FerroAtlántica: Diferenzas entre revisións

FerroAtlántica S.A.
	;
Tipo	Sociedade Anónima
Fundación	1903
Matriz	Grupo Villar Mir
Localización	Paseo de la Castellana, 259-D Plantas 45 y 49, 28046 Madrid
Persoas clave	Juan Miguel Villar Mir
Industria	Metal
Produtos	Aleacións
Na rede
	http://www.gestamp.com/
	[ editar datos en Wikidata ]

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 29 de outubro de 2012 ás 19:32

FerroAtlántica é unha empresa galega con sede en Madrid primeiro produtor mundial de silicio metal e de ferroaleacións co 15% do mercado mundial. Ten15 fábricas (6 en Francia, 5 en España, 2 en Sudáfrica, unha en Venezuela e outra en China). A capacidade de produción total é de 300.000 toneladas ao ano^[2].

Historia

A historia da empresa iníciase co aproveitamento eléctrico do río Xallas o 17 de outubro de 1910. O Goberno Civil da Coruña outorga unha concesión a Francisco del Campo Lacalle para un aproveitamento eléctrico no Xallas cun caudal máximo de 6.000 litros por segundo e un salto de 19,13 metros^[3]. A empresa medrou mercando concesións, fábricas e canteiras. En 1992 compra a División de Ferroaleacións do Grupo Carburos Metálicos, constituíndose o 4 de decembro de ese mesmo ano a sociedade FerroAtlántica, no ano 2007 constitúese o Grupo FerroAtlántica^[4].

FerroAtlántica ten actualmente tres fábricas en Galiza e seis centrais hidroeléctricas. Dúas das fábrias están na Costa da Morte, provincia da Coruña, nos concellos de Cee e Dumbría. A outra das fábricas está no Polígono Industrial de Sabón, Arteixo.

Cinco das centrais hidroeléctricas están situadas na cunca do río Xallas (Dumbría) e unha na cunca do río Grande do Porto (Vimianzo). A enerxía eléctrica consómese nas fábricas do grupo vendendo o excedente. O mineral de cuarzo obtense de canteiras propiedade do grupo como a de Serrabal entre Vedra e Boqueixón.

En 2007 a empresa abriu as comportas da presa da Fervenza deixando o río Xallas e o encoro sen auga causando a morte de milleiros de peixes. Ferroatlántica foi condeada ao pago de 305.954 euros e dous directivos a multas de 4.320 euros, segundo sentenza firme do Xuzgado do Penal número seis da Coruña. O fallo condenou en novembro de 2011 á empresa de Juan Miguel Villar Mir a abonar 265.954 euros á Xunta e outros 40.000 a partes iguais entre a Federación Galega de Pesca e Salmo Club de Pesca Deportiva^[5].

A empresa ten certificacións ISO 9001 así como certificación OSHAS. Todas elas tamén adheridas ao Regulamento de Ecoxestión e Ecoauditoría Ambiental EMAS (Environmental Management and Audit System). Certificación ISO 14001, do Regulamento de Ecoxestión e Ecoauditoría Ambiental EMAS (Environmental Management and Audit System). A empresa temén cumpre o reglamento REACH (Registration, Evaluation, Authorization and Restriction of Chemicals Substances).

Produtos

Si Metal
SiMn
FeMn
FeMn Af
FeSi
Microsílice
Pasta Söderberg

Notas

↑ [http://www.lavozdegalicia.es/carballo/2010/12/19/0003_8918535.htm Un paseo completo desde Carburos hasta Ferroatlántica. La Voz de Galicia ]
↑ Ferroatlántica analiza invertir 400 millones para fabricar silicio en Canadá. Expansión
↑ Medio Ambiente admite que Fraga dio un permiso irregular a Villar Mir. El País
↑ Historia de FerroAtlántica
↑ Hernández usa una multa a Ferroatlántica para recuperar el Xallas. El País

Véxase tamén

Ligazóns externas

Páxina web da empresa

[1] [http://www.lavozdegalicia.es/carballo/2010/12/19/0003_8918535.htm Un paseo completo desde Carburos hasta Ferroatlántica. La Voz de Galicia ]

[2] Ferroatlántica analiza invertir 400 millones para fabricar silicio en Canadá. Expansión

[3] Medio Ambiente admite que Fraga dio un permiso irregular a Villar Mir. El País

[4] Historia de FerroAtlántica

[5] Hernández usa una multa a Ferroatlántica para recuperar el Xallas. El País

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Liña 27: / Liña 27: @@
 ==Historia==
 [[File:Polígono industrial de Sabón, Oseiro, Arteixo.jpg|miniatura|En primeiro termo a fábrica de FerroAtlántica en Sabón]]
-A historia da empresa iníciase co aproveitamento eléctrico do río Xallas o 17 de outubro de 1910. O Goberno Civil da Coruña outorga unha concesión a [[Francisco del Campo Lacalle]] para un aproveitamento eléctrico no Xallas cun caudal máximo de 6.000 litros por segundo e un salto de 19,13 metros<ref>[http://elpais.com/diario/2010/12/15/galicia/1292411894_850215.html Medio Ambiente admite que Fraga dio un permiso irregular a Villar Mir. El País]</ref>. A empresa medrou mercando concesións, fábricas e canteiras.
+A historia da empresa iníciase co aproveitamento eléctrico do río Xallas o 17 de outubro de 1910. O Goberno Civil da Coruña outorga unha concesión a [[Francisco del Campo Lacalle]] para un aproveitamento eléctrico no Xallas cun caudal máximo de 6.000 litros por segundo e un salto de 19,13 metros<ref>[http://elpais.com/diario/2010/12/15/galicia/1292411894_850215.html Medio Ambiente admite que Fraga dio un permiso irregular a Villar Mir. El País]</ref>. A empresa medrou mercando concesións, fábricas e canteiras. En 1992 compra a División de Ferroaleacións do Grupo Carburos Metálicos, constituíndose o 4 de decembro de ese mesmo ano a sociedade FerroAtlántica, no ano 2007 constitúese o Grupo FerroAtlántica<ref>[http://www.ferroatlantica.es/index.php/es/historia Historia de FerroAtlántica]</ref>.
 FerroAtlántica ten actualmente tres fábricas en Galiza e seis centrais hidroeléctricas. Dúas das fábrias están na [[Costa da Morte]], [[provincia da Coruña]], nos concellos de [[Cee]] e [[Dumbría]]. A outra das fábricas está no Polígono Industrial de Sabón, [[Arteixo]].