Heinrich Rickert: Diferenzas entre revisións
m Bot: Substitución automática de texto (-|thumb| +|miniatura| & -|thumbnail| +|miniatura|) |
m Bot: Substitución automática de texto (-|right| +|dereita| & -|left| +|esquerda|) |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
[[Ficheiro:Heinrich Rickert.jpg|miniatura| |
[[Ficheiro:Heinrich Rickert.jpg|miniatura|dereita|Heinrich Rickert]] |
||
'''Heinrich Rickert''' (Dantzing, [[1863]] — Heidelberg, [[1936]]). [[Filosofía|Filósofo]] alemán. Profesor na Universidade de Friburgo desde 1891, onde tivo como alumno a [[Martin Heidegger]], sucedeu en 1916 a [[Wilhelm Windelband]] na cátedra de filosofía en Heidelberg. Integrado na escola [[Neokantismo | neokantiana]] de Baden desenvolveu unha "filosofía dos valores" como ''a prioris'' nos que fundar unha conceptualización científica no campo das '''''ciencias culturais'''''. Desta forma Rickert pensaba superar o relativismo historicista e completar ó mesmo tempo a reflexión kantiana sobre as ciencias da natureza. Os '''valores''' terían un rango ontolóxico propio diferente das realidades físicas e tamén psíquicas, pero podendo residir nun obxecto, transformándoo nun ''ben'', ou nos actos dun suxeito, converténdoo en algo ''valorable''. O obxectivo das ciencias culturais consistiría en poñer en relación os feitos por elas estudiados con algún valor. Agora ben, non concibe a valoración do investigador como unha arbitrariedade guiada subxectivamente, senón como unha actividade na que se debe constatar os valores que de ''feito'' actúan social e historicamente. É dicir, non se trata dunha valoración práctica ([[Ética]]), senón dunha valoración teórica ([[Ciencia]]). Pódese dicir que Rickert sitúase a medio camiño entre as filosofías naturalistas e as filosofías vitalistas que dominaron as primeiras décadas do século XX. |
'''Heinrich Rickert''' (Dantzing, [[1863]] — Heidelberg, [[1936]]). [[Filosofía|Filósofo]] alemán. Profesor na Universidade de Friburgo desde 1891, onde tivo como alumno a [[Martin Heidegger]], sucedeu en 1916 a [[Wilhelm Windelband]] na cátedra de filosofía en Heidelberg. Integrado na escola [[Neokantismo | neokantiana]] de Baden desenvolveu unha "filosofía dos valores" como ''a prioris'' nos que fundar unha conceptualización científica no campo das '''''ciencias culturais'''''. Desta forma Rickert pensaba superar o relativismo historicista e completar ó mesmo tempo a reflexión kantiana sobre as ciencias da natureza. Os '''valores''' terían un rango ontolóxico propio diferente das realidades físicas e tamén psíquicas, pero podendo residir nun obxecto, transformándoo nun ''ben'', ou nos actos dun suxeito, converténdoo en algo ''valorable''. O obxectivo das ciencias culturais consistiría en poñer en relación os feitos por elas estudiados con algún valor. Agora ben, non concibe a valoración do investigador como unha arbitrariedade guiada subxectivamente, senón como unha actividade na que se debe constatar os valores que de ''feito'' actúan social e historicamente. É dicir, non se trata dunha valoración práctica ([[Ética]]), senón dunha valoración teórica ([[Ciencia]]). Pódese dicir que Rickert sitúase a medio camiño entre as filosofías naturalistas e as filosofías vitalistas que dominaron as primeiras décadas do século XX. |
||
Revisión como estaba o 17 de xuño de 2012 ás 14:39
Heinrich Rickert (Dantzing, 1863 — Heidelberg, 1936). Filósofo alemán. Profesor na Universidade de Friburgo desde 1891, onde tivo como alumno a Martin Heidegger, sucedeu en 1916 a Wilhelm Windelband na cátedra de filosofía en Heidelberg. Integrado na escola neokantiana de Baden desenvolveu unha "filosofía dos valores" como a prioris nos que fundar unha conceptualización científica no campo das ciencias culturais. Desta forma Rickert pensaba superar o relativismo historicista e completar ó mesmo tempo a reflexión kantiana sobre as ciencias da natureza. Os valores terían un rango ontolóxico propio diferente das realidades físicas e tamén psíquicas, pero podendo residir nun obxecto, transformándoo nun ben, ou nos actos dun suxeito, converténdoo en algo valorable. O obxectivo das ciencias culturais consistiría en poñer en relación os feitos por elas estudiados con algún valor. Agora ben, non concibe a valoración do investigador como unha arbitrariedade guiada subxectivamente, senón como unha actividade na que se debe constatar os valores que de feito actúan social e historicamente. É dicir, non se trata dunha valoración práctica (Ética), senón dunha valoración teórica (Ciencia). Pódese dicir que Rickert sitúase a medio camiño entre as filosofías naturalistas e as filosofías vitalistas que dominaron as primeiras décadas do século XX.
Como obras salientables mencionaremos Ciencias culturais e ciencias naturais (1899), Os límites da conceptualización naturalista (1896-1902) e Filosofía da vida (1920)