Valencia (morfosintaxe): Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Engado: nn:Valens i lingvistikk |
m r2.7.1) (Bot: Engado: zh:配价 |
||
Liña 40: | Liña 40: | ||
[[sv:Valens (lingvistik)]] |
[[sv:Valens (lingvistik)]] |
||
[[uk:Валентність (мовознавство)]] |
[[uk:Валентність (мовознавство)]] |
||
[[zh:配价]] |
Revisión como estaba o 26 de setembro de 2012 ás 09:28
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Valencia.
Valencia é un concepto morfosintáctico creado en 1959 por Lucien Tesnière para definir o potencial sintagmático dunha unidade lingüística de relacionarse con outras unidades.
Características
O concepto de valencia derívase da definición de valencia en química. Adoita usarse de tres modos:
- aplicado especialmente ó verbo como núcleo da cláusula, aínda que tamén se pode falar de valencia de adxectivos e substantivos.
- aplicado ó verbo atende preferentemente á valencia léxica.
- aplicado ó verbo, non se consideran tódolos elementos que poden depender del, senón só os chamados actantes (suxeito, obxecto directo, obxecto indirecto, suplemento), non os circunstantes (C.C.)
Exemplo
- "Vou alá". O verbo "ir" ten como valencia un só actante (o suxeito) (non se consideran os circunstantes); é un verbo "monovalente"
- "Busqueiche o abrigo". O verbo buscar ten como valencia tres actantes (suxeito, obxecto directo, obxecto indirecto); é un verbo "trivalente"
Tipos de valencias
- Valencia activa: capacidade de ser rexente de certas unidades nunha estrutura.
- Valencia pasiva, capacidade de ser rexido nunha estrutura.
- Valencia xeral: concepto que podemos atribuír ó potencial sintagmático dunha categoría gramatical.
- Valencia léxica: concepto que podemos atribuír ó potencial sintagmático dun lexema particular).