Disquete: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
MerlIwBot (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 17: Liña 17:
Os disquetes (cuxo nomee foi escollido para ser similar á palabra "[[casete]]"), gozaron dunha gran popularidade nas décadas dos oitenta e os noventa, usándose en [[ordenador doméstico|ordenadores domésticos]] e [[ordenador persoal|persoais]] ("PC") talles como [[Apple II]], [[Apple Macintosh|Macintosh]], [[Commodore 64]], [[Commodore Amiga|Amiga]] e [[IBM PC]] para distribuír [[software]], transferir datos entre ordenadores e crear pequenas [[copia de seguridade|copias de seguridade]]. Antes da popularización dos [[disco duro|discos duros]] nos PC, os disquetes usábanse para almacenar [[sistema operativo|sistemas operativos]], [[aplicación informática|aplicacións informáticas]] e outros datos. Moitas PC almacenaban de forma permanente o [[núcleo (computación)|núcleo]] dos seus sistemas operativos en [[memoria ROM|memorias ROM]], pero gardaban os seus sistemas operativos nun disquete, como ocorría con [[CP/M]] ou, posteriormente, con [[DOUS]].
Os disquetes (cuxo nomee foi escollido para ser similar á palabra "[[casete]]"), gozaron dunha gran popularidade nas décadas dos oitenta e os noventa, usándose en [[ordenador doméstico|ordenadores domésticos]] e [[ordenador persoal|persoais]] ("PC") talles como [[Apple II]], [[Apple Macintosh|Macintosh]], [[Commodore 64]], [[Commodore Amiga|Amiga]] e [[IBM PC]] para distribuír [[software]], transferir datos entre ordenadores e crear pequenas [[copia de seguridade|copias de seguridade]]. Antes da popularización dos [[disco duro|discos duros]] nos PC, os disquetes usábanse para almacenar [[sistema operativo|sistemas operativos]], [[aplicación informática|aplicacións informáticas]] e outros datos. Moitas PC almacenaban de forma permanente o [[núcleo (computación)|núcleo]] dos seus sistemas operativos en [[memoria ROM|memorias ROM]], pero gardaban os seus sistemas operativos nun disquete, como ocorría con [[CP/M]] ou, posteriormente, con [[DOUS]].


Tamén foi usado na industria dos [[videoxogo]]s, cando [[Nintendo]] fixo un formato propio de disquete, parecido ao actual de 3 1/2, para usar cun périferico deseñado para a consola [[Famicom]] chamado [[Famicom Disk Drive]]. Porén, só se lanzo en [[Xapón]]. Tamén se vendían disquetes en branco, para gravar xogos na rúa, mediante máquinas automáticas instaladas nalgúns lugares de Xapón.
Tamén foi usado na industria dos [[videoxogo]]s, cando [[Nintendo]] fixo un formato propio de disquete, parecido ao actual de 3 1/2, para usar cun périferico deseñado para a consola [[Famicom]] chamado [[Famicom Disk Drive]]. No entanto, só se lanzo en [[Xapón]]. Tamén se vendían disquetes en branco, para gravar xogos na rúa, mediante máquinas automáticas instaladas nalgúns lugares de Xapón.


Coa chegada da década dos noventa, o aumento do tamaño do software fixo que moitos programas distribuísense en conxuntos de disquetes. Cara ao final dos noventa, a distribución do software foi migrando gradualmente cara ao [[CD-ROM]], e introducíronse formatos de copias de seguridade de maior densidad, como os [[disco Zip|discos Zip]] de [[Iomega]]. Coa chegada do acceso total á [[Internet]], das redes [[Ethernet]] baratas e das [[memoria USB|memorias USB]], os disquetes deixaron de ser necesarios para a transferencia de datos. A partir de entón, as copias de seguridade empezaron a realizarse en [[cinta magnética|cintas magnéticas]] de alta capacidade como [[cinta de audio digital|cintas de audio digitales (DAT)]] ou ''[[streamer]]s'', ou a escribirse en [[Disco compacto|discos compactos (CD)]] ou [[DVD]]. Un intento a finais dos noventa (sen éxito no mercado), de continuar cos disquetes foi o [[SuperDisk]] (LS-120), cunha capacidade de 120 MB (en realidade 120.375 MiB 6848 cilindros x 36 bloques/cilindro x 512 bytes, sendo o lector compatible cos disquetes estándar de 3½ pulgadas.
Coa chegada da década dos noventa, o aumento do tamaño do software fixo que moitos programas distribuísense en conxuntos de disquetes. Cara ao final dos noventa, a distribución do software foi migrando gradualmente cara ao [[CD-ROM]], e introducíronse formatos de copias de seguridade de maior densidad, como os [[disco Zip|discos Zip]] de [[Iomega]]. Coa chegada do acceso total á [[Internet]], das redes [[Ethernet]] baratas e das [[memoria USB|memorias USB]], os disquetes deixaron de ser necesarios para a transferencia de datos. A partir de entón, as copias de seguridade empezaron a realizarse en [[cinta magnética|cintas magnéticas]] de alta capacidade como [[cinta de audio digital|cintas de audio digitales (DAT)]] ou ''[[streamer]]s'', ou a escribirse en [[Disco compacto|discos compactos (CD)]] ou [[DVD]]. Un intento a finais dos noventa (sen éxito no mercado), de continuar cos disquetes foi o [[SuperDisk]] (LS-120), cunha capacidade de 120 MB (en realidade 120.375 MiB 6848 cilindros x 36 bloques/cilindro x 512 bytes, sendo o lector compatible cos disquetes estándar de 3½ pulgadas.

Revisión como estaba o 16 de xullo de 2012 ás 22:25

Disquete 90mm (3½ inch)
Disquete 5 1/4
Componentes internos dun disquete de 3½:
1. Rañura de protección contra a escrita
2. Eixo (hub)
3. Tampa móbil
4. Caixa de plástico
5. Anel de papel
6. Disco magnético
7. Sector do disco

O disquete (ou a disquete) é un disco removible de almacenamento fixo de dados. O termo equivalente en inglés é floppy-disk, significando disco flexíbel.

Pode ter o tamaño de 3,5 polgadas con capacidade de almacenamento de 720 KB (DD, Double Density) até 2,88 MB (ED, Extra Density), aínda que o máis común actualmente sexa 1,44 MB (HD, High Density), ou 5,25 polgadas con almacenamento de 160 KB (Single Side = Face Simples) até 1,2 MB (HD).

Historia

Os disquetes (cuxo nomee foi escollido para ser similar á palabra "casete"), gozaron dunha gran popularidade nas décadas dos oitenta e os noventa, usándose en ordenadores domésticos e persoais ("PC") talles como Apple II, Macintosh, Commodore 64, Amiga e IBM PC para distribuír software, transferir datos entre ordenadores e crear pequenas copias de seguridade. Antes da popularización dos discos duros nos PC, os disquetes usábanse para almacenar sistemas operativos, aplicacións informáticas e outros datos. Moitas PC almacenaban de forma permanente o núcleo dos seus sistemas operativos en memorias ROM, pero gardaban os seus sistemas operativos nun disquete, como ocorría con CP/M ou, posteriormente, con DOUS.

Tamén foi usado na industria dos videoxogos, cando Nintendo fixo un formato propio de disquete, parecido ao actual de 3 1/2, para usar cun périferico deseñado para a consola Famicom chamado Famicom Disk Drive. No entanto, só se lanzo en Xapón. Tamén se vendían disquetes en branco, para gravar xogos na rúa, mediante máquinas automáticas instaladas nalgúns lugares de Xapón.

Coa chegada da década dos noventa, o aumento do tamaño do software fixo que moitos programas distribuísense en conxuntos de disquetes. Cara ao final dos noventa, a distribución do software foi migrando gradualmente cara ao CD-ROM, e introducíronse formatos de copias de seguridade de maior densidad, como os discos Zip de Iomega. Coa chegada do acceso total á Internet, das redes Ethernet baratas e das memorias USB, os disquetes deixaron de ser necesarios para a transferencia de datos. A partir de entón, as copias de seguridade empezaron a realizarse en cintas magnéticas de alta capacidade como cintas de audio digitales (DAT) ou streamers, ou a escribirse en discos compactos (CD) ou DVD. Un intento a finais dos noventa (sen éxito no mercado), de continuar cos disquetes foi o SuperDisk (LS-120), cunha capacidade de 120 MB (en realidade 120.375 MiB 6848 cilindros x 36 bloques/cilindro x 512 bytes, sendo o lector compatible cos disquetes estándar de 3½ pulgadas.

Con todo, os fabricantes negábanse a suprimir a disquetera dos seus equipos persoais pola compatibilidad e porque os departamentos da tecnoloxía da información de moitas empresas apreciaban un mecanismo de transferencia de arquivos integrado que sempre funcionase correctamente sen requirir ningún controlador. Apple Computer foi o primeiro fabricante que eliminou a disquetera nun dos seus ordenadores coa chegada do modelo iMac en 1998, e Dell fixo que a disquetera fose opcional nalgúns dos seus modelos en 2003. Con todo, ata a data, estes movementos aínda non marcaron o fin dos disquetes como medios populares de almacenamiento e intercambio de datos.

Formatos

Formato do disquete Ano de introducción Capacidade de almacenamiento
(en kb se non está indicado)
Capacidade
comercializada
8-pulgadas (só lectura) 1969 80
8-pulgadas 1972 183.1 1.5 Megabits
8-pulgadas 1973 256 256 kB
8-pulgadas DD 1976 500 0.5 MB
5¼-pulgadas (35 pistas) 1976 89.6 110 kB
8-pulgadas de dúas caras 1977 1200 1.2 MB
5¼-pulgadas DD 1978 360 360 kB
3½-pulgadas
HP dunha cara
1982 280 264 kB
3-pulgadas 1982 360
3½-pulgadas (posta á venda DD) 1984 720 720 kB
5¼-pulgadas QD 1984 1200 1.2 MB
3-pulgadas DD 1984 720
3-pulgadas
Mitsumi Quick Disk
1985 128 to 256
2-pulgadas 1985 720
5¼-pulgadas Perpendicular 1986 100 MiB
3½-pulgadas HD 1987 1440 1.44 MB
3½-pulgadas ED 1990 2880 2.88 MB
3½-pulgadas LS-120 1996 120.375 MiB 120 MB
3½-pulgadas LS-240 1997 240.75 MiB 240 MB
3½-pulgadas HiFD 1998/99 150/200 MiB 150/200 MB
Acrónimos:  DD =Dobre Densidade; QD= Cuadruple Densidade; HD =Alta densidade ED=Densidade Extendida; LS= Servo Laser; HiFD = Disquete de alta capacidade

Formatos máis usados

Formatos de disquete 5"1/4
Tipo Usado en Sectores por pista pistas por cara Capacidade Taxa de transferencia de bits
Dobre densidade P.C./XT 8 40 160/320 KB 250 KBit/s
Dobre densidade P.C./XT 9 40 180/360 KB 250 KBit/s
Alta densidade AT 15 80 1,2 MB 500 KBit/s
Formato de disquete 3"1/2
Tipo Usado en Sectores por pista Pistas por cara Capacidade Taxa de transferencia de bits
Dobre densidade P.C./XT 9 80 720 KB 250 KBit/s
Alta densidade AT 18 80 1,44 MB 500 KBit/s
Alta densidade extra AT 36 80 2,88 MB 1 MBit/s

Desuso

O disquete considerouse na súa época como un dispositivo con gran capacidade de almacenamento, porén hoxe en día se tornou un obsoleto por almacenar pouca información para os padróns exixidos polo mercado. Outros soportes substituiron a súa función, tales como: e-mail, tarxeta de memoria (memory stick ou flash), pen drive (moitas veces en formato de chaveiro), CD-ROM e DVD regrabable, etc.

Ligazóns externas

Informacións diversas en inglés