phone System
Code division multiple access, Interim Standard 95
Personal Digital Cellular
2.5G GPRS General packet radio service
2.75G CDMA2000 1xRTT
EDGE
Code division multiple access 1x Radio Transmission Technology
Enhanced Data rates for GSM Evolution
3G W-CDMA
UMTS
FOMA
CDMA2000 1xEV
TD-SCDMA
Wideband Code Division Multiple Access
Universal Mobile Telecommunications System
Freedom of Mobile Multimedia Access
Code division multiple access 1x Evolution
Time Division Synchronous Code Division Multiple Access
3.5G HSDPA High-Speed Downlink Packet Access
3.75G HSUPA High-Speed Uplink Packet Access
4G LTE Long Term Evolution

Frecuencias

Frecuencias GSM
Banda Nome Canles Uplink (MHz) Downlink (MHz) Notas
GSM 400 GSM 400 - 450,4 - 457,6 460,4 - 467,6 Usada en África
GSM 850 GSM 850 128 - 251 824,0 - 849,0 869,0 - 894,0 Usada nos EE.UU., Sudamérica e Asia.
GSM 900 P-GSM 900 0-124 890,0 - 915,0 935,0 - 960,0 Banda GSM en Europa e a máis extendida
E-GSM 900 974 - 1023 880,0 - 890,0 925,0 - 935,0 E-GSM, extensión de GSM 900
R-GSM 900 n/a 876,0 - 880,0 921,0 - 925,0 GSM ferroviario (GSM-R).
GSM1800 GSM 1800 512 - 885 1710,0 - 1785,0 1805,0 - 1880,0 Digital Cellular System (DCS)
GSM1900 GSM 1900 512 - 810 1850,0 - 1910,0 1930,0 - 1990,0 Usada en Norteamérica, incompatible
con GSM-1800 por solapamento de bandas

O GSM en España

Teléfonos móbiles GSM de 1991.

A tecnoloxía móbil en España iniciouse en 1976 cun servizo para coches limitado a Madrid e Barcelona chamado Teléfono automático en vehículo, entón un teléfono cas baterías podía chegar a pesar máis de oito kg. O servizo mellorouse con tecnoloxías TMA-450 e posteriormente TMA-900, chegando a ter 900.000 clientes en 1996. Para entón os teléfonos pasaron do tamaño chamado tixolo ao dun paquete de tabaco.

O límite técnico teórico do servizo analóxico era de un millón de clientes. En 1995 Telefónica creou a empresa Movistar que empregaba tecnoloxía GSM e que competía ca outra empresa creada por Telefónica en tecnoloxía analóxica chamada MoviLine. Durante un tempo as dúas tecnoloxías competiron no mercado ata que as frecuencias da tecnoloxía analóxica pasaron a empregarse para GSM. Para evitar este monopolio no mercado do GSM fíxose un concurso público co cal creouse Airtel. Co apoio financeiro do Banco Santander. Airtel creou unha rede propia sendo posteriormente vendida a Vodafone. En 1999 xa co mercado moi definido fíxose outro concurso público e creouse Amena, posteriormente vendida a Orange. Amena empregaba GSM1800 MHz polo que necesitaba máis estacións base para dar cobertura. Xa en 2005 o goberno asignoulle máis frecuencias na banda de GSM 900 pero a vantaxe no mercado o seguiron a ter Movistar e Vodafone.

Unha oferta comercial deu grande difusión á telefonía móbil: as tarxetas prepago. Xa non era necesario ter un contrato e pagar unha cota mensual. Podíase gastar en teléfono en función do orzamento dispoñible.

A principios dos anos 2000 pechan as operadoras de telefonía analóxica e repártese o espectro asignando novas frecuencias. Nese mesmo ano concédese unha nova licencia a Xfera en UMTS. Xfera comezou a crear emprazamentos propios pero o atraso da tecnoloxía e as dificultades financeiras fan que a empresa sexa vendida e saia ao mercado en 2006 co nome de Yoigo.

Cable R móbiles.

En 2006 o goberno acorda crear un novo tipo de empresa de telecomunicacións móbiles: os operadores virtuais. Operadores de telefonía móbil sen rede propia. Esta nova normativa obriga a Telefónica, Vodafone, Orange e Yoigo (operadores con rede propia) a alugar as súas infraestruturas. En 2009 a Audiencia Nacional confirma a resolución da Comisión do Mercado das Telecomunicacións de España (CMT) e a legalidade dos operadores virtuais rexeitando a denuncia de Telefónica contra os operadores virtuais[2]. En 2007 a cableira galega R pasa a ser operador móbil virtual.

Espectro GSM e 3G. Fonte: CMT[3]

En España había en 2011 un total de 98.533 estacións base de telefonía móbil: GSM900, GSM1800 e UMTS[4] os operadores de telecomunicacións están a empregar varias tecnoloxías simultaneamente: 2G/3G/3.5G. O 3.5G é moi superior tecnolóxicamente pero a maioría das estacións base son 2G conmutando dunha tecnoloxía a outra segundo sexa o nivel de cobertura. O 3.5G emprégase en zonas con moita densidade de poboación e para datos.

Clientes de telefonía móbil en España

Fonte: Observatorio nacional de telecomuniaciones y de la SI[5]

GSM e software libre

Aínda que o estándard GSM é público os desenrolos feitos con isa tecnoloxía están patentados e non son de uso libre. De feito é imposible fabricar teléfonos móbiles ou equipamento sen empregar patentes. Existen varios proxectos para aplicacións GSM libres:

  • GSMD de Openmoko. É un proxecto para crear software libre para teléfonos móbiles, incluíndo as especificacións do hardware e o sismema operativo. Está baseado en Linux [6].
  • OpenBTS (Open Base Transceiver Station) é un software GSM compatible para estacións de telefonía móbil[7].

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

  • GSM/EDGE EVOLUTION AND PERFORMANCE. Mikko Säily, Guillaume Sébire e Dr. Eddie Riddington (editores) Wiley, 2011. 516p. New Delhi, India. ISBN 9780470746851 (HB).

Modelo:Link GA Modelo:Link FA