Mosteiro: Diferenzas entre revisións
m →Os mosteiros de Occidente: Igrexa Católica Romana |
m r2.7.2) (Bot: Engado: mk:Манастир; elimino: cy:Lleiandy, mzn:صومعه (اردبیل) |
||
Liña 55: | Liña 55: | ||
[[ca:Monestir]] |
[[ca:Monestir]] |
||
[[cs:Klášter]] |
[[cs:Klášter]] |
||
[[cy:Lleiandy]] |
|||
[[da:Kloster]] |
[[da:Kloster]] |
||
[[de:Kloster]] |
[[de:Kloster]] |
||
Liña 82: | Liña 81: | ||
[[lt:Vienuolynas]] |
[[lt:Vienuolynas]] |
||
[[lv:Klosteris]] |
[[lv:Klosteris]] |
||
[[mk:Манастир]] |
|||
[[mzn:صومعه (اردبیل)]] |
|||
[[nds-nl:Klooster]] |
[[nds-nl:Klooster]] |
||
[[nl:Klooster (gebouw)]] |
[[nl:Klooster (gebouw)]] |
Revisión como estaba o 19 de outubro de 2012 ás 06:16
Mosteiro, palabra que procede do grego monos (só), designa un grupo de construcións de residencia e práctica relixiosa de monxes ou monxas.
Definición
O termo convento, do latín conventus que significa "asemblea", procede orixinalmente da asemblea romana onde os cidadáns se reunian para fins administrativos ou de xustiza (conventum iuridicum). Posteriormente pasouse a utilizar con sentido relixioso, relativamente ao monasticismo cando, para mellor servir e amar a Deus, os homes se retiraban do mundo, primeiro soiños, despois en grupos de monxes (comunidades relixiosas), para edificios concebidos para o efeito, os conventos. En termos xerais, ainda que convento sexa sinónimo de mosteiro (algunhas persoas pensan, erradamente, que os mosteiros se destinan a homes e os conventos, a mulleres), a palabra convento pode ser, especificamente utilizada para as ordes monásticas de vida activa, mentres que mosteiro se aplica, en xeral, a ordes contemplativas, vocacionadas para a clausura - mais tal diferenciación non presenta unanimidade existindo diversos posicionamentos doutrinais.
Os mosteiros de Occidente
San Bieito, no Occidente, foi o primeiro a crear a estrutura de un convento. Despois, ao traballo da Igrexa, xuntouse o das cruzadas desde o século XII nas Ordes militares, e o dos apostolados nas Ordes mendicantes. Os conventos, fose cal fose o estilo arquitectónico da súa construción, tiveron sempre unha traza fundamentalmente igual, debido ás exixencias da vida relixiosa en comunidade: a igrexa conventual co coro; o claustro onde abrian as salas en que se realizaban os outros actos de vida en comun; a sala do capítulo para as reunións solemnes de instrución e corrección onde normalmente tamén eran erguidos o refeitorio e a biblioteca; encima, a toda a volta, corrian os dormitorios, con celas individuais; ao redor do edificio, campo para recreo e cultivo.
A Igrexa, a través dos mosteiros, cumpriu un papel determinante na transición entre a antigüidade e o feudalismo, na consolidación do sistema feudal, cuxo control, seguindo a Le Golf: "pasa en todos os elementos esenciais pola igrexa, igrexa de celibatarios que dominan a produción económica, a medida do tempo, os lazos de parentesco, a ensinanza, a cultura, a arte, a asistencia e a caridade" [1]
O cristiano medieval fixo dos mosteiros uns dos centros mais beneficiados das súas actitudes piadosas co obxecto de procurar os seus servizos relixiosos para que actuaran como intermediarios entre Deus e os fieis. Reciben limosnas e doazóns a cambio de actuar como axentes redentores que interceden polos fieis na procura da salvación da súa alma.
Podemos falar logo de que o cristiano medieval buscou o mosteiro tanto na vida como na morte.
Os mosteiros en Galicia
- Artigo principal: Mosteiros e conventos de Galicia.
A aparación en Galicia da primeira comunidade bieita documéntase en datas moi tardías. A incorporación á Orde de Cluny foi promovida durante o reinado de Afonso VI (metade do século XII) e a finais deste século e principios do seguinte moitos dos mosteiros galeegos acolléronse a reforma do Císter. Durante toda a Idade Media os cenobios foron obxecto de interese da nobreza galega que vinculaba pola forza ao mosteiro coa súa linaxe e economía. En tempos dos Reis Católicos o Papa ordea a restruturación do entramado monacal de España. A partir de entón todos os mosteiros e conventos pasaron a depender dun mosteiro central pasando a formar parte da Congregación Cisterciense de Castela. No caso de Galicia os mosteiros masculinos pasaron a depender do Mosteiro de San Martiño Pinario e os de mulleres do Convento de San Paio de Antealtares.