Xerga: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Engado: eu:Hizkera |
m Bot: Engado: tt:Жаргон |
||
Liña 61: | Liña 61: | ||
[[th:ภาษาเฉพาะวงการ]] |
[[th:ภาษาเฉพาะวงการ]] |
||
[[tr:Jargon]] |
[[tr:Jargon]] |
||
[[tt:Жаргон]] |
|||
[[uk:Жаргон]] |
[[uk:Жаргон]] |
||
[[zh:行話]] |
[[zh:行話]] |
Revisión como estaba o 17 de xuño de 2012 ás 12:07
As xergas ou xirias son unha linguaxe falada propia de determinados oficios tradicionais, de carácter esotérico ou críptico (só coñecida polos membros do grupo) que a utiliza para se diferenciar e afirmar como grupo así como para evitar ser comprendido polos demais.
Nestas linguas mestúranse palabras galegas propias cun significado modificado, neoloxismos e deformacións. Sempre foron transmitidas por vía oral e só na primeira metade do século XX comezaron a ser rexistradas por escrito.
Algunhas xergas
Na lingua galega existen varias xirias profesionais que reciben o nome de verbos, verbas ou latíns e que están en proceso de desaparición.
- Barallete: xerga dos afiadores e paragüeiros, de Nogueira de Ramuín.
- Xerga dos cesteiros: Mondariz.
- Latín dos chafoutas: xerga dos albaneis de Goián (Tomiño).
- Verbo dos arxinas: xerga dos canteiros, da Terra de Montes.
- Fala dos cabaqueiros ou verbo daordes: xerga dos telleiros do Rosal (Pontevedra).
- Fala dos bugardeiros: xerga dos cesteiros de Mondariz.
- Lafrada: fala dos albaneis de Bueu.
- Fala dos ingreiros: xerga dos músicos de Celanova.
- Barallete dos grañudos: falado polos vendedores ambulantes da Graña (Covelo).
- Garisma: latín dos cegos galegos.
Véxase tamén
Dicionario de dicionario de xirias