Histérese: Diferenzas entre revisións
m Bot: Substitución automática de texto (-|thumb| +|miniatura| & -|thumbnail| +|miniatura|) |
m Bot: Substitución automática de texto (-|right| +|dereita| & -|left| +|esquerda|) |
||
| Liña 3: | Liña 3: | ||
==Histérese magnética== |
==Histérese magnética== |
||
A histérese con respecto ao magnetismo que presentan en diferente medida os materiais. Está relacionado coa [[saturación]], o ponto a partir do cal a indución ou [[densidade de fluxo]] '''B''' deixa de aumentar coa intensidade de [[campo magnético]] '''H'''. |
A histérese con respecto ao magnetismo que presentan en diferente medida os materiais. Está relacionado coa [[saturación]], o ponto a partir do cal a indución ou [[densidade de fluxo]] '''B''' deixa de aumentar coa intensidade de [[campo magnético]] '''H'''. |
||
[[Ficheiro:B-H_loop.png|miniatura| |
[[Ficheiro:B-H_loop.png|miniatura|dereita|300px|Curvas de histerese nun aceiro de gran orientado. Br é a remanescencia e Hc a coercitividade]] |
||
Cando o campo magnético aplicado en un material for aumentado até a saturación e en seguida for diminuído, a densidade de fluxo '''B''' non diminúe tan rapidamente canto o campo '''H'''. Desa forma cando H chega a cero, aínda existe unha densidade de fluxo remanescente, Br. Para que B chegue a cero, é necesario aplicar un campo negativo, chamado de forza coercitiva. Se H continuar aumentando no sentido negativo, o material é magnetizado con polaridade oposta. Dese modo, a magnetización inicialmente será fácil, até cando se aproxima da saturación, pasando a ser difícil. A redución do campo novamente a cero, deixa unha densidade de fluxo remanescente, -Br, e para reducir B a cero débese aplicar unha forza coercitiva no sentido positivo. Aumentando-se mais aínda o campo o material fica novamente saturado, con a polaridade inicial. |
Cando o campo magnético aplicado en un material for aumentado até a saturación e en seguida for diminuído, a densidade de fluxo '''B''' non diminúe tan rapidamente canto o campo '''H'''. Desa forma cando H chega a cero, aínda existe unha densidade de fluxo remanescente, Br. Para que B chegue a cero, é necesario aplicar un campo negativo, chamado de forza coercitiva. Se H continuar aumentando no sentido negativo, o material é magnetizado con polaridade oposta. Dese modo, a magnetización inicialmente será fácil, até cando se aproxima da saturación, pasando a ser difícil. A redución do campo novamente a cero, deixa unha densidade de fluxo remanescente, -Br, e para reducir B a cero débese aplicar unha forza coercitiva no sentido positivo. Aumentando-se mais aínda o campo o material fica novamente saturado, con a polaridade inicial. |
||
| Liña 9: | Liña 9: | ||
==Exemplo de histérese con metais== |
==Exemplo de histérese con metais== |
||
[[Ficheiro:Magnet0873.png|miniatura| |
[[Ficheiro:Magnet0873.png|miniatura|dereita|[[Campo magnético]] de un imán]] |
||
Cando o [[ferro]] non está magnetizando, seus dominios magnéticos están dispostos de maneira aleatoria. Porén, ao aplicar unha forza magnetizante, os dominios se aliñan co campo aplicado. Se invertermos o sentido do campo, os dominios tamén inverterán a súa orientación. |
Cando o [[ferro]] non está magnetizando, seus dominios magnéticos están dispostos de maneira aleatoria. Porén, ao aplicar unha forza magnetizante, os dominios se aliñan co campo aplicado. Se invertermos o sentido do campo, os dominios tamén inverterán a súa orientación. |
||
Nun transformador, o campo magnético muda de sentido sendo moitas veces por segundo, de acordo co sinal alternado aplicado. E o mesmo ocorre cos dominios do material do núcleo. Ao inverter a súa orientación, os dominios precisan superar o [[atrito]] e a inercia. Ao facer iso, disipan unha certa cantidade de potencia na forma de calor, que é chamada de perda por histérese (en grego: "falta, penuria"). |
Nun transformador, o campo magnético muda de sentido sendo moitas veces por segundo, de acordo co sinal alternado aplicado. E o mesmo ocorre cos dominios do material do núcleo. Ao inverter a súa orientación, os dominios precisan superar o [[atrito]] e a inercia. Ao facer iso, disipan unha certa cantidade de potencia na forma de calor, que é chamada de perda por histérese (en grego: "falta, penuria"). |
||
Revisión como estaba o 17 de xuño de 2012 ás 14:47
A histérese é un comportamento dun sistema que non reacciona directamente ás forzas aplicadas, senón que sofre un retraso, función da súa historia previa.
Histérese magnética
A histérese con respecto ao magnetismo que presentan en diferente medida os materiais. Está relacionado coa saturación, o ponto a partir do cal a indución ou densidade de fluxo B deixa de aumentar coa intensidade de campo magnético H.
Cando o campo magnético aplicado en un material for aumentado até a saturación e en seguida for diminuído, a densidade de fluxo B non diminúe tan rapidamente canto o campo H. Desa forma cando H chega a cero, aínda existe unha densidade de fluxo remanescente, Br. Para que B chegue a cero, é necesario aplicar un campo negativo, chamado de forza coercitiva. Se H continuar aumentando no sentido negativo, o material é magnetizado con polaridade oposta. Dese modo, a magnetización inicialmente será fácil, até cando se aproxima da saturación, pasando a ser difícil. A redución do campo novamente a cero, deixa unha densidade de fluxo remanescente, -Br, e para reducir B a cero débese aplicar unha forza coercitiva no sentido positivo. Aumentando-se mais aínda o campo o material fica novamente saturado, con a polaridade inicial.
Este fenómeno que causa o atraso entre densidade de fluxo e campo magnético é chamado de histérese magnética, encanto que o ciclo trazado pola curva de magnetización é chamado de ciclo de histérese.
Exemplo de histérese con metais
Cando o ferro non está magnetizando, seus dominios magnéticos están dispostos de maneira aleatoria. Porén, ao aplicar unha forza magnetizante, os dominios se aliñan co campo aplicado. Se invertermos o sentido do campo, os dominios tamén inverterán a súa orientación. Nun transformador, o campo magnético muda de sentido sendo moitas veces por segundo, de acordo co sinal alternado aplicado. E o mesmo ocorre cos dominios do material do núcleo. Ao inverter a súa orientación, os dominios precisan superar o atrito e a inercia. Ao facer iso, disipan unha certa cantidade de potencia na forma de calor, que é chamada de perda por histérese (en grego: "falta, penuria").
En determinados materiais, a perda por histérese é moi grande. O ferro doce é un exemplo. Xa no aceiro, ese tipo de perda é menor. Por iso, e transformadores utilizase un tipo de liga especial de Ferro-silicio, que presenta unha perda por histérese reducida. Ese tipo de problema tamén aumenta xunto con a frecuencia do sinal. Un transformador que presenta baixa perda nas frecuencias menores, pode ter unha grande perda por histérese ao ser usado con sinais de frecuencias mais altas.
A histérese prodúcese debido a que se gasta enerxía para inverter os dipolos durante unha mudanza de campo electromagnético.