Factor Nod: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Miguelferig (conversa | contribucións)
Miguelferig (conversa | contribucións)
Liña 6: Liña 6:
Os factrores Nod quimicamente son lipoquitooligosacáridos (LCOs) que constan dun esqueleto oligomérico de [[quitina]] acilada con varias substitucións de [[grupo funcional|grupos funcionais]] en residuos terminais ou non terminais. O número de moléculas de [[N-acetilglicosamina]] varía nos distintos factores Nod coñecidos; porén, xeralmente a lonxitude do esqueleto de quitina é de 3 a 5 unidades. A estrutura química exacta do factor Nod que a planta ten que recoñecer varía dunha especie bacteriana a outra e é a base da especificidade [[simbiose|simbionte]]-[[hóspede]]. Os factores Nod son recoñecidos por un tipo específico de [[quinase]]s receptoras de membrana que teñen o dominio proteico [[LysM]] (motivo [[lisina]]) nas súas porcións extracelulares. As dúas quinases receptoras LysM ([[NFR1]] e [[NFR5]]) que parecen constituír o receptor do factor Nod foron illadas primeiro na leguminosa utilizada como [[organismo modelo]] ''[[Lotus japonicus]]'' en 2003. Actualmente foron illados tamén da [[soia]] e de ''[[Medicago truncatula]]''. O NFR5 carece do clásico bucle de activación no [[dominio quinase]]. O xene ''NFR5'' carece de [[intrón]]s.
Os factrores Nod quimicamente son lipoquitooligosacáridos (LCOs) que constan dun esqueleto oligomérico de [[quitina]] acilada con varias substitucións de [[grupo funcional|grupos funcionais]] en residuos terminais ou non terminais. O número de moléculas de [[N-acetilglicosamina]] varía nos distintos factores Nod coñecidos; porén, xeralmente a lonxitude do esqueleto de quitina é de 3 a 5 unidades. A estrutura química exacta do factor Nod que a planta ten que recoñecer varía dunha especie bacteriana a outra e é a base da especificidade [[simbiose|simbionte]]-[[hóspede]]. Os factores Nod son recoñecidos por un tipo específico de [[quinase]]s receptoras de membrana que teñen o dominio proteico [[LysM]] (motivo [[lisina]]) nas súas porcións extracelulares. As dúas quinases receptoras LysM ([[NFR1]] e [[NFR5]]) que parecen constituír o receptor do factor Nod foron illadas primeiro na leguminosa utilizada como [[organismo modelo]] ''[[Lotus japonicus]]'' en 2003. Actualmente foron illados tamén da [[soia]] e de ''[[Medicago truncatula]]''. O NFR5 carece do clásico bucle de activación no [[dominio quinase]]. O xene ''NFR5'' carece de [[intrón]]s.


A expresión do xene Nod é inducida pola presenza de certos [[flavonoide]]s no chan, que foron segregados pola planta para atraer ás bacterias. <ref>José Angelo Silveira Zuanazzi, Pierre Henri Clergeot, Jean-Charles Quirion, Henri-Philippe Husson, Adam Kondorosi,1 and Pascal Ratet (1998). ''Production of Sinorhizobium meliloti nod Gene Activator and Repressor Flavonoids from Medicago sativa Roots'' Molecular Plant–Microbe Interactions 11:784–794</ref> Estas substancias químicas inducen a formación de NodD, que á súa vez activa outros xenes implicados na expresión de factores Nod e a súa secreción ao chan. Os factores Nod inducen o crecemento dos [[pelo radicular|pelos radiculares]], que medran enrolándose e envolvendo á bacteria. Isto vai seguido da rotura localizada dunha zona da [[parede celular]] e a invaxinación da [[membrana plasmática]] da célula da planta, o que facilitará a penetración no pelo radicular da bacteria e a formación dun filamento de infección. <ref>Daniel J. Gage (2004). ''Infection and Invasion of Roots by Symbiotic, Nitrogen-Fixing Rhizobia during Nodulation of Temperate Legumes'' Microbiol Mol Biol Rev. 68:280–300</ref> Despois continúa o desenvolvemento do nódulo, onde se realizará a fixación do nitróxeno. Os factores Nod actún inducindo cambios na expresión xénica na leguminosa, principalmente nos xenes de nodulina, que se necesitan para a organoxénese do [[nódulo radicular|nódulo]]. <ref>Francine Govers, Marja Moerman, J. Allan Downie, Paul Hooykaas, Henk J. Franssen, Jeanine Louwerse, Albert Van Kammen and Ton Bisseling (1986). ''Rhizobium nod genes are involved in inducing an early nodulin gene'' Nature 323:564–466</ref>
A expresión do [[xene]] Nod é inducida pola presenza de certos [[flavonoide]]s no chan, que foron segregados pola planta para atraer ás bacterias. <ref>José Angelo Silveira Zuanazzi, Pierre Henri Clergeot, Jean-Charles Quirion, Henri-Philippe Husson, Adam Kondorosi,1 and Pascal Ratet (1998). ''Production of Sinorhizobium meliloti nod Gene Activator and Repressor Flavonoids from Medicago sativa Roots'' Molecular Plant–Microbe Interactions 11:784–794</ref> Estas substancias químicas inducen a formación de NodD, que á súa vez activa outros xenes implicados na expresión de factores Nod e a súa secreción ao chan. Os factores Nod inducen o crecemento dos [[pelo radicular|pelos radiculares]], que medran enrolándose e envolvendo á bacteria. Isto vai seguido da rotura localizada dunha zona da [[parede celular]] e a invaxinación da [[membrana plasmática]] da célula da planta, o que facilitará a penetración no pelo radicular da bacteria e a formación dun filamento de infección. <ref>Daniel J. Gage (2004). ''Infection and Invasion of Roots by Symbiotic, Nitrogen-Fixing Rhizobia during Nodulation of Temperate Legumes'' Microbiol Mol Biol Rev. 68:280–300</ref> Despois continúa o desenvolvemento do nódulo, onde se realizará a fixación do nitróxeno. Os factores Nod actúan inducindo cambios na expresión xénica na [[leguminosa]], principalmente nos xenes de nodulina, que se necesitan para a organoxénese do [[nódulo radicular|nódulo]]. <ref>Francine Govers, Marja Moerman, J. Allan Downie, Paul Hooykaas, Henk J. Franssen, Jeanine Louwerse, Albert Van Kammen and Ton Bisseling (1986). ''Rhizobium nod genes are involved in inducing an early nodulin gene'' Nature 323:564–466</ref>


É interesante que polo menos tres xenes da planta que son estimulados polos factores Nod están tamén implicados na simbiose das [[micorriza arbuscular|micorrizas arbusculares]]. <ref>B. Oláh, C. Brière, G. Bécard, J. Dénarié and C.Gough (2005). ''Nod factors and a diffusible factor from arbuscular mycorrhizal fungi stimulate lateral root formation in Medicago truncatula via the DMI1/DMI2 signalling pathway.'' Plant J. 44:195–207</ref> A adición de certos factores Nod potencia a colonización por micorrizas arbusculares, o que indica que estas dúas simbioses poden ter algúns mecanismos comúns.
É interesante que polo menos tres xenes da planta que son estimulados polos factores Nod están tamén implicados na [[simbiose]] das [[micorriza arbuscular|micorrizas arbusculares]]. <ref>B. Oláh, C. Brière, G. Bécard, J. Dénarié and C.Gough (2005). ''Nod factors and a diffusible factor from arbuscular mycorrhizal fungi stimulate lateral root formation in Medicago truncatula via the DMI1/DMI2 signalling pathway.'' Plant J. 44:195–207</ref> A adición de certos factores Nod potencia a colonización por micorrizas arbusculares, o que indica que estas dúas simbioses poden ter algúns mecanismos comúns.


== Notas ==
== Notas ==

Revisión como estaba o 14 de setembro de 2012 ás 11:00

Estrutura química do factor Nod de Sinorhizobium meliloti.

Os factores Nod ou factores de nodulación son moléculas sinalizadoras producidas polas bacterias coñecidas como rizobios durante a iniciación da formación dos nódulos radiculares na raíz das plantas leguminosas coas cales viven en simbiose para facer a fixación do nitróxeno. Tanto as plantas como as bacterias colaboran no estabecemento desta simbiose liberando certas substancias ou crecendo dunha determinada maneira. A planta recoñece a presenza de factores Nod bacterianos no chan e prepárase para establecer a simbiose. Os rizobios producen nitróxeno asimilable para a planta, e a planta produce leghemoglobina para captar o osíxeno que inhibiría o encima nitroxenase bacteriano que realiza a fixación, e proporcionan tamén compostos carbonados para a bacteria.

Características

Os factrores Nod quimicamente son lipoquitooligosacáridos (LCOs) que constan dun esqueleto oligomérico de quitina acilada con varias substitucións de grupos funcionais en residuos terminais ou non terminais. O número de moléculas de N-acetilglicosamina varía nos distintos factores Nod coñecidos; porén, xeralmente a lonxitude do esqueleto de quitina é de 3 a 5 unidades. A estrutura química exacta do factor Nod que a planta ten que recoñecer varía dunha especie bacteriana a outra e é a base da especificidade simbionte-hóspede. Os factores Nod son recoñecidos por un tipo específico de quinases receptoras de membrana que teñen o dominio proteico LysM (motivo lisina) nas súas porcións extracelulares. As dúas quinases receptoras LysM (NFR1 e NFR5) que parecen constituír o receptor do factor Nod foron illadas primeiro na leguminosa utilizada como organismo modelo Lotus japonicus en 2003. Actualmente foron illados tamén da soia e de Medicago truncatula. O NFR5 carece do clásico bucle de activación no dominio quinase. O xene NFR5 carece de intróns.

A expresión do xene Nod é inducida pola presenza de certos flavonoides no chan, que foron segregados pola planta para atraer ás bacterias. [1] Estas substancias químicas inducen a formación de NodD, que á súa vez activa outros xenes implicados na expresión de factores Nod e a súa secreción ao chan. Os factores Nod inducen o crecemento dos pelos radiculares, que medran enrolándose e envolvendo á bacteria. Isto vai seguido da rotura localizada dunha zona da parede celular e a invaxinación da membrana plasmática da célula da planta, o que facilitará a penetración no pelo radicular da bacteria e a formación dun filamento de infección. [2] Despois continúa o desenvolvemento do nódulo, onde se realizará a fixación do nitróxeno. Os factores Nod actúan inducindo cambios na expresión xénica na leguminosa, principalmente nos xenes de nodulina, que se necesitan para a organoxénese do nódulo. [3]

É interesante que polo menos tres xenes da planta que son estimulados polos factores Nod están tamén implicados na simbiose das micorrizas arbusculares. [4] A adición de certos factores Nod potencia a colonización por micorrizas arbusculares, o que indica que estas dúas simbioses poden ter algúns mecanismos comúns.

Notas

  1. José Angelo Silveira Zuanazzi, Pierre Henri Clergeot, Jean-Charles Quirion, Henri-Philippe Husson, Adam Kondorosi,1 and Pascal Ratet (1998). Production of Sinorhizobium meliloti nod Gene Activator and Repressor Flavonoids from Medicago sativa Roots Molecular Plant–Microbe Interactions 11:784–794
  2. Daniel J. Gage (2004). Infection and Invasion of Roots by Symbiotic, Nitrogen-Fixing Rhizobia during Nodulation of Temperate Legumes Microbiol Mol Biol Rev. 68:280–300
  3. Francine Govers, Marja Moerman, J. Allan Downie, Paul Hooykaas, Henk J. Franssen, Jeanine Louwerse, Albert Van Kammen and Ton Bisseling (1986). Rhizobium nod genes are involved in inducing an early nodulin gene Nature 323:564–466
  4. B. Oláh, C. Brière, G. Bécard, J. Dénarié and C.Gough (2005). Nod factors and a diffusible factor from arbuscular mycorrhizal fungi stimulate lateral root formation in Medicago truncatula via the DMI1/DMI2 signalling pathway. Plant J. 44:195–207

Véxase tamén

Outros artigos