Garriga: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

En liña

Revisión como estaba o 21 de decembro de 2012 ás 10:41

Polla espiñoso.cosas de hombres para darle calla. Quercus ilex), provocada por cabras e ovellas, a acción antrópica e o lume, actuando con sus abuelas de sus tetas. A garriga cosas minuscula que solo lo hace unos gilipollas masturbadores.

Algunhas formación da garriga poden mostrar un aspecto agradábel nalgúns períodos anuais, como nos momentos da floración dalgunhas especies, se o seu grao de cubrición do terreo é significativo. Nestes casos pode adquirir tons azuis-violáceos en formacións ricas en romeu, e violáceo se predomina a cantroxo (Lavandula stoechas), amarelo se abonda en Helicriso, en arbustos de xesta (Genista sp) e Calycotomae. Mais grande parte do ano semella desolada, sobre todo se ocupa grandes superficies. Outra característica típica da garriga é o intenso perfume que emana das inúmeras especies aromáticas que a compoñen, especialmente, a parte das citadas, plantas das familias das Labiatae e das Asteraceae. A vexetación herbácea está sobre todo representada por plantas anuais, moitas espiñosas, sen que falten as perennes, como plantas bulbosas.

Historia

A garriga non foi sempre o ermo árido que coñecemos. Outrora foi lugar dunha importante actividade. Sen falar dos innúmeros vestixios prehistóricos e medievais: (megálitos, castelos, cavernas fortificadas, ermidas...), os rabaños de cabras e ovellas pastaban aí, os vidreiros alimentaban os seus fornos cos a madeira proveniente das fragas da garriga, os carboeiros pinchaban as árbores para fabricar carbón para as cidades, buscábase a cortiza para preparar os coiros, e montes enteiros eran rozados para plantar oliveiras ou viñedos.

Toda esa actividade declinou con a chegada da revolución industrial, e co éxodo rural que a acompañaría posteriormente. As rozadas para usos humanos e gandeiros diminuíron progresivamente, e a vexetación recobrou terreo mesmo nos camiños.

Especies vexetais

Entre as plantas típicas da garriga áchanse:

o aphyllantho de Montpellier (Aphyllanthes monspeliensis)
o érbedo (Arbutus unedo),
o abrótega (Asphodelus),
Cneorum tricoccon
un tipo de carrasco (Quercus coccifera),
a enciñeira (Quercus ilex),
o cabrifollo (Lonicera etrusca, Lonicera implexa),
un tipo de esteba (Cistus albidus),
a leiterena (Euphorbia),
Helichrysum italicum
Helichrysum microphyllum
o cantroxo, Lavandula stoechas
Phillyrea angustifolia,
Phillyrea latifolia,
a xilbarbeira (Ruscus aculeatus),
o xenebreiro oxicedro ou catanus (Juniperus oxycedrus),
o xenebreiro de Fenicia (Juniperus phoenicea),
a xesta escorpión (Genista scorpius),
o lentisco (Pistacia lentiscus),
Rhamnus alaternus,
a oliveira brava (Olea europaea sylvestris),
as orquídeas (ophrys),
o escornacabras (Pistacia terebinthus),
o romeu (Rosmarinus officinalis),
a silvamar (Smilax aspera),
o tomiño (Thymus vulgaris).
as xestas, Genista spp.

Véxase tamén

Outros artigos

@@ Liña 1: / Liña 1: @@
-Polla espiñoso.cosas de hombres para darle calla. ''[[Quercus]]'' (''Quercus pubescens'', ''Quercus ilex''), provocada por cabras e ovellas, a acción antrópica e o lume, actuando desde hai máis de 5000 anos.
+Polla espiñoso.cosas de hombres para darle calla. ''Quercus ilex''), provocada por cabras e ovellas, a acción antrópica e o lume, actuando con sus abuelas de sus tetas.
+A ''garriga'' cosas minuscula que solo lo hace unos gilipollas masturbadores.
-A ''garriga'' cosas minuscula que solo lo hace Raul lomba lopez.
 Algunhas formación da ''garriga'' poden mostrar un aspecto agradábel nalgúns períodos anuais, como nos momentos da floración dalgunhas especies, se o seu grao de cubrición do terreo é significativo. Nestes casos pode adquirir tons azuis-violáceos en formacións ricas en [[romeu]], e violáceo se predomina a [[cantroxo]] (''Lavandula stoechas''), amarelo se abonda en [[Helicriso]], en arbustos de [[xesta]] (Genista sp) e [[Calycotomae]]. Mais grande parte do ano semella desolada, sobre todo se ocupa grandes superficies. Outra característica típica da garriga é o intenso perfume que emana das inúmeras especies aromáticas que a compoñen, especialmente, a parte das citadas, plantas das familias das [[Labiatae]] e das [[Asteraceae]]. A vexetación herbácea está sobre todo representada por plantas anuais, moitas espiñosas, sen que falten as perennes, como plantas bulbosas.