Luis Martín-Santos: Diferenzas entre revisións
| Liña 3: | Liña 3: | ||
== Biografía == |
== Biografía == |
||
Aos cinco anos trasladouse a [[Donostia]], onde o seu pai (médico militar), fora destinado. Cursou Medicina en [[Salamanca]] e |
Aos cinco anos trasladouse a [[Donostia]], onde o seu pai (médico militar), fora destinado. Cursou Medicina en [[Salamanca]] e doutorouse en [[Madrid]] no [[1947]]. Especializouse en [[Psiquiatría]], tanto en [[Madrid]] coma na [[Alemaña]]. Á súa volta consegue o posto de director do Centro Psiquiátrico de Donostia, sendo frecuentes as súas estancias en Madrid, onde conta con amigos coma [[Sánchez Ferlosio]] ou [[Juan Benet]]. |
||
Tamén tivo unha salientable actividade política, chegando a ser membro do Comité Executivo do daquela clandestino [[Partido Socialista Obrero Español]], circunstancia pola cal foi detido en varias ocasións. |
Tamén tivo unha salientable actividade política, chegando a ser membro do Comité Executivo do daquela clandestino [[Partido Socialista Obrero Español]], circunstancia pola cal foi detido en varias ocasións. |
||
Revisión como estaba o 30 de outubro de 2012 ás 13:26
Luis Martín-Santos, nado en Larache (Marrocos) o 11 de novembro de 1924 e finado en Gasteiz o 21 de febreiro de 1964, foi un médico psiquiátrico e escritor en lingua castelá. A súa novela máis coñecida é Tiempo de silencio (1961), obra de denuncia social cunha valente renovación estilística. A trama trancorre en Madrid no outono de 1949 e o autor amosa, con fina ironía, o panorama das clases sociais da cidade.
Biografía
Aos cinco anos trasladouse a Donostia, onde o seu pai (médico militar), fora destinado. Cursou Medicina en Salamanca e doutorouse en Madrid no 1947. Especializouse en Psiquiatría, tanto en Madrid coma na Alemaña. Á súa volta consegue o posto de director do Centro Psiquiátrico de Donostia, sendo frecuentes as súas estancias en Madrid, onde conta con amigos coma Sánchez Ferlosio ou Juan Benet.
Tamén tivo unha salientable actividade política, chegando a ser membro do Comité Executivo do daquela clandestino Partido Socialista Obrero Español, circunstancia pola cal foi detido en varias ocasións.
Finou nun accidente de automóbil en 1964.
Obras de Psiquiatría
- Dithey, Jaspers y la comprensión del enfermo mental (1955)
- Libertad, temporalidad y transferencia en el psicoanálisis existencial (1964).
Obras literarias
- Tiempo de silencio (1961)
- Apólogos (1970), póstuma
- Tiempo de destrución (1975), póstuma e inacabada.
Véxase tamén
Bibliografía
- Lázaro, F. e Tusón, V. (1982). Literatura Española. Ed. Anaya