Enuma Elish

O Enuma Elish é un poema babilónico que relata a creación do mundo. Consta de sete taboíñas que conteñen cada unha delas entre 115 e 170 liñas de escrita cuneiforme en lingua acadia escritas cara ao 1.200 a. C. Foron achadas entre as ruinas da biblioteca do rei Asurbanipal en Nínive (669 a. C. - 627 a. C.).

Contido

Enuma elish son as dúas primeiras palabras coas que dá comezo o poema e que en acadio significan cando no alto. Reflicte a loita entre a Orde, personificada no deus Marduk e o Caos, representada na deusa Tiamat, narrando o nacemento dos deuses e a creación do universo, así coma os inicios dos humanos na Terra. Cómpre enmarcar o poema no contexto da relevancia adquirida por Marduk como deus principal de Babilonia, constituíndo o poema unha exaltación da figura deste deus levada a cabo por escribas babilonios.

Describe como a deusa das augas salgadas, Tiamat, e o deus da auga dóce, Apsu, deron lugar a unha familia de deuses ao mesturaren as súas augas. Estes novos deuses amolaron a Apsu, que decidiu matalos, mais un daqueles, Ea, logrou anticiparse e deu morte ao seu pai. Ea enxendrou a Marduk, quen deberá combater a Tiamat, decidida a vingar a morte de Apsu. Finalmente, Marduk derrota a Tiamat e co sangue de Kingu, o segundo esposo de Tiamat, Ea crea a Humanidade.

Na honra de Marduk edificouse en Babilonia o Etenemanki, zigurat de sete pisos de altura do que só se conserva a ubicación e que quizais se corresponda coa sonada Torre de Babel.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Enuma elish, blogue da Doutora en Historia Ana María Vázquez Hoys (en castelán).
• O Enuma Elish na Ancient Enciclopedia History (en inglés).