Fenrir: Diferenzas entre revisións
m r2.7.1) (Bot: Engado: oc:Fenrir |
m Bot: Substitución automática de texto (-|thumb| +|miniatura| & -|thumbnail| +|miniatura|) |
||
Liña 2: | Liña 2: | ||
''Nome propio. ''Lobo da mitoloxía nórdica. |
''Nome propio. ''Lobo da mitoloxía nórdica. |
||
[[Ficheiro:Fenrir bound manuscript image.jpg| |
[[Ficheiro:Fenrir bound manuscript image.jpg|miniatura|300px|Ilustración de Fenrir nun manuscrito [[Islandia|islandés]] do [[século XVII]].]] |
||
Tamén chamado '''Fenris'''. Irmán da serpe [[Jörmungandr]] e da deusa [[Hela]]. Fillo do deus [[Loki]] e a xigante [[Angur]]. Vivía cos [[Æsir]] e tan só [[Týr]] se atrevía a alimentalo. Os deuses, vendo cómo día a día creía e se facía máis temíbel, tentaron encadealo con diversas cadeas (coma [[Loeding]] e [[Drómi]]) que a besta rompía sen dificultade. |
Tamén chamado '''Fenris'''. Irmán da serpe [[Jörmungandr]] e da deusa [[Hela]]. Fillo do deus [[Loki]] e a xigante [[Angur]]. Vivía cos [[Æsir]] e tan só [[Týr]] se atrevía a alimentalo. Os deuses, vendo cómo día a día creía e se facía máis temíbel, tentaron encadealo con diversas cadeas (coma [[Loeding]] e [[Drómi]]) que a besta rompía sen dificultade. |
||
Revisión como estaba o 16 de xuño de 2012 ás 14:30
Nome propio. Lobo da mitoloxía nórdica.
Tamén chamado Fenris. Irmán da serpe Jörmungandr e da deusa Hela. Fillo do deus Loki e a xigante Angur. Vivía cos Æsir e tan só Týr se atrevía a alimentalo. Os deuses, vendo cómo día a día creía e se facía máis temíbel, tentaron encadealo con diversas cadeas (coma Loeding e Drómi) que a besta rompía sen dificultade.
Odín ordeou ós gnomos que fabricasen unha cadea irrompíbel. Éstes forxaron a Gleipnir. Fenrir dixo que só se deixaría encadear con Gleipnir se, coma garantía, un dos deuses puña unha man entre as suas fauces. Só Týr tivo valor para facelo. Pero cando o lobo se viu atrapado e incapaz de rachar a Gleipnir arrancou dunha bocada a man de Týr.
Entón os Æsir colleron o extremo da cadea e asegurárona a unha gran rocha do fondo da terra chamada Þviti e cravaron unha espada ata o mango atraverso da boca de Fenrir. Así permanecerá o lobo berrando e botando escuma pola boca (ca que se forma o río Vón) ata o Ragnarök, momento no que se soltará das súas ataduras e matará a Odín, sendo a continuación matado polo fillo deste, Vidar.