Vitamina B2: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Luckas-bot (conversa | contribucións)
m Bot: Substitución automática de texto (-|thumb| +|miniatura| & -|thumbnail| +|miniatura|)
Liña 1: Liña 1:
[[Ficheiro:Riboflavina.png|thumb|Riboflavina, tamén coñecida como vitamina B2|350px|right]]Esta vitamina hidrosoluble, tamén coñecida como '''riboflavina''', intervén nos procesos encimáticos relacionados coa respiración celular, en [[Tecido (bioloxía)|oxidaciones tisulares]] e na síntese de ácidos graxos. É necesaria para a integridade da [[pel]] e das [[mucosa]]s e pola súa actividade osixenadora da córnea para a boa visión. A súa presenza faise máis necesaria cantas máis calorías incorpore a dieta.
[[Ficheiro:Riboflavina.png|miniatura|Riboflavina, tamén coñecida como vitamina B2|350px|right]]Esta vitamina hidrosoluble, tamén coñecida como '''riboflavina''', intervén nos procesos encimáticos relacionados coa respiración celular, en [[Tecido (bioloxía)|oxidaciones tisulares]] e na síntese de ácidos graxos. É necesaria para a integridade da [[pel]] e das [[mucosa]]s e pola súa actividade osixenadora da córnea para a boa visión. A súa presenza faise máis necesaria cantas máis calorías incorpore a dieta.


As súas fontes naturais son as [[carne]]s e [[produtos lácteos]], [[cereal|cereais]], fermentos e vexetais verdes.
As súas fontes naturais son as [[carne]]s e [[produtos lácteos]], [[cereal|cereais]], fermentos e vexetais verdes.

Revisión como estaba o 16 de xuño de 2012 ás 20:25

Ficheiro:Riboflavina.png
Riboflavina, tamén coñecida como vitamina B2

Esta vitamina hidrosoluble, tamén coñecida como riboflavina, intervén nos procesos encimáticos relacionados coa respiración celular, en oxidaciones tisulares e na síntese de ácidos graxos. É necesaria para a integridade da pel e das mucosas e pola súa actividade osixenadora da córnea para a boa visión. A súa presenza faise máis necesaria cantas máis calorías incorpore a dieta.

As súas fontes naturais son as carnes e produtos lácteos, cereais, fermentos e vexetais verdes.

As súas necesidades diarias son de 1,5 mg para nenos e de 1,7 mg para adultos. Por outra banda, a riboflavina non é almacenada polo organismo, polo que o exceso de consumo se elimina por vía urinaria.

A súa carencia xera trastornos oculares, bucais e cutáneos, cicatrización lenta e fatiga. Máis que á unha inxesta insuficiente pode ser debida a réximes non equilibrados, alcoholismo crónico, diabetes, hipertiroidismo, exceso de actividade física, estados febrís prolongados, lactación artificial, tensión, calor intensa ou ó uso dalgunhas drogas.

Esta vitamina é sensible á luz solar e a certos tratamentos, como a pasteurización, proceso que fai perder o 20% do seu contido. Por exemplo, a exposición á luz solar dun vaso de leite durante dúas horas fai perder o 50% do seu contido de vitamina B.

É un aditivo alimentario permitido pola Unión Europea, identificado polo código E101.